eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 5 januari 2007, 14:44:
> Eerst jezelf vervolmaken als ruiter , dan die zweep zover
> mogelijk wegsmijten en LEER met je paard rijden . Ze moet het
> voor jou doen niet voor een "aanraking" van de zweep. Ik heb
> alleen maar copy en paste uit je mail gedaan met de dingen die
> ik reeds duizenden keer heb gehoord . Geen kritiek en ook niet
> neerbuigend bedoelt .
Het proces van vervolmaking als ruiter duurt jaren en jaren.
Eer je je paard niet meer in de weg zit, op je zit kunt rijden en onafhankelijke hulpen kunt geven, ben je jaren verder. Sommige topruiters zeggen dat het proces een leven lang duurt.
Moet je dan maar al die tijd je paard in de weg zitten omdat je zonodig krampachtig geen zweepje wilt gebruiken?
Omdat je je paard wilt leren om het voor jou te doen ipv voor de zweep?
Juist met die gedachtegang zie ik heel veel ruiters in de mist gaan: ze willen graag zacht en vriendelijk blijven met alle gevolgen van dien, paard is daardoor niet consequent afgericht omdat de ruiter maar bezig is en wacht op het moment totdat het paard het zo graag zelf wil doen, omdat hij de ruiter zo aardig vindt.
Iedere opleiding begint gewoon met consequente africhting. Het klinkt misschien wat onvriendelijk, en zou ik het wat NH verantwoorder omschrijven vinden mensen het vast aantrekkelijker klinken. Maar het is gewoon wat het is. Lees het boek van Andrew Mc Lean en dan zie je wat onbewust verkeerd conditioneren doet.
Elke keer dat jij harder wilt dan je paard en je paard reageert niet en jij grijpt verder niet in omdat je dat zo zielig vind, heb je je paard vertelt dat het de goede beslissing gemaakt heeft.
Juist vanuit die gedachtegang zie je ruiters JUIST een overmaat aan beenhulpen geven. Fijn voor je paard? Dacht het toch echt niet.
Iemand vertelde hier net iets over iemand waarbij een paard altijd liep.
Weet je hoe dat komt denk ik?
Ten eerste is dat waarschijnlijk iemand die goed kan zitten en zijn paard niet in de weg zit. Ten tweede is dat iemand waarvan het paard voelt dat hij of zij het meent. Dat is niet iemand die op zijn paard zit te dromen: oh wat zou het toch fantastisch zijn als mijn lieve oezelewoezelepoepsie het helemaal zelf speciaal voor mij zou willen doen.....