Huertecilla schreef op dinsdag 21 november 2006, 13:54:


Situatieschets van vanmiddag :
Als dorpeling moeten wij soms naar de stad. Jack en ik hebben niks meer met die drukte en we zijn altijd weer blij als we er weg zijn.
Kom bij de bank aan, parkeer bij een school : Een zeer verontwaardigde druk gebarende huisvrouw want ik stond op een parkeerkruis. Oei oei oei. Al dat gedram om niets maakt mij nijdig en dus gebaar ik terug dat ze zich niet zo druk moet maken en jajaja (trut, denk ik bij mezelf) ik ben al weg.
Baan me een weg tussen de auto's door, (spitsuur, school was uit, wist ik veel) tussen slecht oplettende achteruit rijdende boodschappende automobilistes in van die rijdende wasmachientjes.
Vind een plek, deur kan maar half open, plet mezelf tussen mijn deur en die van de buurauto, bang dat een alarm afgaat, (wat maken ze die parkeerplaatsen smal tegenwoordig of ben ik nou zo decadent?). Haal een parkeertiket, weer terug, plet mezelf weer tussen auto en auto. Klats deur dicht, gvd, gordel tussen de deur, weer open, shit, batterijtje van die kl* afstandbediening is bijna leeg dus de deur van de auto reageert niet etc.... enfin, kom de bank binnen, NUMMERTJE trekken, sta in de rij gezever en gescheld van moeders op kinderen aan te horen, ben aan de beurt, stort mijn geld, 'pakt' ie 3 euro muntgeld niet dus weer nummertje trekken, in de rij, bediende gevraagd, die kijkt naar stortingsapparaat en haalt 3 euro uit het teruggeefvakje (was gewoon teruggevallen).
Kom buiten, waar Jack stond te wachten, hevig scheldende vrouwen over wie er nu het eerst aan de beurt was, plet mezelf weer om de auto in te komen, start, rij met veel moeite achteruit langs rij wachtende auto's op een parkeerplek, bots nog bijna op een watergolfmevrouw die zonder te kijken uit haar parkeerplaats steekt, draai de hoek om en e i n d e l i j k weer vrijheid.
HC, ik zat hardop aan jou te denken vanmiddag, en ik vertelde Jack het verhaal van je geurend brood in de zadeltassen op de terugweg naar huis. Ik háát de stad, ik háát de drukte, kan er niks meer mee, zet mij maar op mijn eiland....

Handig zo'n (land) rover, maar geef mij maar een paard met zadeltassen....

muriela schreef op dinsdag 21 november 2006, 19:17:


Ik weet erg weinig hiervan, wel weet ik dat DA Wim de Leeuw (www.biomentor.org) een paard gehad heeft, Calidad, die een pees als gatenkaas had en het paard is na een jaar volledig hersteld!

Groet, Pien

muriela schreef op dinsdag 21 november 2006, 19:21:

Ik had het ook , al twee keer.

sandratien schreef op dinsdag 21 november 2006, 21:31:


Huh? Teveel wijn uit je Rover gedronken? Snap het verband niet.

alfreda verwoerd schreef op dinsdag 21 november 2006, 20:30:


Het paard waarover ik net schreef is juist genezen door de ijzers eraf te halen en hem een jaar te laten herstellen op een paar hectare grote weide, gewoon hop, in de groep met andere paarden. Het betreft hier een totaal afgragd manegepaard dat zich helemaal kapot heeft moeten werken.
Nu heeft ie weer een toekomst, dankzij verstandige keuzes, oa door natuurlijk te gaan bekappen.

Dus niks met ronde ijzers, Alfreda, ik denk dat je de site hier dan niet helemaal begrepen hebt, want anders zou je deze opmerking niet gemaakt hebben
Nee, Jelle, dus ook niet met stalrust

Ilona Kooistra schreef op dinsdag 21 november 2006, 19:04:


Niks.
Zit toch al behoorlijk op m'n eigen eilandje, dunkt me, en dat voelt zeer wel.
Maar er zijn van die dagen dat je je even in de maatschappij moet begeven he Dan weet ik weer waaróm ik deze keuze gemaakt heb....

marianne laenen schreef op dinsdag 21 november 2006, 22:17:


Ik wil <hips> éérst voorproeven....

sandratien schreef op woensdag 22 november 2006, 9:42:


....en ik heb het vermoeden dat het probleem van Trudy op een héél ander vlak ligt, maar daar gaat het hier niet over.
Waar het hier wel over gaat is dat je het sexleven van paarden en mensen niet met elkaar kunt vergelijken.

Pien