Coulash schreef op maandag 8 januari 2007, 17:43:


Om de reden heb ik een slofteugel gekocht. Precies de goede lengte om mee te langeteugelen.

Wil schreef op maandag 8 januari 2007, 17:34:


Wil,

Mag ik je vragen hoe dat leiden zonder bijtreactie precies in zijn werk gaat? (Of zit er misschien copyright op, nee toch?)
Cadiz loopt aan het leidtouw -met name op de terugweg- altijd als een piranha in de lucht, richting mij en in zichzelf te bijten en het is geeneens een hengst!

Els Kleverlaan schreef op dinsdag 9 januari 2007, 11:21:


Kun je ook autistisch-gelijkend gedrag vertonen door trauma's? Zoals mensen die in een concentratiekamp hebben gezeten, of in hun jeugd psychisch of fysiek misbruikt zijn?
Het gedrag van Mazir en van jouw hond, Els, komt nogal overeen met dat van Cadiz. Van Cadiz weet ik dat hij in het verleden in zijn thuisland 'misbruikt' is en veelvuldig aan enorme angst is blootgesteld. Ik denk dus dat zijn afwijkende gedrag daarmee te maken heeft en niet met een aangeboren stoornis zoals autisme.

Hij is geen angstig paard, maar hij is asociaal naar andere paarden en naar mensen. Hij begrijpt de paardentaal niet en communiceert houterig, overdreven, nijdig. Laatst gilde hij voor het eerst als een echt paard naar een fries, ik was dolblij. Ik zie aan Buck dat hij niets van deze schimmel begrijpt.
Naar mensen is hij neerbuigend, de ogen gaan half dicht en het is alsof hij zijn schouders geïrriteerd ophaalt. Hij komt wél altijd naar je toe, (iets te dichtbij), laat er zelfs zijn eten voor staan, maar weet dan niet hoe het verder moet. Dus gaat hij extreem gapen of bekkentrekken. Aanraken ergert hem, poetsen maakt hem kwaad, hij kan zijn bijtreflex dan haast niet onderdrukken.
Als je iets vraagt, is zijn primaire reactie altijd "nee", hoe miniem ook. Een buitenstaander ziet het inmiddels niet meer, maar ik voel dat het er is. Een beloning kan hem niets schelen, hij werd vroeger zelfs boos van mijn welgemeende "braaf", alsof het hem uit zijn wereldje haalde. Een goedkeurend klopje doet hem niets, dus geef ik een piepklein kneepje in de manenkam, omdat ik wil blijven vertellen dat ik het waardeer als hij iets voor mij doet.
Heel soms haakt hij zijn hoofd wat onhandig over mijn schouder, en dan zing ik een liedje. Dat lijkt hij prettig te vinden, want hij blijft zo staan -zonder bekkengetrek.
Hij lijkt het gevecht, de confrontatie, het conflict nodig te hebben om te functioneren, is dat herkenbaar? Hij vindt ruzie helemaal niet erg, de door hem zelf opgeroepen strijd lijkt hem zelfs dichter naar me toe te drijven.

Zaak is om heel subtiel te zijn, maar beslist niet truttig. Aan de ene kant kan ik hem achteruit sturen op een pinkbeweging, aan de andere kant mag hij graag uitputtend onsubtiel scheuren door de branding. Ik vertrouw hem voor 100%, durf de wereld met hem aan, want hij is niet link. Hij is gewoon een beetje geknakt en overschreeuwt zichzelf met zijn eigen woestheid. Dat mag.

Wat een zoektocht, dit paard...

Nick Altena schreef op dinsdag 9 januari 2007, 17:02:


Zou je hem mij ook willen mailen, Nick? Ik hoopte al dat je um opgeslagen had.

Margot van Lare schreef op dinsdag 9 januari 2007, 18:35:


Ik zou een paard met zulke pijnlijke hoeven beslist niet dwingen te gaan lopen. Het is al erg genoeg dat ze moet boeten voor de ingreep die haar had moeten helpen. Het valt onder mishandeling om lopen op pijnlijke pootjes te forceren. Heeft de bekapper een idee wat er aan de hand is?

Ben geen uitgesproken NB-er in de zin van Natuurlijk Bekappen omdat ik de verschillen niet zie met Normaal Bekappen; ik ben slechts een SR-er (Simpele Rondrasper).

Piet schreef op dinsdag 9 januari 2007, 19:34:


Thanks, Piet! Die kleine eigenwijze schimmel heeft al voor heel wat beroering gezorgd...!

Wat het verschil in bekappen betreft, ik heb het al eens eerder uitgelegd op dit forum: Mijn (traditioneel opgeleide) smid vindt dat er maar één vorm van bekappen bestaat en dat is GB: Goed Bekappen. Hij zegt dat geen enkele logisch nadenkende smid hoeven gaat bekappen alsof er ijzers onder moeten terwijl er geen ijzers onder moeten. "Traditioneel Bekappen" als term zegt hem bijvoorbeeld niets. Hoge hielen zijn een modeverschijnsel omdat dat volbloedachtig staat, hij houdt de hielen lager dan de gemiddelde ander omdat dat de hoef gezonder houdt. De straal wordt slechts gefatsoeneerd en als je de zool uitdunt worden paarden gevoelig, krijg je hoefzweren en ontevreden klanten, daar blijf je dus van af. Hij kent het cursusboek en leest daar naar zijn zeggen niets nieuws!

ingrid van der post schreef op dinsdag 9 januari 2007, 19:20:


Niet "helaas" hoor! Lekker simpel! Bij het hoeven krabben, zo'n twee keer per week, rasp ik de randjes rond met zo'n handig klein handraspje en incidenteel met de halfronde vijl de kwartierboogjes. De rest doet Buck zelf. Zijn hoeven zijn prachtig.

Piet schreef op dinsdag 9 januari 2007, 21:54:


Die kijkt op mijn verzoek en ziet dat het goed is! en hij komt natuurlijk voor Cadiz...

milou schreef op vrijdag 12 januari 2007, 18:15:


Wat is precies een verhoogd hoefbeen? Zit het hoog in de voet? dat lijkt mij alleen maar prima omdat het hoefbeen liefst zo hoog mogelijk moet zitten. Had de arts er nog een uitleg bij? want deze medische term klinkt mij onbekend in de oren. Staat je paard misschien erg hoog op de hielen en lijkt daardoor het hoefbeen automatisch te hoog te zitten?!

Ik ben net terug van twee dagen clinic door Antoine de Bodt en -het wordt eentonig, sorry- ik zou je toe willen schreeuwen: haal de ijzers onder je paard vandaan en volg lessen bij die man! Wat ik de afgelopen dagen nu weer gezien heb... het begint kreupel of stijf en het gaat swingend de baan uit. Artrose, hko.htm">hoefkatrol, overhoef, alle harde beengebreken komen voorbij, de diagnoses zijn kleurrijk. En nietszeggend, zo blijkt steeds weer.
Het principe? Naar voren sturen, dan rechtrichten dmw schouderbesturing en vervolgens de aanleuning nemen die het paard in je hand legt.
hko.htm">hoefkatrol.com" target=_blank>www.hko.htm">hoefkatrol.com

milou schreef op zaterdag 13 januari 2007, 19:15:


Hoefkraakbeenverbening. Is prima mee te leven door 1) natuurlijk bekappen en 2) rijden volgens Antoine de Bodt.

trea hoex schreef op zaterdag 13 januari 2007, 12:33:


Toen ik Andalusiër Cadiz kocht heb ik mijn instructeur, die ik zeer hoog schat, meegenomen om mee te beslissen en ook te rijden. Hij kent mij en kan een combinatie inschatten. Ik heb gekeken hoe hij reageerde op dingen die hij niet kende zoals bv achterhand omzetten. Hij snapte er niets van maar deed moeite om mij te begrijpen, dat was voor mij overtuigend genoeg. Ook heb ik een aankoopkeuring laten doen om hart, longen etc te beoordelen. De keurende arts begon na de (in mijn ogen totaal onzinnige) buigproef meteen "SPAT!" te roepen, maar ik was al verliefd. Voor de zekerheid heb ik röntgenfoto's van DAT been laten maken, allemaal eentjes, niks aan de hand dus.
Ik zou zeggen: ga lekker rijden en probeer een proeftijd af te spreken. Kan me ook voorstellen dat de verkoper dat niet wil. Je weet nooit hoe je het dier terugkrijgt.

Als ik zo de foto's bekijk krijg ik wel een beetje treurig gevoel bij dat paard. Ook mag er wel wat meer voer in, hij heeft zo'n dun nekkie en een wat schamele uitstraling. Zeer zachte ogen. Tikkie type opknappertje, is dat misschien wat je in hem raakt? Een spanjaard hoort fier en krachtig te zijn en het lijkt me prachtig als je dat weer in hem naar boven kunt halen.
Ik hoop niet dat ik iemand beledig hiermee.

trea hoex schreef op zaterdag 13 januari 2007, 20:04:


Hoi Trea,

Ik zie nu dat je nog een topic over je Andalusiër hebt geopend. Tis inderdaad een opknappertje, dat dacht ik wel. Het enige echte probleem is volgens mij de eczeem. Daar weet ik zelf helaas niets van, kan je er niet mee helpen. Het komt vaker voor bij Andalusiërs, maar meestal in combinatie met verminderde weerstand. Wat ik op de foto's zie, is dat dit paard mager en scharminkelig is en niet happy. Wellicht zit daar al een aanleiding voor de eczeem...?
Het maaien met het voorbeen is -sorry dat ik weer eentonig word, maar ik heb het vrijdag met nota bene een Andalusiër zien gebeuren- door recht te richten volgens Antoine de Bodt te verhelpen. Dit paard maaide ook met één voorbeen, nl dat aan de bolle kant en het was binnen een half uur weg te rijden, dwz met gelijk voorbeengebruik.
En al zou je niet volgens AdB gaan rijden, dan nog hoeft het geen probleem te zijn. Andalusiërs vertonen vaak campaneo, dat hoort bij het ras. Omdat ze dat al eeuwenlang doen, geloof ik gewoon niet dat het een gebrek is. Er wordt verondersteld dat de gewrichten eerder slijten. Weinig paardenrassen hebben zulke sterke gewrichten als deze, dus dat zal allemaal niet zo'n vaart lopen.
Wij zijn hier in het westen nu eenmaal gewend aan metershoge zweefkastelen die in steekdraf door de baan gaan. Dan is zo'n heffende spanjaard een vreemde eend in de bijt en wordt al snel afkeurend gekeken.
Voor long distance zijn deze paarden fantastisch. Onvermoeibaar, onverwoestbaar. Enne... als je eenmaal met dat gevoelige zieltje hebt kennis gemaakt ben je verkocht..!