e m kraak schreef op vrijdag 22 december 2006, 11:10:



Het uitpraten van dit gegeven is mi wel zinvol en leerzaam.
Het knevelbit zoals Egon dit gebruikt is gelijk aan voorwaarts
stoten met de hakken bij het graseten, zoals Pien dat doet.
En het is ook gelijk aan het principe van stroom op het schrikdraad.

Het gaat hierbij niet om nodig hebben. Ik heb beide niet nodig. het gaat er wel om op welke wijze je een krachtig NEE wilt bewerkstelligen. Met één klap of volgens gelijdelijkheid. Beide kan hoor en beide zijn effectief. Maar ze zijn wel verschillend. Een NEE kan ook zacht en toch heel duidelijk zijn. op montessori scholen leren leraren extra zacht te praten als ze de aandacht willen. Ook sprekers weten dat fluisteren de aandacht iop scherp zet, ik noem maar wat voorbeelden. Als de relatie met je paard groeit en er steeds meer vertrouwen en op elkaar inspelen is, dan word de nee ook steeds lichter geaccepteerd. Dat is de weg van geleidelijkheid.
Waarbij ik niet zeg dat dit beter of slechter is. Het is maar waar je voorkeur ligt.

Groet, Michiel

e m kraak schreef op vrijdag 22 december 2006, 14:04:


Zou het niet zo zijn dat het altijd wel mogelijk is, gewenst gedrag
te vragen en te belonen? En die gewoontes slijten dan in.
Neem nu het naar het gras duiken, ook bij de eerste signalen daarvan vraag ik "op" ... goed zo". Een paard dat te hard wil, "hoo" ... goed zo. Een paard dat niet stil wil staan "Stop" ... goed zo. En als een paard toch doorloopt, wel op zo'n paard hoort niet gereden te worden, op dat moment en op die plaats. En als een paard toch in het gras gedoken is, wel dan helpt eenzijdig trekken, met de "op" erbij! Komt hij hoog en paarden komen altijd weer hoog "...goed zo". In het aanleer stadium zijn er altijd mislukkingen, negeren en geen reden om p+ toe te passen. En daarmee zeg ik niet dat p+ niet werkt, misschien werkt het wel veel beter en sneller, ik hou er alleen niet van en gebruik het belonen. Elk getrek kan bij succes beloont worden, terwijl een ander het getrek alleen ziet als het toevoegen van een negatieve prikkel.

Groetjes, Michiel

e m kraak schreef op zaterdag 23 december 2006, 1:09:


Belonen na een negatieve prikkel, op het moment dat er goed gedrag is(ook al is het min of meer afgedwongen) doe ik heel bewust en ik begrijp niet dat anderen dat niet doen. Simpel belonen wat je graag wilt zien, ook al heeft hij zich misdragen. Ik ben me wel bewust hoor dat ik een p+ geef, ik ga er alleen niet van uit dat dit leerzaam voor het paard is. Niet zo minimaal als ik het doe De r+ die er op volgt dat is de werkzame factor. Met gras eten bijvoorbeeld vind ik het een schitterende (schijnbare) paradox om mijn paard toe te staan opnieuw toe te happen na zijn overtreding ! Dit is zo een waardevolle oefening. Waarom wil een paard immers moeizaam omhoog komen uit het gras? Het denkt dat dit zijn laatste hap van de rit is als hij omhoog komt. Beloon je omhoog komen met mogen toehappen, dat ondermijn je zijn angst en leer je hem snel omhoog komen plus dat je hem leerd op que toe te happen.


Fase 1? Als er een herinering aan vast zit van intense pijn?
Hempfling zegt dat de echte leider geen geweld nodig heeft.
Door zijn gezag hebbende uitstraling en duidelijke lichaamstaal,
gehoorzaamt zijn/haar kudde vederlicht. Hij steld dat alleen de ranglaagste paarden elkaar grof corrigeren. (pag. 30 t/m 33 in Natuurlijk Paardrijden).

En onder de trein dreigen te lopen?
Dat betekend net als de ORS dat je op een paard zit dat er
van door kan gaan. Waarom niet altijd in stap blijven, samen met wandelen en grondwerk, totdat dit idiote gedrag opgelost is?
En nog steeds ben ik niet principieel tegen je NEE que,
ik ken het niet zoals jij het toepast.

Michiel

Spirithorses schreef op zondag 24 december 2006, 10:00:

.

Het belonen met gras eten, heb ik niet uitgevonden, het is een techniek binnen clicker training. Nu kan ik geen link meer vinden waar de uitleg hierover staat helaas. Piet? Jaren terug was er een artikel met uitleg en foto's dat heette "green field of ... " Daar heb ik het van geleerd en toegepast bij mijn paarden.

Het gaat ongeveer zo in de aanleer fase. Je gaat uit wandelen en geeft de 1- que gras eten, bij mij "ga maar grazen" heel snel uitgeproken tesamen met het zakken van mijn hand en het leidtouw op de grond laten doorhangen. Later vanuit het zadel hetzelfde met de teugels laag werpen. 2- Na een paar hapjes vraag je "op", tesamen met optrekken zo minimaal als nodig is, na 5 minuten is optrekken meestal niet meer nodig. 3- het opkomen beloon je met "Yes" ... "ga maar grazen". Na drie keer begint het paard te snappen dat opkomen niet zijn laatste hap betekend en zal vlotter omhoog komen. 4- Het opkomen krijgt soms een lichtere beloning. En een heerlijk vlot opkomen de "Yes" "ga maar grazen" 5- nu ga je varieëren (na het op-komen) met kleine stukjes wandelen tussen het grazen in, soms 3 meter soms 5 soms 10 meter. 6- Ook ga je varieëren met het aantal keren dat je paard toestemming krijgt om te mogen grazen soms 2 keer, soms 3, soms 1 keer. En dit onvoorspelbaar, soms kort soms iets langer. 7- dit oefen je op verschillende dagen.

Het resultaat zal zijn dat je paard altijd snel weer opkomt uit het gras, je gras kunt gebruiken als beloning bij training en het stelen afneemt, omdat het weet dat rijden niet grasloos is en het kan wachten totdat het opdracht krijgt om te mogen grazen. Gras is met deze techniek van een probleem een hulpmiddel geworden.

Groetjes, Michiel

e m kraak schreef op maandag 25 december 2006, 14:20:

.

Ja dat was het, heb wel een uur lopen zoeken elders, ha ha


2 op 1 hoop en niet zonder reden, ha ha Als een paard namenlijk ongevraagd toch gaat grazen, wordt de noodzaak om de oefening
weer op te frissen duidelijk. Voor de rest heb je gelijk hoor, in mijn verhaal sluit de overtreding en de herhalings oefening wel wat al te naadloos aan elkaar. Zo ben ik, wil ik iets anders hebben dan pak ik het gelijk aan.

Maar hoe gaat het nu met je NEE que, ik las ergens dat de p+ gemiddelt (afhankelijk van het paard) 26 keer gegeven moet worden en dat ongeveer op 25 dagen, alvorens het geleerde bereikt is.
Dat was het onderzoek waarbij paarden geleerd werd zich slechts aan 1 zijde van de bak te begeven.

Michiel

Groetjes, Michiel

Michiel