Monique Meijer schreef op maandag 22 januari 2007, 13:51:
>
> Beste Michiel,
> Zolang jij het welzijn van Jur voor ogen houdt ben je volgens
> gedrag en gangen veranderd, mijn collega met wie ik altijd op
> pad ben verwondert zich er nog steeds over. Ze zegt altijd dat
> Indy weer paard geworden is.
> Monique
Ik lees met verbazing dit soort berichten! Zou haast denken dat ik in een liefdevol sprookjesachtig ideaal-vacuüm leef...! Buiten de realiteit in elk geval hier op het eind van deze doodlopende straat in een slaperig noordhollands dorpje, want deze taferelen maak ik nooit, nooit mee en ik kom toch behoorlijk veel onder de (paarden)mensen.
Hier bemoeit niemand zich met hoe mijn paarden lopen, dat ze in weer en wind buiten staan en hoe ze over het fietspad gaan. Niemand! Men groet mij vriendelijk en zwaait vanaf de trekker!
Mijn smid blijkt een nb-er avant la lettre, de manege-eigenaar in het dorp is een klassiek toegewijd man die wedstrijden en hulpteugels verafschuwt en mijn (Orun!-)instructrice adviseert
bitloos om nét dat puntje op de i te zetten. Ben ik zo bevoorrecht of hebben anderen zo'n pech?
Warboel
