Nick Altena schreef op zondag 12 november 2006, 18:21:


Ben vanmorgen begonnen met clickeren, heb daar al eens in verdiept maar het kon me toen niet blijven boeien.
Vanmorgen was ik voor het eerst meer dan een zandkorrelte in de bak en hij blijkt best te kunnen stilstaan voor wat ietepieterige stukjes bix!

Hoi Els,
Als jij zegt dat verkopen nooit een optie is geweest uit verantwoordelijkheidsgevoel, dan voel ik me wel aangevallen. Deze pony heeft sommige gezinsleden in gevaarlijke situaties gebracht en zij zijn belangrijker dan de haf. Misschien doe ik de pony wel weg uit verantwoordelijkheidsgevoel en gaat ie juist naar de slager uit verantwoordelijkheidsgevoel.
Voor jou is het een uitdaging om met je pony om te gaan, maar bij ons is deze pony wel een teleurstelling. Mijn zoon is zn pony 'kwijt' en dat is jammer en hij heeft er zelfs over gedacht om met paardrijden te stoppen. Maar goed thats life en het kan geen kwaad om te zien dat het soms anders uitvalt en het is aan zn ouders om te laten zien hoe je dat zou moeten oplossen.

Kortom ik voelde me aangevallen, maar ben net als de vorige keer blij met je reactie en uitleg over jouw oplossing.

Het boek van Teblick heb ik al en de motivatie om ermee aan de slag te gaan is er ook na een voorzichtig hoopvolle clickersessie!

Deze week nemen we hier de mogelijkheden nog eens door en gaan we kijken welke koers we verder gaan varen.

Els,
Erg aardig dat pleidooi voor hoop en begrip voor mn pony. Hoe laat zal ik de pony brengen? Ik denk dat ie het bij jou fantastisch vind! Hij vindt het bij ons trouwens ook helemaal top hoor, lekker dollen enzo, maar wij doen een beetje moeilijk!

Met de opmerking over de slacht geef ik aan dat bij mij het belang van de pony ondergeschikt is aan de veiligheid van ons gezin. Je kan wel schrikken van het woordje slacht, maar als ik geen koper zou vinden dan is de keus slacht of handel. Handel dwz kleine kans op een passende eigenaar en anders paardenmarkt en getraumatiseerd naar de slacht.
De slacht is nooit optie geweest, maar ik kan me voorstellen dat je bij een oud en vals onbehandelbaar paard tot de slager besluit.
Als je erop vertrouwt dat iedereen hier naar zijn eigen vermogen en goeddunken handelt dan weet je dat het om beslissingen gaat met de emoties en paarden van dat moment.

Het verhaal van Eva heeft me inderdaad een tijd lang hoop gegeven op een goede eigenaar en gaf aan dat het in de vreemdste dingen kan zitten, maar als je eerlijk bent moet je toegeven dat het een ongelooflijk toeval is. Ik had dit toeval graag willen meemaken hoor!
Het valt mij op dat veel kijkers niet eerlijk zijn en toch thuis hun 11-jarige (klein)dochter op dit paardje willen zetten. Dit gaat ongetwijfeld goed, totdat.....

Maar goed nieuws! De pony gaat voor een kleine prijs terug naar de vorige eigenaar en krijgt nog een kans, een pak van mn hart! Hopelijk vinden ze uiteindelijk een eigenaar die hem wel begrijpt. Er is nog wel een klein knagend stemmetje wat vraagt over het hoe en waarom bij deze pony, maar ik kan er prima mee leven.

Groetjes,
Anita

Clara van der Horst schreef op dinsdag 14 november 2006, 9:37:


Els laat in haar reacties, die ik erg waardeer, steeds duidelijk blijken wat haar koers zou zijn in deze en laat ook merken dat zij het moeilijk heeft met mijn gedachtes en omgaan met.... Dit mag, maar ik mag daar ook op reageren. Ik vind het niet leuk dat zij zich genoodzaakt voelt om een oproep te doen doet begrip en medeleven voor mijn paard.
Ik begrijp dat Els zich schikt in haar rol die de paarden haar geven en daar heb ik oprecht respect voor en ja!! mijn paardje zou zich fantastisch voelen bij Els, want ze neemt het paard zoals ie is, ook als het tegenzit. Bij mij moet het paard passen in ons gezin.
Groeten, Anita

Hoi,
Hier is zomaar een zijweg....
Wij zijn net in het bezit gekomen van een ponietje wat ineen krimpt/inzakt onder je aanraking en alleen op het hoofd geaaid wilde worden. Wat bleek, beestje heeft een flinke schurftinfectie in combi met een schimmel! Beestje heeft een slechte conditie en een slechte vacht(in vergelijking tot...), is rillerig tot zelfs schokken aan toe, wil niet geaaid worden, stampen/schrapen. Het is natuurlijk maar een idee en eigenlijk vraag je je af of hij geen insulineresitenite heeft toch?
Wat bedoel je met ontgiften?

Groetjes,
Anita

Beste mensen,
Ik moet wel zeggen dat je als onbekende toch een soort van gekeurd wordt en owee als je niet aan de natural criteria voldoet. Eerst dekenloos en dan krijg je pas antwoord? Klinkt flauw, maar zo komt het soms wel over! Sinds 5 jaar ben ik overtuigd ijzerloos, bitloos, blabla. Maar al was ik dat niet dan toch zou ik geholpen kunnen zijn met uitleg van iemand anders. Is het niet zo dat veel mensen anders paarden zijn gaan houden door problemen? Ik ben boomloos gaan rijden door problemen met boomzadels en zo rolt het balletje verder. Ik word hier(achterhoek) raar aangekeken met mn 'alternatieve' gedoe, maar dit forum is nou ook niet altijd een warm bad hoor!
Kortom ik snap dat Betty zich aangevallen voelt. Zij is ongerust, surft zo eens wat rond, leest wat over insulineresistentie en vraagt zich af of haar paard dit heeft!

Het blijft me verbazen hoe sommige mensen hun eigenwaarde ontlenen aan het (zogenaamd) onbaatzuchtig zorgen voor....

Elzaliene Proost schreef op dinsdag 19 december 2006, 7:42:

Hoi,
Ik heb je al eerder gemail hierover he Je kunt alles om Mike heen veranderen en beredeneren, maar het feit blijft, volgens mijn ervaring, dat jij Mike hierin leiding moet geven.
Je hebt al eerder in deze topic aangegeven een 'watje' te zijn en ongetwijfeld ziet Mike ook dat jij 'een softie' bent en wat heeft ie daaraan? Niks mis met softies hoor (doe het zelf ook aardig als softie), maar je paard is sterk en gezond en wil leiden of geleid worden, om zelfs maar tot een compromis te komen moet je misschien toch aan je 'watjes'-status gaan werken.

Anita schreef op dinsdag 19 december 2006, 8:58:


Mn eerdere berichtje klinkt wat scherper dan ik bedoel, zo spreek ik mezelf regelmatig toe:)

Nick Altena schreef op dinsdag 19 december 2006, 9:55:


Dus dit paard IS een leider omdat ie dat is en hij is geen leider omdat daar in deze situatie met zijn karakter de ruimte voor is?


Hoezo bevelen en gevecht, hoogstens een gevecht in jezelf en hoe je daaruit komt heeft onmiddelijk invloed op je omgang met je paard, vind IK.