Heel eerlijk ? Ehm....bijna zonder uitzondering allemaal ja.

De meesten allemaal erg kort, bit, neusriemen, zweepje (werd in eerste instantie afgepakt), enkelen met sporen (moesten uit). Er waren typische dressuurmiepen, ook een paar vrijetijdsruiters maar over het algemeen vond ik het erg dressuurgericht en miste ik de begeleiding voor westernruiters.

Ik moest ook op een gegeven moment omlaag en aan de teugel, en dat leverde wel wat discussie op omdat ik de enige was die geheel met het lichaam, vanuit de zit, stuurde en amper op de teugel; vandaar dus later mijn demo. Da's niet omdat ik zo goed ben, maar da's omdat dat bij westernrijden veel meer ingebakken zit (hóórt te zitten).
Ik heb maar een paar heel mooie voorbeelden van samenwerking tussen rijder en paard gezien, want er werd al gauw gegrepen naar het 'inspirational device', zoals ze de zweep noemden.

Maar : Eerlijk is eerlijk, de meeste paarden gingen mooier lopen en een aantal combinaties kwamen tot een aardige onderlinge samenwerking, maar een van de eerste dingen die de mensen werd geleerd was......loslaten, en *géven*....!

Ik vond het waanzinnig interessant allemaal, ik heb nu mijn diploma en heb er veel technieken geleerd, maar mijn update en volgend level wil ik toch bij een instructor volgen die meer westerngericht is, want SL was erg van de dressuurderige.
Dat gaf ze later ook toe, overigens en dat vind ik wel jammer.
Begrijp me niet verkeerd, ik zie graag een mooi stukje dressuur, maar er zijn zo verdomd weinig mensen die Echt tot een mooie samenwerking komen, (da's bij western net zo overigens). De meesten blijven toch weer hangen in oude patroontjes , vasthouden, óp het paard zitten ipv 'erin', en: ik kan er niks aan doen : Ik zie het wanneer het alleen maar buitenkant is, of dat nou dressuur of western is....

Groet, Pien

Ook ik kom oorspronkelijk uit de tradi wereld waarin je een veulen met 4 á 6 maanden plots van de moeder wegrukt, ze 2 dagen laat schreeuwen en het verder wel gelooft, dus nu ik mijn eigen paarden en veulens heb die ik het natuurlijk anders:

Spirit hebben we tot zijn eerste jaar bij zijn moeder gelaten.
Omdat Holly broodmager werd hebben we hem geleidelijk gespeend. Kwam ook omdat hij zijn moeder probeerde te dekken en ik geen risico wilde lopen. Aangezien mijn paarden in een groep leven waren er altijd wel peettantes voor Spiritje als zijn moeder op buitenritten ging en we waren al zover dat ze beiden een hele dag onafhankelijk zonder te huilen in andere weides konden verblijven.
Toch 'dook' hij elke keer weer onder zijn mama in en op een gegeven moment hebben we Holly 3 weken naar een vriendin gebracht om haar te laten aansterken en de band toch iets losser te maken want Holly was verschrikkelijk aan te interen en Spirit werd steeds meer Hollands welvaren.

Spirit heeft geen kik gegeven (ging in het hooi liggen slapen toen zijn mama wegging). Holly heeft een dagje wat meer op en neer gedrenteld voor het hek, maar toen was het goed.

Het was een geweldig moment om die twee na 3 weken weer bij elkaar te brengen, ze kenden mekaar natuurlijk nog. Waar we op gehoopt hadden gebeurde toen ook: Spirit dook gelijk weer onder de uier van zijn moeder in, maar Holly wees hem af, ze was er niet meer van gediend.
Het is hem ook niet meer gelukt toen.
Vanaf dat moment lopen moeder en zoon geregeld weer samen en alleen als moeder hengstig is gaat ze een paar weken in een andere groep. Komend jaar beginnen we met PZP en kan Holly gewoon bij Spirit blijven.
We halen ze zonder moeite (zelfs dagenlang) uit elkaar om met elk paard afzonderlijk wat te gaan doen, maar die band tussen hen is veel sterker dan tussen de andere paarden onderling.

Peyo, ons andere veulen, is nu 5 maanden oud en haar laten we gewoon bij mama lopen, die speent zichzelf nu al door onder de draad door te kruipen en in een andere groep te gaan staan.
Mama roept haar niet eens terug, dus ach....denk dat dat geen enkel probleem oplevert. Mama gaat mee op buitenritten en Peyo blijft thuis.

Waar je wel op moet letten is dat je beiden leert ook zonder mekaar te kunnen, anders kun je nooit meer eens alleen met één van de twee weg en dan is het heel frustrerend als het eens anders moet zijn.

Groet, Pien

Ans Jondral schreef :

Nick, heb je het stukje tekst van Egon zonet gelezen?
Zeg je zeker niks van he?

Effe biechten? Er is hier een pastoor op het forum....

Pien

Geertje schreef :


In navolging van de merries van HC en Frans en Ilona gaan er komend jaar bij mij ook 2 merries aan de PZP. Zo kunnen we Spirit als hengst gewoon met zijn vriendinnetjes in de groep laten en heb ik niet alle merries in één keer drachtig.

Groet, Pien

Moniek schreef op dinsdag 7 november 2006, 1:09:


Bombita heeft de zomer goed doorstaan, met veulen, zonder Boett en loopt de hele dag op het gras. Ik mag niet klagen dus. Haar eczeem is zeker niet over, maar ik kan weer naar haar kijken zonder medelijden te voelen om zoveel jeuk.

Izzy heeft een prachtig volle haardos maar die is binnen een paar dagen weg als we haar op gras zetten. Dan staat ze 's avonds te schuren , ook nu in het najaar (proberen we regelmatig uit, ik gun haar het gras zo).

Sinds vorige week is Oakley bij ons (zwarte Quarterkruising) en zij komt rechtstreeks uit de stal, heeft niet veel gras gehad daar en had een manenkam die 'aandacht verdiende', zeg maar. Na enkele dagen gedoseerd gras werd alles hard, kwamen er dwarsribbels en verschenen de eerste schuurplekken. Nu staat ze met Izzy in de paddock, krijgt ze uitsluitend hooi en zie je het gelijk weer rustiger worden, bij haar gaat dat op tijd van een dag. Ik wijt dat aan stress en overvoeding.Oakley heeft wel mooi los vel en voelt zacht aan, dat zegt mij ook veel (goed teken!).

Met name de staart en maneneczeem van Oakley en Izzy vind ik redelijk te behandelen. De aanleg krijg je niet weg, maar je krijgt wel de symptomen rustiger.

Overigens vind ik het wel vermeldenswaardig dat ik constateer dat de eczeempaarden meer jeuk krijgen van.... voederbieten ! Ook al zit daar weinig suiker in, voor hun is dat toch nog aan de hoge kant.
Met wortelen zal dat nóg meer zijn.
En ik vraag me af of het nu ook nog met het fructaangehalte van het gras kan samenhangen (gestressed gras).

Greetz, Pien

Met Mazir naar de paardenzegening: http://www.spirithorses.be/hetverhaalvanmazir.html

Piet schreef :


Nou....:) het is een tamelijk vrije vertaling die Egon gaf....
Net zo vrij als het woord GODVERDOMME van Eddy hoor....

Ik vin ut allemaal best, zolang je maar niemand beledigt.
En hier laat ik het dan maar bij.

Pien

sandratien schreef :


Pssst, Sandra, Eddy staat een aantal keren uitgebreid op de foto toen we met Mazir aan zee waren....

Hier: http://www.spirithorses.be/hetverhaalvanmazir.html
Greetz, Pien

Tineke Nolet-Verdel schreef :


Zoogt ze Khabal nog, Frans?
Bij Bombita gaat het ook beter nu ze een veulen heeft. Volgend jaar, als de kleine ervan af zal zijn weten we meer, maar ik heb bij haar niet de illusie dat ik het kan genezen, daarvoor zit het 'te diep''.

Ik zie wel degelijk verschil in exceem, Bombita heeft bijvoorbeeld geen open plekken en schuurt haar manen niet of nauwelijks, terwijl Izzy, als ik haar op het gras zet, tot bloedens toe kapotschuurt.


Gek, maar ik hou me niet bezig met de culicoide, hou me meer bezig moet voer omdat ik denk dat ze die colicoide makkelijk zouden kunnen weerstaan als het van binnen in het systeem goed zit.

Soms vragen Jack en ik ons af of het met zonlicht-overgevoeligheid te maken heeft, dat die zon iets in de huid triggert (natuurlijk alleen bij paarden met een overgevoelig of overbelast systeem).

Pien

Frans Veldman schreef :

Nee, zeker niet, Izzy is net zo allergisch als Bombita, maar bij haar hebben we het volledig onder controle, ze heeft manen van 40 cm en een prachtig volle staart. Maar dat kan zo weggeschuurd zijn.

Oakley gaat nu precies dezelfde weg, toen ze hier kwam een week geleden was ze nog 'schoon', hoewel er wel verdenking was, maar in het bloed was niks aantoonbaar. Ik wijt het aan stress, overvoeding, te weinig beweging, en in haar stal was geen mogelijkheid om te schuren.
Nu is het dus PLOF raak !

Het duurt altijd een paar dagen voor je daarachter komt en we zijn dus nu gestopt met alles behalve hooi, water, liksteen.
Ik weet één ding zeker : Met al dat krachtvoer zal ze geen tekorten hebben dus daar kan het niet van zijn. Ben ook niet van plan mineralen en spoorelementen of wat ook toe te voegen. Ze moet júíst versoberen!!!!

Pien

Spirit wordt komend voorjaar twee en is nog een sulletje, gelukkig maar.
Zo heel af en toe komt er iets boven en bedenkt hij zich dat hij eigenlijk hengst is, maar het valt allemaal goed mee.
Is meer een beetje uittesten en grenzen verkennen, dan zeg ik 'mag niet' en zegt hij 'oké ', meer gebeurt er niet tussen ons.

Vanaf 9 maanden kan het zijn dat jonge hengsten vruchtbaar zijn, van Spirit weet ik het dus niet. Hij heeft wat geoefend op Bay, maar de andere merries staan niet toe dat hij ook op hun springt, al doet hij soms wel pogingen, maar hij komt niet ver
Nu Oakley er bij gekomen is loopt hij weer te veulensmakken (maar wel met een leuter van heb-ik-jou-daar)......

Ik denk niet dat er hier al een drachtige merrie bijloopt, maar zeker weten doe je zoiets natuurlijk niet als je het niet hebt zien gebeuren.

Groet, Pien

Wil schreef :

Aha ! Zonlicht ! Dat zeiden Jack en ik vanmorgen tegen mekaar toen we naar Bombita stonden te kijken. Bij Oakley zou dat ook kunnen, die stond voorheen op stal zonder al teveel schade aan haar manenkam en nu hier buiten hebben we een explosie.

Vandaag begonnen haar geen biet en niks meer te voeren (de werkpaarden krijgen hier nu bijvoer en zij liep (al) in die groep, dus nu apart tijdens voedertijden). Vond het wel een beetje sneu omdat ze bijvoer gewend is en er dus echt om komt zeuren, maar tis voor haar eigen bestwil.
Na 2 minuten ging ze uit zichzelf hooi staan eten !

Haar kennende (nouja kennende na 1 weekje) is die manenkam morgen al zacht.
Maar ik wil toch wel verder met dat zonlicht, iemand info over onderzoeken?

Groet, Pien

Wil schreef :


Waar koop je dat?
Niet voor de paarden. maar voor mijn eigen winterhanden straks.
Hoewel ik een echte Weleda freak ben wil ik wel eens wat anders uitproberen.
Pien