Monique Meijer schreef op maandag 8 januari 2007, 15:50:


Moeilijker is het niet Monique :)

Spirithorses schreef op maandag 8 januari 2007, 17:11:


:)

helena schreef op maandag 8 januari 2007, 17:14:


moeilijk hoor, dus rechts is haar lange bolle kant of bedoel je nou andersom

Wil schreef op maandag 8 januari 2007, 20:01:


Moooooi Wil.!
Allereerst moet ik zeggen dat ik blij ben dat het allemaal goed gaat Wil. Ik heb hem ontmoet bij het oefenen van demonstratiepaarden bij Inge. Toen Shiny trailerlaad problemen kreeg bood hij aan ons hierbij te helpen.
Zoals Pien zich misschien nog kan herinneren ben ik ooit begonnen met Bill Dorrance (Ik zei ook altijd dat zij zo werkte :) )
Tot ik clikkeren ontdekte en ben overgestapt. Omdat ik van Shiny het eerste paard in Nederland wou maken dat zonder enige druk (de druk die hij zichzelf oplegde niet meegerekend ) wilde opvoeden ben ik niet verder gegaan met deze manieren van werken te combineren. Het was een enorme uitdaging, die ik helaas heb moeten laten vallen.
Bij bepaalde omstandigheden is het gemakkelijker voor tainer en paard als je onderling verbonden bent door een lijn, waarmee je je bedoeling door het geven van minimale aanhoudende druk beter duidelijk kunt maken.
Je laat dan niet alles meer aan de bereidheid van het paard om mee te werken over. Je kunt hem dan met iets meer nadruk iets vragen en het paard zal niet gaan geloven dat hij onder iets te enge omstandigheden hoort weg te lopen.

Natuurlijk is wat Conrad doet een vorm van clikkeren en hij weet, omdat ie et met eigen ogen gezien gezien heeft dat een voerbeloning sneller werkt. Maar sneller werken houdt ook gevaren in.
Het enorme aantal afvallers van mensen die beginnen met clikkeren is daar een sprekend vooorbeeld van. Allemaal trappen ze in de valkuilen en hebben dan niet het geduld en vaak ook niet de kennis om er weer uit te kruipen.
Hoe sneller hoe moeilijker. Hoe sneller hoe meer het dus vraagt van de kennis van de trainer.
Daarom werkt hij eerst aan de relatie tussen paard en mens.
Zijn benadering is dat hij met het paard afspreekt dat de trainer het paard gaat leiden en niet andersom, zoals je schreef. Via het werken met de vier woorden. Dit is niet zozeer het spel van de leidende merrie maar gewoon een afspraak tussen 2 individuen. Waarbij je, in het begin zeker, flink gecortroleerd kunt worden of die afspraak nog wel staat, of je paard je wel kan vertrouwen, want anders worden de rollen omgedraaid.
Nu zijn we eigenlijk bezig om "mooi" te handhaven en bij superpogingen van het paard daar de Yes of Ex in te vlechten.
Het is alles bij elkaar een mengelmoes van het beste van diverse methodes. Roberts, Dorrance en clikkeren en een heleboel horsemanship. Nooit boos worden, meer geduld als het paard hebben, nooit "tikken" geen stemverheffingen.
Klein voorbeeldje: bijten negeren? Nee, zorg dat ie je niet kan bijten en vraag iets anders! Zoooo simpel :)

Piet

Idunn schreef op maandag 8 januari 2007, 20:28:


Ik was een poosje geleden bij een 5 jaar oude , soort van quarterruin, die een half jaar geleden door de handelaar zadelmak was gemaakt.
Sinds de eigenaresse hem had was het berijden steeds moeilijker gegaan. Nu staakte hij zo gauw ze er op ging zitten. Ze vond hem dwars en eigenwijs en had het gevoel dat hij bevroor.
Er was al eens een instrucrice bij geweest maar die had het opgegeven. De eigenaar had er ook niet zo gek veel vertrouwen in dat het mij wel zou lukken :)
We hebben het paard uit de wei in de buitenbak gezet (eerst laten zien hoe ze hem kon vangen ) en gevraagd of ze er alleen maar op wou gaan zitten. Zonder een vin te verroeren, dus ook geen teugels vastpakken en ja, paard stond daar te staan met geknepen staart. Zodra hij een stap zou zetten, welke kant dan ook op, moest ze hem meteen belonen. Net zoals jij doet dus :)
Na enkele minuten begon het paard voorzichtig een stapje te verzetten.Na 10 minuten liep hij overal waar hij wilde. Daarna voorzichtig zodra hij weer ging stappen teugels oppakken en belonen. Volgende fase teugel geven en "stap" zeggen, met daarbij het initiatief nog steeds bij het paard. Daarna heb ik haar gevraagd haar been zo aan te leggen dat ze dat desnoods een dag kon volhouden en been er helemaal af te halen bij de eerste stap. Om het kort te houden: in een uurtje kon ze hem in stap voor en achteruit vragen en daarheen sturen waar zij wilde.
Ik heb bewust niet geklikkerd, ik wilde weten wat en hoeveel er nodig was om dit bange paardje zijn zelfvertrouwen terug te geven en of hij niet kon of niet dorst te gaan lopen met een ruiter op de rug.
Gewoon wat kalmte en geduld en de beloning van een aai in de hals voor het wel doen ipv wat hij gewend was, een bestraffing voor het niet doen.
Zo enorm simpel. Ook dit paard wilde best doen wat de ruiter vroeg, als ie er maar niet voor op z'n donder kreeg.


Piet

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 9 januari 2007, 9:39:


Yep!

Spirithorses schreef op dinsdag 9 januari 2007, 9:51:


Ik kwam er weer op toen ik Sas las. Ik heb me (geloof ik :) ) niet bemoeid met de zweepjes discussie omdat het voor mij de ver van mijn bed show is. Ik heb ooit een poos westernles gehad, waarbij veel van de Dorrance methode "true horsemanship through feel " werd toegepast, ik heb nooit een zweep leren te gebruiken. Het is dus makkelijk lullen voor mij om te zeggen dat je zo'n ding niet nodig hebt. Misschien als ik gewoon naar een manege was gegaan en daar bij de eerste les zo'n koket zweepje in handen had gedrukt gekregen dat ik me nu ook naakt zou voelen zonder.
Nu prakizeer ik er niet over om het te gebruiken omdat ik niet weet wanneer ik dat zou moeten doen en al zo enorm veel misbruik ervan gezien heb.
Lotte heeft een week bij ons gelogeerd om wat ingewijd te worden in de paardvriendelijke omgang.
Ik heb haar toen prachtig kunnen laten zien dmv een meisje wat in Koewacht een weitje huurt en wat door de bak reed terwijl ze daarvoor op een manege had gestaan, dat het zo niet hoeft.
Werkelijk bij elk commando kreeg het paard een "tikje" Stap! TIK, draf TIK bok! Galop TIK. bok!
Ik vroeg haar of ze paardrijden leuk vond. "Jaha!" "Denk je dat je paard het ook leuk vindt?"
Antwoord: "Het is gewoon een vervelend paard met z'n gebok en zonder zweep luistert ie niet "
Ik heb haar stap voor stap alles eraf laten halen. Zweep weg, bit eruit, met losse teugel. Paard liep mooier en ontspannener dan ooit. Plotseling geen gebok meer. Zo zelfs dat Lotte er later zonder paardrijkennis mee door de bak reed.
Zulke voorbeelden van gebruik van de zweep heb ik veel gezien, automatische "tikjes" en als het even niet goed gaat "RAM"
Hier hadden mensen het over aanwijzingen....om een heup mee te laten komen of zoiets, zal allemaal best geen probleem zijn als de rede er bij blijft en ik neem aan dat dat hier voor ervaren ruiters ook altijd zo is, maar wat gebeurd er bij de doorsneeruiter als het paard niet wil en de ruiter boos wordt?

Piet

Margot van Lare schreef op dinsdag 9 januari 2007, 11:42:


Dan was heel Nederland rozekleurig :)

Margot van Lare schreef op dinsdag 9 januari 2007, 18:35:


Wat zegt de bekapper ervan ?

Piet

ingrid van der post schreef op dinsdag 9 januari 2007, 19:20:


Als je de verschillen niet ziet tussen traditioneel bekappen en natuurlijk bekappen heb je dus een bekapper die natuurlijk bekapt Christel

Ik heb trouwens je je vorige bericht met de beschrijving van je paard doorgemaild naar onze gezamenlijke kennis. Ze leest weinig op PN en vond toch dat ze het moest lezen. Echt prachtig!

Piet

Christel Provaas schreef op dinsdag 9 januari 2007, 20:51:


Je maakt pure reclame voor het zelf de voeten van je paard onderhouden.
Meer moet het niet zijn.
Ik vertel altijd bij 1 keer in de week kost het je 10 minuten, bij eens in de 2 weken 20 en eens in de maand een uur, wat is slim dan en het beste voor de hoeven?
Als et ff kan 2 keer in de week een heel klein beetje :)
Maar wat doet die bekapper er nog mee dan?

Piet

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 10 januari 2007, 9:09:


Pffff, volgens mij komen hier van weerskanten de verschillen in landsaard naar boven.
Een Belg die zich constant zwaar aangevallen voelt door een ploegje Ollanders, die, zoals ze bekend staan in Belgie ," het vanaf hun geboorte al beter weten" en zich daardoor zeker niet wil laten ondersneeuwen en een groepje Hollanders die denkt, " wij laten ons niks vertellen door die maffe Belg die niet kan lezen".
Ik zie dat omdat ik geboren ben als "reservebelg" en door mijn Ollandse jaren weet wat daar speelt.
Ik ben vast niet de aangewezen persoon om hier te bemiddelen, omdat ik zelf net zo fel kan zijn. Altijd overtuigd van mijn gelijk tot ik met eigen ogen zie dat iemand anders het beter doet.
Feit is niettemin dat dit van kwaad naar erger gaat en dat er mensen met een waardevolle inbreng en met verstand van waar ze over praten weglopen. Dat vind ik kwalijk en schadelijk. Vooral omdat we in wezen allemaal hetzelfde proberen te bereiken.
Ik constateer dat het ene woord het andere uitlokt. Dat de ene kant er na een rasperig mailtje er nog een schepje bovenop doet richting de andere kant.
Heb ik een oplossing? Weet niet. Een voorstel wel.
Laten we eens allemaal opnieuw beginnen.
Vanaf nu je voorstellen dat wanneer je begint te schrijven in een reactie op iemand, dat het naar een goede bekende is, waarvoor je respect hebt.
Echt moeite daarvoor doen.
Dus in het algemeen:
zo weinig mogelijk oneliners meer. Niet op elk woord zout leggen door na elke drie regels te reageren ipv. eronder je verhaal te doen.
Geen Belgische humor meer , die Nederlanders niet begrijpen. Geen Nederlandse geintjes die Belgen niet verstaan.
Gewoon voortaan schrijven naar iemand alsof je die je al jaren kent en waardeert. Ik ga dat in ieder geval vanaf heden proberen vol te houden en zie wel waar het schip strandt, want ik ben niet Roomser dan de Paus.

Piet

Mandy Taal schreef op woensdag 10 januari 2007, 10:42:


Helemaal niks forceren dan lijkt me. Massage kan misschien helpen?
Piet

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 10 januari 2007, 11:53:


Ja is waar, maar er is meer aan de hand in de voeten van dit paard.
Spierpijn kan natuurlijk, maar dat brengt misschien meteen een andere belastng van de pezen met zich mee die meer last geven op het harde dan op een zachte ondergrond.
Moeilijk ongezien iets gefundeerd van te zeggen denk ik en zelfs als je het wel ziet dan.nog.......

fleur schreef op woensdag 10 januari 2007, 21:55:


Ik zou hem als je plaats hebt lekker meenemen. Ouder hoeft niet op te zijn. of het dier moet ongeneeslijk ziek zijn.
Hooi met een liksteen en om wat vet op de ribben te kweken voorzichtig beginnen met geweekte bietenpulp bij te voeren.
Lekker rustige beweging geven en als ie geen wintervacht heeft een deken opleggen. .
Niets forceren, dus brokken afbouwen en hooi en pulp vermeerderen.
Dan evt. ijzers van onder de voeten, meer laten bewegen en een week of drie later goed laten bekappen.
Daar zou ik mee beginnen

Piet