Fred schreef op zondag 14 januari 2007, 22:22:


Beste Fred,
Ik had vnl. in kunnen voegen tussen de woorden komt en door.
Ik had er nog bij kunnen zeggen dat het vroeger bij paarden veel voor kwam die ,beijzerd, zware lasten over straat moesten trekken.
Dat jij er kunt inkomen zegt mij meer dan voldoende.
Geen behoefte aan een discussie, waarin je je weer eens van de domme houdt, om een ander op een foutje te betrappen.
Indien je een ander advies hebt lees ik dat graag. Zoniet, neem ik aan dat je het met me eens bent.

Piet

Fred schreef op zondag 14 januari 2007, 23:45:


Het blijkt dus dat ik jouw manier van schrijven heel goed ken

Je had dit ook nog wel mee mogen nemen in je geselecteerde tekst.

.Waarom niet gewoon open, dan kunnen we eindelijk de vieze smaak in de mond, van o.a. het "geintje" met de bekapte Ramey voet , waar niemand intrapte, wegspoelen.

Zo had ook gekund:

Ik heb een artikel gelezen waarin staat dat:
kraakbeenverbening niet alleen bij oudere paarden voorkomt, want
onderzoek bij 2 jarigen in Noorwegen geeft aanwijzingen dat deze afwijking erfelijk kan zijn. Bron: enz. enz.
Ik zal de tekst voor geinteresseerden even doormailen.
Dan hebben we wat aan je.

Maar omdat er geen ander advies uitrolt aan de dame met het sportpaard, betreffende de behandeling, neem ik nog steeds aan dat je het met me eens bent.

Piet

KNIP

Wat overigens weer aarig gestimuleerd werd door het laatste bericht van Christel. :)

Ja, ieder denkend mens is dat met je eens. Maar helaas zijn we zo ver nog lang niet. Zolang wij nog mensen moeten vertellen dat ze hun paard geen ijzers moeten onderslaan, niet in een stalletje opsluiten, fatsoenlijk voer moeten geven, is de natuurlijke hoef die onder Nederlandse omstandigheden even hard aangroeit als afslijt een droomwens.


Absoluut, met niet aflatende ijver


Zet een flink nest Shetlanders bij die Koniks en kijk wat er met de voeten gebeurd? Kruisingen tellen niet mee
Natuurlijk weten we nog veel te weinig, maar laten we de dingen die we wel weten goed bewaren!


Piet.

marianne laenen schreef op maandag 15 januari 2007, 14:16:


On nee joh?
Haha, daar gaan we morgenavond nog eens een boom over opzetten!
Met respect en dat bedoel ik ook echt zo, omdat je veel bereikt hebt met die indiaan. Hier alvast iets om op te kauwen.
Negeren is ook pas negeren als het werkelijk genegeerd wordt.
Dat betekent dat het paard niet meer het kleinste idee moet krijgen dat een poging toch ergens door beloond kan worden. Negeren is nooit per ongeluk toch yes zeggen, of je adem inhouden alsof je yes gaat zeggen als het gedrag niet 100% is wat je wilt zien.
Het geldt voor het laten wegvloeien van bepaald gedrag, maar geldt ook bij bepaald gedrag voorkomen.
In dat geval is timing het toverwoord.
Je hebt in het begin wat problemen gehad met stilstaan bij het opstijgen. en het wegduiken naar het gras Je begon toen eigenlijk pas met clikkeren en jij als trainer moest eigenlijk meer leren dan je paard. Ik kan je verzekeren dat je timing niet altijd scherp en goed getimed was, waardoor je verwarrend was voor Apache. 1 foute timing kan 10 goede weer teniet doen. Ik heb nooit gezegd in tegenstelling tot wat je soms hier op het forum leest, dat clikeren eenvoudig is. Het vraagt timing, dus opperste concentratie van de trainer, het belonen van 100% goed en totaal negeren van verkeerd gedrag.
Het is de kwaliteit van de trainer die bepaalt hoe snel alles aangeleerd wordt.
De methode zoals Conrad hem hier beschrijft is ook weldegelijk een vorm van scherp timen. Het goede is dat hij meteen een andere handeling vraagt.
Het zou voor velen heel goed zijn om voor ze gaan clikkeren kennis te nemen van de beschreven manier van werken.Omdat je dan eerst werkt aan de relatie die het paard met de trainer heeft en deze op een veel eenvoudiger en voor paard en trainer begrijpelijker manier kunt bereiken dan met puur clikkeren.

Piet

Ans Jondral schreef op maandag 15 januari 2007, 18:44:


Maar hoe is het nu met de voetproblemen Ans?
Want dat was toch de aanleiding van het hele rechtricht verhaal.

Piet

Edith Hartog schreef op maandag 15 januari 2007, 20:40:


Wat ik in jouw verhaal zo mis , is het belonen van het goede.
Ik lees niks van het belonen wanneer je paard doorloopt. Alleen maar wie het meeste geduld heeft? En meestal win je wat , maar soms frustreer je wat ? Staken is voor een paard nooit zinloos stilstaan. Het komt so wie so zelden voor dat iets wat een paard doet voor het paard zinloos is.
Best mogelijk dat jij bv. op zijn rug zit te seinen van "als ie maar niet"
En hop, je gedachten komen uit.
Probeer door hele kleine stapjes te nemen het paard langs een "obstakel" te trainen, als je nog niet kunt clikkeren beloon dan elke stap richting de kant op die jij wilt uitbundig.
Maak hem trots!
Piet

marianne laenen schreef op maandag 15 januari 2007, 21:55:


Geen paniek :) het is niet relevant.
Je leert gewoon een aanvullende methode. Wil overigens niet zeggen dat timing e.d. daar minder belangrijk bij is.
Maar inmiddels heb je dat geleerd joh

Het is helemaal geen punt Marianne, gaat het niet linksom dan lukt het wel rechtsom. Wie kan zeggen dat ie klaar is en is het dan nog leuk?

Piet

Edith Hartog schreef op maandag 15 januari 2007, 22:42:


Kep niks gezegd

Spirithorses schreef op maandag 15 januari 2007, 23:00:


een baby pas

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 16 januari 2007, 0:18:


Zo, het is weer gelukt. Het piept en het knarst weer.
Ans had gelijk met haar aarzelingen bij de opening van dit onderwerp.
Ik vind het inderdaad ook een non-topic.
Als je ergens volgens een bepaalde methode les neemt en je snapt het niet, het lukt je niet, je slaagt er niet in het goed te doen, is er maar een weg en die loopt niet via een forum waarop je dertig verschillende meningen van allemaal goed bedoelende mensen krijgt
De juiste weg is terug naar de tekortschietende lesgever en daar blijven vragen, zaniken en zeuren.
De lesgever is de enige die in dit geval wat te verwijten valt.
Zij is er niet in geslaagd haar bepaald niet achterlijke leerling voldoende duidelijk te maken wat er dient te gebeuren. Of Ans is niet klaar. Moeilijker is het niet.
In ieder geval en dat ben ik met Egon eens, los je het hier via het forum niet op. Aan de andere kant snap ik Pien dat zij vanuit haar lesgeef achtergrond hoopt Ans te kunnen helpen.
De wrijving die er nu weer onstaat heeft als achtergrond dat er niet "alsof we allemaal vriendjes zijn" geschreven wordt. Een verkeerd woord, gericht of ongericht, is voldoende om elkaar aan te vliegen.
Waarom willen we dat?
Ik doe daar niet meer aan mee. Ik heb me zo rond de jaarwisseling :-)voorgenomen om naar iedereen te schrijven alsof het een goede bekende is en verassend genoeg is dat tot nu toe gemakkelijker dan ik vooraf dacht.
Op een valse intrigant op hoefnatuurlijk na, maar die is te onbelangrijk om het over te hebben

Piet