Als je dat vrijheid noemt is het toch jammer dat ik daar op mijn 22ste drie maanden overspannen van ben geweest. En zo'n lastig mens ben ik niet hoor...
Vind het erg simpel gesteld om eerlijk te zijn. Het werken en al die ****wetten van tegenwoordig kan ik met geen mogelijkheid als vrijheid bestempelen. En de vrijheid van niet werken? Armoe in de bijstand, wat een vrijheid zeg...
Ben blij dat ik geen hekel aan werken heb, maar als vrijheid ervaar ik het echt niet.

Groetjes Karin

Ik woon inmiddels 150 km verderop en heb mijn leven heel anders ingericht. Maar daar gaat het mij niet om. Michiel zegt dat je een keuzevrijheid hebt en die heb je NIET.

Ik had een contract voor bepaalde tijd en kon daar alleen onderuit met de welwillendheid van mijn baas. En laat dat nou net de grootste eikel zijn die er rondloopt... Ik had dus geen poot om op te staan en godzijdank was hij mij net zo zat als ik hem. Anders had ik nog 4 maanden lang 32 uur in de week zijn hondje kunnen spelen. Nu heb ik nog 4 weken door moeten werken.
Geloof mij maar dat als zulke dingen spelen je gevoel voor vrijheid als sneeuw voor de zon verdwijnt. Ik ben een erg positief mens en heb bijzonder weinig moeite met verplichtingen als werk ed, maar als je zo geestelijk geterroriseerd wordt dan wordt het echt heel erg vervelend.

Dat ik op langere termijn mijn eigen keuzes maken kan en zo vrijheid kan beleven heeft daar niets mee te maken. Op het moment dat je vast zit, zit je vast. En de wet kan het je dan bijzonder moeilijk maken.

Hoort hier vast niet op het forum thuis, sorry voor het OT gaan, maar na een jaar zit het me nog steeds hoog genoeg om boos over te worden.

Groetjes Karin