Een halster is geen probleem, dit moet ook niet over de oren hé.
Als ik de oren aanraak bij het omdoen van de halster heeft ze dit ook niet graag.
Als ik het hoofdstel afdoe en daarbij ook even de oren aantik, is ze ook vies...

Sky schreef op vrijdag 26 januari 2007, 21:52:

Westhoek, waarom?
eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 26 januari 2007, 22:10:

Neen, ze heeft zowiezo niet graag dat je aan haar hoofd, oren,... komt.
Ik mag haar niet borstelen op haar hoofd, ik mag haar met veel geduld heel even aaien langs de achterkant tussen haar oren, maar ik kan dit niet doen als ik langs voor haar oren/ogen benader.
Ook ontwormen is een probleem.
Ze is gewoon heel schuw met alles wat met haar hoofd te maken heeft...

Hoi,

Ik had inderdaad gewoon een 'geluksdag' wat het aanbrengen van het hoofdstel betreft denk ik. Want ik train absoluut nog niet via clickertraining hierop, gewoon omdat ik voorlopig nog niet weet hoe ik hieraan moet beginnen. Daarom dat Eva morgen komt, zodat we aan het serieuze werk: hoofdstel, kunnen beginnen.
Ik wil het gewoon op de goede manier doen, en niet op eigen houtje beginnen, zodat ik haar ook niets verkeerds aanleer. Want clickeren houdt volgens mij op dat vlak toch ook bepaalde risico's in, of niet soms?

Groetjes Nele

Piet schreef op zaterdag 17 februari 2007, 20:31:

OK; dat gaan we morgen zeker proberen!En daar dan van de week op oefenen. Bedankt voor de info!
Je mag echt niet denken dat ik zomaar 'een normal' ben (zoals jullie mensen die in een manège rijden noemen).
Ik heb nog maar sinds 1 maand ongeveer voor de eerste keer in mijn leven een eigen paard. Momenteel staat die in een privéstoeterij, maar van zodra het mogelijk is, komt ze bij mij thuis in de weide met loopstal.
Rijden doe ik wel al ongeveer 26 jaar, waarvan ik hoofdzakelijk wandelruiter ben geweest. Dit doe ik trouwens nog het liefst van allemaal! Zalig om samen met je paardje in de vrije natuur een wandeling te maken!
Door omstandigheden ben ik een 2- tal jaar geleden begonnen met wat dressuurles te nemen, wat ik ook graag doe. Mijn rijden is er alleszins veel door verbeterd.
Nu is het niet vind ik, dat omdat ik dressuurles volg, ik totaal niet voor NH ben... en dit betekent ook niet dat ik niet op wandel ga met mijn paardje.
Zoals ik al zei is het mijn eerste ervaring met een eigen paard, en ik probeer dus te ontdekken welke mogelijkheden ik uitkan, en wat het beste is voor mijn paard.
De laatste dagen heb ik redelijk wat gelezen op het forum, en ik moet zeggen dat ik al heel veel bijgeleerd heb, en dat het allemaal reuze interessant is.
Maar het meeste is inderdaad nieuw voor mij! Bijscholen dus! En dankzij oa Peter en Ev, en het forum, leer ik elke dag, beetje bij beetje bij hoe ik mijn paard het best 'natuurlijk' kan aanpakken! Blij dit hier te hebben ontdekt!

Groetjes Nele

Piet schreef op zondag 18 februari 2007, 11:09:

Foutje: ik rij 16 jaar, geen 26....

una schreef op zondag 18 februari 2007, 20:13:

Het was zeker mijn bedoeling niet om met de term 'normals' een reactie uit te lokken. Ik heb die term zelf niet uitgevonden, kende hem zelfs niet. Ben hem hier (door te lezen op het forum) al enkele malen tegengekomen.
Ik wou gewoon maar bedoelen, dat men niet iedereen zomaar in een vakje kan stoppen. Of het nu natuurlijk, traditioneel, normaal is of hoe we het ook willen noemen; voor mij gaat het welzijn van mijn paard boven alles.
En hoe natuurlijker, hoe beter zou ik zeggen. Maar we mogen volgens mij niet alles zwart/wit zien; en soms ook eens voor grijs durven te kiezen.

Groetjes Nele

Nils Vellinga schreef op maandag 19 februari 2007, 15:09:

Merci hoor Eva!
Amai, wat heb ik weer veel bijgeleerd gisteren! Dat clickeren is echt superleuk, en je kan ongeloofelijk snel iets aanleren aan je paard. Spijtig dat ik nog nooit van clickertraining bij paarden had gehoord.
Het is echt niet te doen hoe snel men vertrouwen opbouwt met je paard. Er is nu een veel grotere interactie tussen Una en ik, en elke keer dat we clickeren, groeit onze band... Super dus!
Het hoofdstel aandoen, lukt inderdaad zoals Eva zegt nog altijd niet. Maar ja, we nemen kleine stapjes per keer, dus we zullen wel zien hé, niks overhaasten... t' Is wel redelijk frustrerend...
Ben inderdaad ook zelf al op zoek gegaan naar leuke spelletjes om te doen met Una:
Zij heeft dus niet graag dat er zich iemand bevindt aan haar rechterzijde, ze is zodanig gewoon dat alles vroeger links gebeurde (van de vorige eigenaar dan); dat ze telkens een beetje panikeert als je bvb haar rechts wilt borstelen, of leiden.
Dan draait ze haar hoofd helemaal naar de linkerkant, zodat ze mij niet ziet staan aan de rechterkant, en pas dan is ze op haar gemak. Heel bizar!
Nu riep ik telkens terwijl ik haar rechts borstelde, haar naam. Ze keek toen naar mij, en draaide haar hoofd even naar rechts. Hierop toonde ik haar de borstel. Nieuwsgierig als ze is ging ze meteen snuffelen aan de borstel. Van zodra ze dit deed, clickte ik. We bleven dit spelletje enkele keren doen, en op den duur stond ze gewoon recht naar mij te kijken, en niet meer naar de andere kant!
En dat vond ik nu eens een applaus waard voor ons beiden!

Groetjes Nele

Eva Saegerman schreef op dinsdag 20 februari 2007, 11:18:

Hello,

Ik zit met een ongelooflijk fijn gevoelleke vanbinnen! Una maakt mij gewoon superhappy! Wou dat gewoon even met jullie delen...

Ben net een uurtje met haar gaan clickeren, en het ging echt héééél goed.
Toen ik toekwam in de stal, en haar naam riep, stond ze al te 'flipperen' met haar oren naar mij.
De laatste week draait ze haar nooit meer met haar poepje naar mij toe als ik in haar box wil komen, maar is ze net happy om mij te zien. Want 'mij zien' is vanaf nu iets leuks geworden: het betekent niet telkens meer 'hoofdstel aandoen' en 'rijden'; het betekent nu: 'spelletjes' en 'wortelen'!

Heb een 3- tal keer het hand-wortel spel gedaan in haar box, vervolgens haar een 2 tal keer de halster doen aanraken als die op de grond ligt ipv mijn handen; en vervolgens haar zelf doen haar neus in de halster steken, zoals we maandag geoefend hadden. Ze deed het onmiddellijk goed!

Zelfs toen ik haar wat later in de piste volledig in vrijheid liet rondlopen, kwam ze zelf haar snoet in de halster steken, om hem 'aub' aan te krijgen.
Amai, wat een verandering!
Toen ik haar even bewust negeerde en haar wat liet rondlopen kwam ze zelf mijn aandacht terugvragen, en kwam ze helemaal tegen mij staan, precies of ze wou dat ik nog meer met haar speelde.
Echt plezant!

Zelfs de ruiters van de manège stonden vol verwondering te kijken hoe goed ze mij volgde, en vroegen zelfs hoe het clickeren juist in zijn werk ging, en hoe ik dat deed om haar zo te doen volgen (!).
Want halthouden doet ze ook al. Als ik stop: stopt zij, als ik mij buk: bukt zij!

Heb haar vandaag ook voor de 1e keer mogen borstelen op haar neus, hoofd en tussen haar oren! Heb ik haar zelf aangeleerd door telkens te clickeren op het moment dat ik haar neus, voorhoofd ed aanraakte op het moment dat ze haar hoofd stilhield. En het werkte!
We gaan echt ongeloofelijk goed vooruit, het vertrouwen zie je echt groeien met de dag...

We zijn echt vriendjes geworden... Joepie!!

Groetjes Nele

Ik kan alleen maar zeggen dat ik zeker NIET zal laten om mijn paardje eens goed te laten rondcrossen en rollen in de piste!
Wat kan ze daar nu in godsnaam mis mee doen?
Nu ja, ik moet eerlijk zeggen dat ik er persoonlijk nog nooit commentaar op heb gekregen als ik haar daar laat rondlopen... Dus wat mij betreft, is er op dat vlak geen probleem waar Una zit.
Maar inderdaad, hoe sneller ik haar hier thuis heb, hoe meer ruimte en vrijheid ze zal hebben. En die verdient ze!

Groetjes Nele

Ben net terug van Una... Het ging héél goed! Wééral!!
DANK U PIET EN EVA!!!
Ik heb inderdaad de opbouw gedaan van de oefeningen die Eva hierboven beschreven heeft.
Ben daar eigenlijk al sinds vorige week mee bezig. Maar vandaag mocht ik net iets verder gaan.
Ik heb Una welgeteld 6 tellen, uitvoerig mogen masseren tussen haar oren!
Het heeft uiteindelijk 45 min geduurt voor ze mij toeliet dat ik haar daar mocht aaien. Plots besefte ze precies dat het helemaal niet erg is als ik haar daar aai en aanraak. Ik mocht zelfs op den duur onmiddellijk mijn hand naar die plek brengen, en hoefde niet meer van onderaan haar manenkam 'op te bouwen'! Goed hé?
Stilletjes aan, begint ze het te vertrouwen. Morgen ga ik terug dezelfde oefening doen. Aan haar oren mag ik nog niet komen. Dat wil ik nu ook nog niet forceren. Ik denk dat ik wel zal merken als ze daar klaar voor is.
Maar vindt het al een hele prestatie van haar, dat ze mij toeliet om haar zo lang, en zo uitvoerig daar te aaien. Ik heb iets mogen doen, waar ze uiteindelijk heel bang voor is. Dus vond het toen het gepaste moment om te stoppen. Niet?
En het hoofdstel? Dat heeft ze vandaag helemaal niet gezien!! Ik was voor 1 keer eens niet de 'boevrouw'! T was héél plezant!

Groetjes Nele en Una