Isabel van der Made schreef op maandag, 7 juni 2004, 13:43:
Ik borduur hier even op verder.
Ik denk ook dat er veelste veel nadruk op dat wegjagen wordt gelegd of op dat rond laten hollen als gekken.
Dat mag best wat genuanseerder.
Wie dat doet, dat wegjagen en lang laten rondhollen, is in mijn ogen machtsgeil.
Echte probleemgevallen(gevaar voor ruiter)of overdominante paarden daar gelaten.
> Hai Egon.
> zat vandaag nogal lang in de auto, had alle tijd om over je
> vraag na te denken.
> Mijn mening:
> Ten eerste: join up wordt op 2 verschillende momenten gebruikt,
> om een onbekend paard te benaderen, en om een 'eigen' paard naar
> je toe te laten komen en te laten volgen. Zelfde principe,
> andere uitvoering.
> Basisprincipe is negeren. (Ik weet het, wegjagen is niet
> negeren, vind dat ook een veel te sterke vorm van join-up,
> volgens mij een beetje uit de hand gelopen join up.)
Precies.
Loop je op een paard af, wil je wat van dat paard................zo leest het paard dat.
Geef je het paard aan, uit je ruimte te blijven.
Vertel je het paard dat je niets van het paard wilt op dat moment.........vooral geen bok en aggressief gedrag.
>
> Zelf ga ik liever in de wei zitten met een boek, of onkruid
> uittrekken, maar geen aandacht aan paard geven, staan ze zo
> allemaal om je heen. Bij een bang paard duurt dat natuurlijk
> veel langer.
> Geduld dus. Paarden zijn erg geduldig, zoals je zelf al
> schrijft.
> Is paardentaal. Als Opal van haar maatje niet bij het hooi mag,
> gaat ze stilstaan, doet alsof zij hem negeert en wacht tot hij
> haar negeert en dooreet, en neemt een paar stapjes, net zolang
> tot ze mag meeeten.
Precies.
De signalen zijn dan duidelijk.
>
> Dus wat is het goede van join-up: dat je niet gaat drammen, maar
> afwacht.
Ja, niet opdringen.
Niets willen en wachten tot de tijd rijp is.
> (Is dat een wereldschokkende en vernieuwende ontdekking??
> Paarden moeten nu eenmaal over over alles nadenken, niet voor
> niets moet je in de dressuur je cirkel voorbereiden, paardje
> ze om uit te vinden of iets/iemand wel/niet gevaarlijk is.
> Anders zouden ze hun hele leven niets anders doen dan wegrennen,
> blijft er weinig tijd over om te eten.
>
Ja, ze willen eerst weten: wordt ik je prooi of ben je niet zo gevaarlijk als dat mijn instinkt me wilt laten geloven.
> Het naar je toekomen is dus een (nmm) natuurlijke reactie, die
> je kan versnellen door het truukje van de join up.
Ik zie het niet als truukje, maar als een verstaanbare taal voor het paard.
>
> De keerzijde van de join up is in mijn ogen dat short cuts
> gevaarlijke methodes kunnen zijn. Althans voor Opal en mij, vnl
> omdat Opal een getraumatiseerd paard is, en als ik te vlug ga,
> liggen we zo weer in het ravijn.
Dat kan met alles gebeuren.
Iedereen zal het beleven: twee stappen voorwaarts en af en toe een stap terug.
Of het nou join-up is,
parelli, tradioneel, eigen methode, enz.
Soms heb jij haast, of het paard zijn dag niet of noem maar op en moet je weer terug naar af.
>
> Nou ja, heb het teruggelezen, het is een warboel, teveel
> gedachten in te weinig tekst gestopt, maar misschien kan je er
> wat mee.
Ik vond het ander wel duidelijk.
Maar ik zie het nog steeds niet als een versnelt truukje.
Nou denk ik ook niet dat je het in dit geval zo bedoelt.
Warboel
