Havank schreef op vrijdag 12 januari 2007, 19:21:
> Piet schreef op vrijdag 12 januari 2007, 16:20:
>
>> Havank schreef op vrijdag 12 januari 2007, 15:19:
> groei. Slap snel slijtend hoorn zonder dikte en stevigheid.
> Een groei die zich het beste laat vergelijken met een
> kasplantje. Ook met zo'n hoef kun je uit de voeten, maar niet
> intensief. Voor elke hoef is er een evenwichtsituatie.
Je laatste zin is ontegenzeglijk waar, maar ik begrijp niet goed wat nou precies het punt is wat je wilt maken. Dat de kwaliteit van een voet vebetert door beweging met zoveel mogelijk slijtage was een van de eerste dingen die ik schreef.:
>>>> Hoe meer beweging over afwisselende onregelmatige
>>>> ondergronden , hoe beter het niet alleen voor de
>>>> uitwendige, maar ook inwendige, hoef is.
> je kunt gaan werken aan een situatie waarbij een toenemende
> kwaliteit van het hoorn, zoals dikte, stevigheid en groei in
> evenwicht blijven met een toenemend gebruik. Zoniet dan blijf
> je bekappen of beschermen.
Wat dus een feit is bij "normaal" Nederlands gebruik.
De vraag is of er bij de gemiddelde ruiter sprake is van toenemend gebruik. Er is een grote sprong vooruit in het leven van een paard en dat is van stal naar schuilstal. Daarna is het, als ik om me heen kijk, helaas praktijk dat verbeteringen marginaal worden. Natuurlijke slijtage wordt dan afhankelijk van het weer, zin, tijd, gezondheid en meer factoren die er allemaal mee te maken hebben of de ruiter een mooie buitenrit over allerlei ondergrond maakt of dat het paard in de wei blijft lopen.
En dan wordt het inderdaad een kwestie van kijken wat het paard aan kan. Hopelijk vergeten mensen niet dat over straat lopen ook over straat trainen betekent.
Gelukkig is er een kleine categorie mensen die wel het goede voorbeeld geeft door de dagelijkse omstandigheden aan te passen tot optimale ondergrond voor paardenhoeven. Wat kunnen we meer doen dan dat promoten en ondertussen iedereen aanleren zo goed mogelijk te bekappen.
Piet
Warboel
