Michiel schreef op maandag 8 januari 2007, 14:12:


Ja thuis wel, maar op school?
Ook dat is een mooie vergelijking.

Vroeger werdt er geleerd met de harde hand, veel straffen en doen wat je gezegd wordt. Herkennen we hier de paarden training in, zoals we het anders willen? tegenwoordig spannen leraren en schoolbestuurders zich tot het uiterste in om de lesstof zo aantrekkelijk mogelijk te maken. En ze zijn daar succesvol in, de school is redelijk aangenaam tegenwoordig. Herkennen we daar onze paarden training in? Waarin we de paarden willen trainen in wat wij ze allemaal willen leren, op zo'n zachte en aangename manier als maar enigszins mogelijk is?

In pionier graag een stapje verder, net zoals in de iederwijs scholen gebeurd, met leren vanuit de eigen bron. Net zoals het werk van frans en Ilona hier ontstaan is, dat is niet bedacht door anderen. Dat komt uit de eigen bron. en dan is leren zelf belonend, vanuit de essentie van beloning, het plezier van het doen zelf.

En dat kan niet door anderen bedacht worden, dat moet je zelf ontdekken, en dat ontdekken onze paarden doordat we dingen met ze doen, die ze leuk vinden. Door zo veel als mogelijk is, eigen initiatief aan te moedigen. Door goed naar ze te luisteren en mee te gaan met hun tempo en route, zoveel als mogelijk is. Ik ga nooit paardje pesten zoals hier gekscherend gezegt wordt. Dat hoort bij het systeem van het paard vormen naar je eigen wensen. Ik wil graag meehelpen Jurriën zich te laten vormen naar zijn eigen natuur. En dat kan ik niet zelf bedenken, dat ontstaat door vrijheid en eigen initiatief.

Als voorbeeld mijn hond Blos, die heeft haar innerlijke aanleg pas kunnen ontwikkelen toen ik eigen initiatieven nemen ging aanmoedigen. Als je me ziet wandelen met haar dan weet je niet wat je ziet, aan levendige uitstraling en speur gedrag. En tegelijkertijd is onze gezamenlijkheid sterk toegenomen, en dito gehoorzaamheid. Ik denk dat ik een van de weinige honden heb, waarmee je dwars door de stad kunt lopen, vluchtheuvel op en af, onaangelijnt en tegelijkertijd een hondje dat zo super zijn eigen weg gaat. Hmmm Jur over 10 jaar

Idunn schreef op maandag 8 januari 2007, 20:28:

.
.

Je sluit mooi aan bij wat ik doe met Jurriën, prachtig dat je met Hvuiski (die niets wilde) nu ritten kan maken die vooral hijzelf leuk vind! En als hij het naar zijn zin heeft heb jij dat ook. Bij mij tenmiste wel.

Vanmiddag met Jur een rit gemaakt van 1 uur waarbij ik niet eenmaal gevraagd heb om in draf te gaan. Jur had er zin aan en was vol levenslust. Tessel mijn dochter heeft slechts 1 of 2 maal een draf gevraagd. Voor de rest bepaalde hij zelf ons tempo, en daar zat schat ik wel 20 keer draf in en wel 8 keer de galop. Ja afremmen heb ik wel moeten vragen een aantal keren en dat doet hij dan ook wel. Nu zijn spieren niet meer vast zitten is hij meer voorwaarts geworden en ook een stuk moediger, durft stukken alleen uit het zicht van de fiets te rijden. Hier ben ik echt blij mee, komt mijn manier van rijden ook meer tot zijn recht. Want een onzeker paard durft geen eigen initiatieven te nemen (behalve terug naar huis) die laat zich leiden.

Groetjes, Michiel

Piet schreef op dinsdag 9 januari 2007, 8:50:
.
.

Goed gedaan Piet!
Wat hier in feite gebeurd is interessant.
Het paard met al zijn vermogens, opgedaan in jaren kudde leven, gebruikt die vermogens niet meer, onder de ruiter. En dat gebeurdt altijd, in mildere vormen, als we in de training geen eigen initiatieven toestaan en stimuleren.

De focus ligt dan tezeer op dat het paard moet doen wat wij willen, inplaats van dat wij meegaan met wat het paard wil, en zo samen nieuwe ervaringen op doen, in balans en levenslustig. Tom Dorrance noemt dit "going with youre horse" en hij raad aan jonge paarden te leren vlot en zeker hun eerste stapen te zetten onder de ruiter, in zijn eigen kudde. Daar is immers genoeg aanleiding voor spontane bewegingen waar het paard graag naar toe wil. Daar ga je dan in mee en zo loopt het paard bijna net als anders, alleen ditmaal met een ruiter er op en leerd de hulpen spontaan gebruiken. Zo sluit je niet de poort naar de eigen vermogens. Zoals in dit geval zo overduidelijk gebeurd is.

Groetjes, Michiel