Liesbet schreef :
> Ook enge dingen passeren ging een stuk makkelijker met zweepje.
> Na zijn castratie bleef ik dus 'voor de zekerheid' met zweep
> rijden. Maar een half jaar geleden heb ik de zweep van de een
> op de andere dag weggegooid en sindsdien rijd ik zonder. In het
> begin is dat even eng, maar ik ontdekte al snel dat ik met mijn
> benen, zit en stem mijn paard ook best langs enge dingen krijg.
Hoi Liesbeth, ik ga jouw stukje even quoten om er iets uit te lichten en dat is
niet persoonlijk naar jou toe bedoeld, oké?
Neem het voorbeeld van enge dingen en de hele zweepdiscussie.
Waarom krijgt een paard een tikje met de zweep als ie bang is?
Is dat niet een projectie van de angst van de rijder, de angst dat hij/zij het paard niet onder controle kan houden?
Zou 'men' dat niet beter op een andere manier oplossen?
Bijvoorbeeld door je paard te laten kijken, tot 10 te tellen, hem de tijd geven om even aan dat enge ding te wennen, het in zich op te nemen ????
Genoeg voorbeelden hier van paarden die niet door de diepe waterplas hier willen. Paard staat stil, wil even kijken, snuffelen, onderzoeken, dús weigert volgens de rijder (welnéé) , rijder geeft druk, benen, zweep, paard komt in verzet, nóg meer druk, "hij móét erdoor want anders heeft híj gewonnen" enz enz.
Paard was helemaal niet bezig met bang zijn of in verzet gaan.
Hij gaat in verzet tegen de druk van de rijder.
Of paard was wel bang maar werd niet gerustgesteld !
Had 'men' niks gedaan en even gewacht was ie er waarschijnlijk een minuut later zó doorheen gespletsjt.
Om even over na te denken, verder zeg ik maar niks, ligt allemaal zó gevoelig hier....
