Nick Altena schreef op maandag 18 december 2006, 22:29:


Mijn beste wens is geen wens te hebben.
Ken je die momenten ...?
Dat zijn altijd de beste

Esther schreef op maandag 18 december 2006, 23:05:


Misschien ook iets buiten dat wat jij bedoelt, maar toch interessant voor mij. Jur is volgens Josien dominant als ik hem op de circel rond me probeer te krijgen. Hij houd er helemaal niet van van achteren gestuurd te worden.

Een aardig iets om hier dieper op in te gaan dacht ik. Want er speelt zoveel mee, bij dit gedrag. Elk paard zal er individuele oorzaken bij hebben. En de trainers onderling verschillen ook in hun manier van omgang hiermee. Monty mensen laten 't hem accepteren door dóór te gaan, Pien doet gewoon géén circelwerk dan, veel mensen bij mij op stal zouden hem gewoon in de ronte jagen, getalenteerde trainers met geduld zouden misschien het plezier kunnen opwekken, al of niet met clicker training.

Jur is niet een dominant paard, staat wel hoger dan zijn 2 merries maar een derde merrie staat weer hoger dan hem en die valt een beetje buiten de groep van 4. In de grote zomer kudde van 40 paarden is Jur een onopvallend ondergeschikt paard geweest deze zomer. Naar mensen toe is hij zeer meegaand in bijna alles. Ik oefen een beetje tijdens wandelingen om hem voorop te laten lopen, onzekerheid laat hem dan vaak stoppen. Onze voortgang hierin is er wel maar gaat langzaam.

Zijn dominatie bij het circelwerk lijkt me dan ook oud zeer, 7 jaren van enkel buiten lopen, en toen in 1 jaar alles geleerd op de stal-ijzer-bit-... manier. Ik ben nu met clickeren begonnen, Josien zegt dat hij het toch zal moeten accepteren, om van achteren gestuurd te worden. Nooit lang doorgaan 3 rondjes L en 3 rechts is maximaal bij Jur om dit te oefenen, het liefst zou hij dan goed moeten reageren binnen die tijd. Dit is ook volgens de Hempfling methode. En op deze manier gaan wij er ook mee om.

Groetjes, Michiel

Esther schreef op dinsdag 19 december 2006, 11:26:


Kan een oplossing zijn voor een ander paard, ha ha grappig dat er zoveel verschillende oplossingen passend zijn voor verschillende paarden. Ik heb Jur juist van de kleine circel naar de grote bak gebracht en zelfs daar heb ik moeite om hem van me weg te krijgen. Hij draaid zich vast in mij, om van de achterwaartse sturing af te komen. Nu met die natheid werk ik op een grasplek en dan is gaan grazen ook favoriet bij hem. Iets meer druk doet hem dan wel gaan, maar dat is ook allemaal subtiel uitkienen. ik hoop maar dat het clickeren wonderen gaat doen straks.

Michiel

Monique Meijer schreef op dinsdag 19 december 2006, 12:50:


Leuk om te lezen. Zal 't in gedachten houden.
Jur is een paard dat stil gaat staan bij onzekerheid en dan leiding verwacht van mij. In zo'n rond gangpad zal hij ook stil gaat staan. Zolang logeren onzekerheid oproept zal hij niet willen rondgaan. Ja met extra druk gaat hij wel, met tegenzin, dus dat helpt ook niet om hem zekerder te laten worden. Wellicht dat de kracht van voedselbeloning met clickeren hem uit die spiraal kan halen. Waardoor hij zich goed gaat voelen bij achterwaartse sturing. Nu begint hij te merken dat een klein stukje goed lopen, direct hoog beloont word. het is een begin.

Dat zijn achterhand nu losser is zal hem ook meer zeker maken. Bij een buitenwandeling waarbij ik achterwaarts loop, geef ik geen druk, het achterwaarts lopen op zich is al druk zat. Hoe meer kalmte des te zekerder kan hij zich voelen. En dus voorop blijven.
Mischien moet ik die ervaring in een circel omzetten. In de circel is er immers geen route onzekerheid, wel oud zeer onzekerheid. In het parkachtig bos waar we vaak rijden staat een ronde circel (d=6 m) van naaldbomen. daar oefenen we wel eens, ik bedenk nu dat ik daar met achterwaartse loophouding daar wel eens in kan lopen om zo nonchalant rond te blijven, zonder druk.

Volgens Josien zal hij het gewoon moeten leren accepteren.

Groetjes, Michiel

Elzaliene Proost schreef op dinsdag 19 december 2006, 20:48:


"Verhinderen zonder te verwijten" is een machtig principe (ook bij mense kinderen). Jij bent het grote kalme vriendelijke voorbeeld die niets toe staat wat niet kan. Daar gaat een grote kracht vanuit. Een paard dat nog maar denkt aan toehappen kan hierin al gecorigeerd worden. Je bent hierin net zo allert als nodig is. En dan corrigeer je niet vòòrdat er iets gebeurd is welnee je corrigeerd de intentie om toe te happen. En dat heeft een slim paard nodig. En daarvoor is straf niet nodig, het is meer laten weten dat je die intentie opgemerkt hebt en dat je daarvan weg stuurd, op stem, een teugelbeweging of met afwenden. En maak je rijden zo dat je succes kunt hebben, en vanuit succes kom je verder.


Grappig ik probeer Jur juist zover te krijgen dat hij voor me wil lopen. en als hij naast me komt weet ik dat hij zich zeker voelt en er zin in heeft en zijn we samen blij. Zo was hij de eerste maand niet, toen wou hij weg van me, zocht zijn zekerheid ergens voor me, trok naar andere paarden toe zodat ik hem haast niet kon houden. Nu zijn de meeste paarden extra onzekerheid voor hem en peikert hij er niet over bij me weg te gaan, ook al komt er een hele kudde bekende paarden van onze stal langs. Kijk zo'n vertrouwen krijg je niet met meppen en ontevredenheid uitstralen.


Ook hierbij "verhinderen zonder te verwijten" waarbij ik het rondje draaien om weer voorop te komen ook onder reken. En veel avontuurlijke wandelingen maken, wel zo succesvol mogelijk. Daar ontstaat er vertrouwen en op elkaar ingespeeld raken. Kijk hij hoeft helemaal niet altijd achter je te lopen, daar gaat het niet om. Het gaat er om dat hij altijd luisterd. En zoals je nu weet luisterd hij meestal slecht als hij voor je is. Dat botst dus met succesvol wandelen. Weet dus waar je aan werkt. Altijd achter blijven is regetjes denken en wel een regel waarin hij altijd de klos is, het druist tegen zijn karakter in. Als je focus ligt op succesvol wandelen en verhinderen van alles wat dit bedreigt. Dan reageer je toch anders dat met de focus op achter blijven lopen. Snap je?

Groetjes, Michiel

Piet schreef op donderdag 21 december 2006, 8:57:


Een mooie foto van de bloedbanen rond het hoefbeen.
kan iemand kort de conclusies uit dit artikel verwoorden,
want dat is me niet gelukt.

Groet Michiel

-sophie- schreef op donderdag 21 december 2006, 0:07:


Heb je, het BGG formulier, Bit Gewetens Bezwaren, wel ingeleverd?
Dan moeten ze je toestaan bij dressuur lessen en wedstrijden.

Groetjes, Michiel

Peet schreef op donderdag 21 december 2006, 13:18:


Helaas niet, 't was een grap.
Wel een idee trouwens, gewetens bezwaren heb je op tal
van levensgebieden en zolang je er anderen niet mee schaad,
is het een wettelijk recht wat we allemaal hebben.

Misschien iets om uit te zoeken?
Dat kun je zo'n BGB formulier zelf opstellen en je daar hard voor maken. Geen idee of de jurisprudentie (richtlijnen die nog niet in vaste wetten vorm gegeven zijn) van geweentesbezwaren geldig is binnen verenigings recht? Of dat je dan weer uit komt op discriminatie van de gewetens bezwaarde?

Groetjes, Michiel

Nick Altena schreef op donderdag 21 december 2006, 17:45:


Hou jij je barefoot maar bij de hand hoor, voor als je paard even iets van vorm veranderd deze winter.
Het sterkste archument staat immers nog steeds, is nog niet weerlegd:

"Namenlijk dat de leraren binnen paarden fysiotherapie en osteopathie geen praktijk bewijzen hebben dat boomloos slecht voor de paardenrug zou zijn". En als er mensen zijn die dit als eerste zou opvallen, dan zijn zij het wel. De rest is theorie.

Groetjes Michiel

e m kraak schreef op donderdag 21 december 2006, 20:25:


Tsa de wereld veranderd net zo snel als wij duwen
Het zou goed zijn als er behalve naar Ankie ook hier een email naar toe gaat, de Nederlandse Vereniging Fysiotherapie voor Dieren hun intruductie tekst bij paarden, laat zien dat ze er wel open voor staan:

www.nvfd.nl
Fysiotherapie bij paarden

Vanaf het eerste moment dat wij, al is het nog zo voorzichtig, aan de slag gaan met een jong paard, brengen we het lichaam van het dier uit balans! We lopen bijvoorbeeld altijd aan de linkerkant, we leggen een zadel op de rug wat we vastleggen met een singel om de ribbenkast, we zetten een rijtuig achter het paard, we klimmen op de rug, sturen het paard via zijn mond, sturen en drijven het paard aan met onze benen. Kortom, geen diersoort wordt in zo'n groot aantal opzichten zo onnatuurlijk belast als het paard!

Heden ten dage wordt gelukkig in het merendeel van de paardenwereld steeds meer getracht om de zo ontstane mankementen aan het paardenlijf zo beperkt mogelijk te houden of op te heffen. Hierbij kan de dierenfysiotherapeut een grote rol spelen.

Tijdens de vierjarige humane opleiding fysiotherapie en later in de tweejarige vervolgopleiding voor dierfysiotherpie worden dierenfysiotherapeuten niet alleen opgeleid om blessures te behandelen, maar worden ook specifiek getraind om te bepalen van wat een lichaam op een bepaald moment aan kan (het bepalen van de belastbaarheid).

Op het moment dat er klachten ontstaan van het bewegingsapparaat (alle botten, gewrichten, spieren en pezen), is de belasting van het lichaam groter geweest dan de belastbaarheid (het lichaam heeft meer moeten doen dan het aan kan). Dit kan zich uiten in een acute blessure (bijvoorbeeld het verstuiken van een gewricht) of in een langzaam verergerende kwaal (bijvoorbeeld het steeds schever gaan lopen).

Paarden zijn in verschillende takken van sport en bij recreatief gebruik onderhevig aan diverse blessures van zowel rug als benen. De paardendierenarts kan voor het herstel doorverwijzen naar een dierenfysiotherapeut.
Behalve de behandeling zelf, die kan bestaan uit diverse manuele technieken, oefeningen en/of het gebruiken van fysiotechnische apparatuur, is het bij paarden zeer belangrijk om te bepalen door welke overbelasting de blessure is ontstaan (is het paard overbelast door te zware of eenzijdige training, door een ruiter die zelf scheef zit of door verkeerd harnachement) en hoe de belasting van het paard (weer) kan worden opgebouwd.

Dit zogeheten revalidatietraject is de specialisatie van de dierenfysiotherapeut en kan enkele weken tot maanden in beslag nemen. In overleg met de paardendierenarts en onder regelmatige controle van de dierenfysiotherapeut kan het paard weer terug worden gebracht naar het oude niveau, met minimale kans op herhaling van de blessure.

Heeft u vragen over fysiotherapie bij dieren dan verwijzen wij graag naar het onderwerp ¨ vragen aan de dierenarts ¨ waarbij een aparte categorie is gemaakt voor ¨dierfysiotherapie¨.

Sandra Vetter,
Dierenfysiotherapeut voor paarden,
Zuid-Holland
E-mail: Vetfysio@hotmail.com

e m kraak schreef op vrijdag 22 december 2006, 11:10:



Het uitpraten van dit gegeven is mi wel zinvol en leerzaam.
Het knevelbit zoals Egon dit gebruikt is gelijk aan voorwaarts
stoten met de hakken bij het graseten, zoals Pien dat doet.
En het is ook gelijk aan het principe van stroom op het schrikdraad.

Het gaat hierbij niet om nodig hebben. Ik heb beide niet nodig. het gaat er wel om op welke wijze je een krachtig NEE wilt bewerkstelligen. Met één klap of volgens gelijdelijkheid. Beide kan hoor en beide zijn effectief. Maar ze zijn wel verschillend. Een NEE kan ook zacht en toch heel duidelijk zijn. op montessori scholen leren leraren extra zacht te praten als ze de aandacht willen. Ook sprekers weten dat fluisteren de aandacht iop scherp zet, ik noem maar wat voorbeelden. Als de relatie met je paard groeit en er steeds meer vertrouwen en op elkaar inspelen is, dan word de nee ook steeds lichter geaccepteerd. Dat is de weg van geleidelijkheid.
Waarbij ik niet zeg dat dit beter of slechter is. Het is maar waar je voorkeur ligt.

Groet, Michiel

e m kraak schreef op vrijdag 22 december 2006, 14:04:


Zou het niet zo zijn dat het altijd wel mogelijk is, gewenst gedrag
te vragen en te belonen? En die gewoontes slijten dan in.
Neem nu het naar het gras duiken, ook bij de eerste signalen daarvan vraag ik "op" ... goed zo". Een paard dat te hard wil, "hoo" ... goed zo. Een paard dat niet stil wil staan "Stop" ... goed zo. En als een paard toch doorloopt, wel op zo'n paard hoort niet gereden te worden, op dat moment en op die plaats. En als een paard toch in het gras gedoken is, wel dan helpt eenzijdig trekken, met de "op" erbij! Komt hij hoog en paarden komen altijd weer hoog "...goed zo". In het aanleer stadium zijn er altijd mislukkingen, negeren en geen reden om p+ toe te passen. En daarmee zeg ik niet dat p+ niet werkt, misschien werkt het wel veel beter en sneller, ik hou er alleen niet van en gebruik het belonen. Elk getrek kan bij succes beloont worden, terwijl een ander het getrek alleen ziet als het toevoegen van een negatieve prikkel.

Groetjes, Michiel

e m kraak schreef op zaterdag 23 december 2006, 1:09:


Belonen na een negatieve prikkel, op het moment dat er goed gedrag is(ook al is het min of meer afgedwongen) doe ik heel bewust en ik begrijp niet dat anderen dat niet doen. Simpel belonen wat je graag wilt zien, ook al heeft hij zich misdragen. Ik ben me wel bewust hoor dat ik een p+ geef, ik ga er alleen niet van uit dat dit leerzaam voor het paard is. Niet zo minimaal als ik het doe De r+ die er op volgt dat is de werkzame factor. Met gras eten bijvoorbeeld vind ik het een schitterende (schijnbare) paradox om mijn paard toe te staan opnieuw toe te happen na zijn overtreding ! Dit is zo een waardevolle oefening. Waarom wil een paard immers moeizaam omhoog komen uit het gras? Het denkt dat dit zijn laatste hap van de rit is als hij omhoog komt. Beloon je omhoog komen met mogen toehappen, dat ondermijn je zijn angst en leer je hem snel omhoog komen plus dat je hem leerd op que toe te happen.


Fase 1? Als er een herinering aan vast zit van intense pijn?
Hempfling zegt dat de echte leider geen geweld nodig heeft.
Door zijn gezag hebbende uitstraling en duidelijke lichaamstaal,
gehoorzaamt zijn/haar kudde vederlicht. Hij steld dat alleen de ranglaagste paarden elkaar grof corrigeren. (pag. 30 t/m 33 in Natuurlijk Paardrijden).

En onder de trein dreigen te lopen?
Dat betekend net als de ORS dat je op een paard zit dat er
van door kan gaan. Waarom niet altijd in stap blijven, samen met wandelen en grondwerk, totdat dit idiote gedrag opgelost is?
En nog steeds ben ik niet principieel tegen je NEE que,
ik ken het niet zoals jij het toepast.

Michiel

Spirithorses schreef op zondag 24 december 2006, 10:00:

.

Het belonen met gras eten, heb ik niet uitgevonden, het is een techniek binnen clicker training. Nu kan ik geen link meer vinden waar de uitleg hierover staat helaas. Piet? Jaren terug was er een artikel met uitleg en foto's dat heette "green field of ... " Daar heb ik het van geleerd en toegepast bij mijn paarden.

Het gaat ongeveer zo in de aanleer fase. Je gaat uit wandelen en geeft de 1- que gras eten, bij mij "ga maar grazen" heel snel uitgeproken tesamen met het zakken van mijn hand en het leidtouw op de grond laten doorhangen. Later vanuit het zadel hetzelfde met de teugels laag werpen. 2- Na een paar hapjes vraag je "op", tesamen met optrekken zo minimaal als nodig is, na 5 minuten is optrekken meestal niet meer nodig. 3- het opkomen beloon je met "Yes" ... "ga maar grazen". Na drie keer begint het paard te snappen dat opkomen niet zijn laatste hap betekend en zal vlotter omhoog komen. 4- Het opkomen krijgt soms een lichtere beloning. En een heerlijk vlot opkomen de "Yes" "ga maar grazen" 5- nu ga je varieëren (na het op-komen) met kleine stukjes wandelen tussen het grazen in, soms 3 meter soms 5 soms 10 meter. 6- Ook ga je varieëren met het aantal keren dat je paard toestemming krijgt om te mogen grazen soms 2 keer, soms 3, soms 1 keer. En dit onvoorspelbaar, soms kort soms iets langer. 7- dit oefen je op verschillende dagen.

Het resultaat zal zijn dat je paard altijd snel weer opkomt uit het gras, je gras kunt gebruiken als beloning bij training en het stelen afneemt, omdat het weet dat rijden niet grasloos is en het kan wachten totdat het opdracht krijgt om te mogen grazen. Gras is met deze techniek van een probleem een hulpmiddel geworden.

Groetjes, Michiel

e m kraak schreef op maandag 25 december 2006, 14:20:

.

Ja dat was het, heb wel een uur lopen zoeken elders, ha ha


2 op 1 hoop en niet zonder reden, ha ha Als een paard namenlijk ongevraagd toch gaat grazen, wordt de noodzaak om de oefening
weer op te frissen duidelijk. Voor de rest heb je gelijk hoor, in mijn verhaal sluit de overtreding en de herhalings oefening wel wat al te naadloos aan elkaar. Zo ben ik, wil ik iets anders hebben dan pak ik het gelijk aan.

Maar hoe gaat het nu met je NEE que, ik las ergens dat de p+ gemiddelt (afhankelijk van het paard) 26 keer gegeven moet worden en dat ongeveer op 25 dagen, alvorens het geleerde bereikt is.
Dat was het onderzoek waarbij paarden geleerd werd zich slechts aan 1 zijde van de bak te begeven.

Michiel

Groetjes, Michiel

Michiel