Ans Jondral schreef op woensdag 31 januari 2007, 9:53:


Zo'n bordje kan wel afschrikken om eventueel hier werk van te gaan maken doordat mensen denken dat ze geen poot hebben om op te staan, echter in de praktijk is het anders, stel iemand valt van je paard komt daarbij bij een letselschadeadvocaat en die verteld dan haarfijn dan alle ziekenkosten verhaald kunnen worden op de eigenaar van het paard.
Als onderneming kun je je verzekeren als je lid bent van de knhs of de fnrs die handelen de schade dan af voor je.
Als particulier is dit anders, zelf heb ik drie shires en heb vorig jaar mensen op mijn shires laten rijden doordat dit blijkbaar een aparte ervaring was voor de mensen.
Animo genoeg en ik vroeg dan een kleine bijdrage in de kosten, en of je nu geld vraagt of dit kosteloos doet maakt geen enkel verschil gebeurt er wat dan hang je.
Het enige om er onderuit te kunnen komen is dat je mensen laat tekenen dat jij geen toestemming hebt gegeven om te gaan rijden of op je paard te gaan zitten een soort van joyriding zeg maar.
Ik heb dit uit laten zoeken door een advocaat en een jurist, zelf als jij het zadel erop heb gelegd en er zou iets onder het rijden met het zadel gebeuren dan ben jij in verzuim als er bv een beugelriem losraakt en daardoor de ruiter een val maakt.
Ik zou mijn huis dan kunnen verkopen om voor de kosten op te draaien.

Bij mijn gezinsverzekering zijn mijn paarden wel bij verzekerd maar dit is als de paarden schade aanrichten aan derden.

Nick Altena schreef op woensdag 31 januari 2007, 13:46:


Nick helaas!!!!
Het enige wat wel van belang zou kunnen zijn is dat je iemand krijgt te rijden die een ruiterbewijs in bezit heeft, die is dan eventueel verzekerd voor een aantal zaken.
Echter wat de wet bepaald kunnen wij mensen niet aanpassen.

Nick Altena schreef op woensdag 31 januari 2007, 16:27:


Hieronder een aantal uitspraken van de rechter:

Wie is aansprakelijk voor ongevallen tijdens paardrijden? (2)

In deze nieuwsbrief van mr. J.I. van der Winden, letselschadespecialist bij Maet Advocaten, voor de tweede keer aandacht voor aansprakelijkheid bij ongevallen van ruiters tijdens het paardrijden. Het gaat nu om aansprakelijkheid van een manegehouder een aansprakelijkheid van een gemeente.

Ongeval tijdens de paardrijles: manegehouder aansprakelijk

In de nieuwsbrief nr. 5 van augustus 2002 is de Nederlandse rechtspraak op het gebied van aansprakelijkheid voor ongevallen bij paardrijlessen in kaart gebracht tot de periode van de zomer van 2002. Er werd een tweetal uitspraken tegen het licht gehouden, te weten van het Gerechtshof Arnhem en de Hoge Raad. In beide uitspraken werd door de rechterlijke macht een afweging gemaakt tussen enerzijds de verwijtbaarheid van het gedrag van de ruiter en anderzijds de verantwoordelijkheid van de manege. In het arrest van de Hoge Raad was sprake van een ongeval, terwijl noch de manegehouder, noch de ruiter een verwijt te maken viel. Het betreffende paard, dat niet als bijzonder schrikachtig te boek stond, schrok van een van buiten komende impuls en niet van gedragingen van de ruiter. In een dergelijke situatie is volgens de Hoge Raad de manegehouder aansprakelijk, simpelweg omdat deze de eigenaar van het paard is en de wet zegt dat eigenaren van dieren aansprakelijk zijn voor schade die door deze dieren wordt aangebracht. Gezien de betreffende uitspraken, leek het niet langer onwaarschijnlijk dat een manegehouder aansprakelijk kan worden gehouden voor een deel van de schade van de ruiter. In de nieuwsbrief werden manegehouders er al op attent gemaakt dat zij derhalve rekening moeten houden met deze uitspraken en dat zij zich goed dienen te verzekeren tegen aansprakelijkheid. De vraag rees overigens ook nog of de manegehouder zijn aansprakelijkheid bij voorbaat kan uitsluiten door een zogenaamde uitsluitingsclausule (!!) in bijvoorbeeld de lesovereenkomst op te nemen. Het Gerechtshof Arnhem gaf aan dat de rechterlijke macht van mening was dat een dergelijk beding geen doel treft. Er werd weinig tekst en uitleg gegeven over de motivatie hiervan door het Gerechtshof.
Inmiddels is er een nieuw arrest gewezen door het Gerechtshof Leeuwarden dat ook onze aandacht behoeft. Het betreft een arrest van 12 november 2003 dat is gepubliceerd in het tijdschrift Verkeersrecht, aflevering 12, 2003. In de betreffende rechtszaak bestonden de partijen uit de ruitervereniging Schiermonnikoog en een ruitertje van 10 jaar oud. De zaak ging over een situatie waarin een meisje van 10 jaar een pony bereed tijdens een rijles. Gedurende de les is het meisje van de pony gevallen, waarbij zij met haar hoofd tegen een schot is gekomen. Medisch onderzoek wees uit dat het meisje een botbreuk had opgelopen, alsmede een hersenschudding. Geruime tijd later bleek dat de schade zo ernstig was dat het meisje blijvend gehandicapt is. Tussen partijen ontspon zich een strijd over de vraag wie aansprakelijk was voor dit ongeval. Natuurlijk werd daarbij gerefereerd aan de eerdere uitspraak uit 2002 van de Hoge Raad. De ouders van het meisje stelden dat op grond van die uitspraak ook in dit geval de ruitervereniging aansprakelijk was voor de schade. De ruitervereniging stelde echter dat de val van het meisje niet veroorzaakt werd door het bokken en steigeren van de pony tijdens de galop, zoals het meisje stelde, maar door een bokkensprongetje van de pony tijdens het lopen. Volgens de ruitervereniging was het sprongetje van de pony een normale voorzienbare beweging van de pony die door een gevorderde ruiter als Dorien, gewoon had kunnen en moeten worden opgevangen. De ruitervereniging verwees daarbij naar een verklaring van een getuige, zijnde de instructrice die de les leidde. Tevens werd gerefereerd aan het feit dat Dorien had verklaard dat zij zich voor de les al misselijk en slap voelde en dat zij daarom waarschijnlijk niet in staat was geweest om het sprongetje adequaat op te vangen. Het Gerechtshof stelt echter in dit geval dat het verweer van de ruitervereniging niet slaagt, omdat het bokkensprongetje van de pony een uiting is van de eigen energie van het dier. Het Gerechtshof stelt dat als norm heeft te gelden de vraag of de val van het meisje als gevolg van het bokkensprongetje onder alle omstandigheden zó onwaarschijnlijk was, dat de ruitervereniging er op grond van de vereiste zorgvuldigheid niet voor had moeten zorgen dat de pony zich zou onthouden van het bokkensprongetje. Het Gerechtshof overwoog dat de ruitervereniging geen feiten of omstandigheden had gesteld die tot de conclusie konden leiden dat aan de genoemde norm was voldaan. Het Gerechtshof overwoog dat ook de leeftijd van het betreffende meisje van belang was. Het Gerechtshof refereerde daarbij aan de rechtspraak van de Hoge Raad met betrekking tot verkeersongevallen en andere ongevallen, waarbij er een gevaar in het leven is geroepen en waaruit blijkt dat er in principe een volledige vergoedingsplicht van de schade is als de benadeelde een kind beneden de 14 jaar is. In dergelijke gevallen is het slechts mogelijk om te ontkomen aan aansprakelijkheid indien de gedragingen van het kind opzet of een aan opzet grenzende roekeloosheid opleveren. Het Gerechtshof overwoog dat gesteld noch gebleken was, dat de zogenaamde misselijkhei

In dergelijke gevallen is het slechts mogelijk om te ontkomen aan aansprakelijkheid indien de gedragingen van het kind opzet of een aan opzet grenzende roekeloosheid opleveren. Het Gerechtshof overwoog dat gesteld noch gebleken was, dat de zogenaamde misselijkheid en slapheid van het meisje de conclusie rechtvaardigde dat sprake was van opzet of aan opzet grenzende roekeloosheid van haar kant. De ruitervereniging werd derhalve in het ongelijk gesteld.
Er werd door het Gerechtshof nog eens gerefereerd aan de vraag of niet van belang was dat het meisje de pony vrijwillig was gaan berijden. Het Gerechtshof overwoog echter dat het enkele feit dat de benadeelde persoon het paard uit vrije wil berijdt en met toestemming van de eigenaar het dier berijdt, niet voldoende is om de conclusie te rechtvaardigen dat de eigenaar niet aansprakelijk is voor schade als deze eenmaal ontstaat door gedragingen van het dier zelf.
Tot slot kwam nog de vraag aan de orde of de vergoedingsplicht van de ruitervereniging verminderd moest worden op grond van de overeenkomst tussen de ruitervereniging en het meisje. Het Gerechtshof overwoog dat niet gebleken was dat de lesovereenkomst een bepaling bevatte, impliciet of expliciet, die de conclusie rechtvaardigde dat het risico van het bokkensprongetje gedeeltelijk ten laste van het meisje zou moeten komen. Wel acht het Gerechtshof het van belang dat de ruitervereniging een financiële vergoeding kreeg van het meisje voor de rijlessen. Het Gerechtshof overweegt dat de ruitervereniging door het ontvangen van lesgelden, de mogelijkheid heeft premies voor een eventuele verzekering door te berekenen in de hoogte van het lesgeld. Overigens stond in de betreffende zaak vast dat de ruitervereniging inderdaad tegen aansprakelijkheid was verzekerd.
Al met al opnieuw een geval waarin de eigenaar van het paard aansprakelijk werd geacht voor de schade van in ditmaal een jonge ruiter. Het arrest van het Gerechtshof Leeuwarden is derhalve geheel in lijn met het arrest van de Hoge Raad uit oktober 2002.

Ongeval tijdens rit op openbare weg: gemeente aansprakelijk

Van geheel andere orde zijn de uitspraken van het Gerechtshof Arnhem op 18 april 2002 en 26 september 2000 in een zaak, waarbij een ruiter en zijn paard een ongeval overkwam op de openbare weg.
De toedracht van het ongeval was als volgt. Op 27 juli 1996 reed de heer B. als ruiter in een colonne over het Rammelgoor, een openbare en onverharde weg in de omgeving van Barchem, gemeente Lochem. De gemeente is eigenaar en beheerder van de weg, die regelmatig geëgaliseerd wordt; de bermen worden eenmaal per jaar gemaaid. Ongeveer 200 meter vanaf het begin van de onverharde weg ligt onder het Rammelgoor een duiker, niet zichtbaar gemarkeerd. Aldaar loopt een kort stuk sloot haaks op de weg naar de duiker. De bodem van die sloot is ongeveer een meter dieper gelegen dan de bovenzijde van de weg. Het paard is met zijn berijder ter hoogte van de duiker achterwaarts in de toen droge sloot gestapt of gegleden. De berijder is daardoor van zijn paard afgevallen en onder het paard terechtgekomen. De ruiter liep enkele gebroken op en het paard raakte door de val dusdanig gewond dat hij niet meer te redden was. Hij werd geëuthanaseerd.
Het Gerechtshof stelde vast dat er geen sprake was van eigen schuld van de ruiter, zoals de gemeente had aangevoerd. De voorop in de colonne rijdende ruiter, onder meer belast met het observeren van gevaar, en de naast hem rijdende ruiter (blijkens een getuigenverklaring) hadden het gat niet opgemerkt.
Ook het verweer van de gemeente dat het paard van B. niet rustig liep maar dribbelde, door B. gecorrigeerd moest worden en tijdens of als gevolg van deze ingreep met de achterbenen de berm was ingelopen en aldus in de diepte was geraakt, werd door het Gerechtshof terzijde geschoven. Het Gerechtshof was van mening dat uit een getuigenverklaring, waarin uitsluitend sprake was van dribbelen en een beetje inhouden, niet kon worden geconcludeerd dat het paard van B., voordat het zijn evenwicht verloor, door B. qua rijrichting was gecorrigeerd of de betreffende berm was ingelopen.
Ook overwoog het Gerechtshof dat er geen sprake was van een deelnemer aan een spel of sport, waarvan de één schade heeft toegebracht aan de ander, of van schade toegebracht door een deelnemer aan sport of spel of aan derden. Van B. kon niet worden gesteld, noch was gebleken, aldus het Hof, dat hij aan een wedstrijd, een spel of een training voor een ruitertocht deelname. Het is juridisch van belang om dit vast te stellen omdat ongelukken die onstaan tijdens wedstrijden en dergelijke anders juridisch beoordeeld worden. Het Hof was nu echter van oordeel dat de positie van de ruiter gelijk moest worden gesteld aan die van een fietser of motorrijder, die bij gewone deelname aan het wegverkeer doorgaans ook meer letselschaderisico loopt dan een automobilist.
Verder overwoog het Gerechtshof nog dat wegens het vallen van het paard en het feit dat de schade voor B. mede is ontstaan doordat hij onder het paard is terechtgekomen, niet gesproken kan worden van door het dier vanuit zijn eigen energie toegebrachte schade.
Het Gerechtshof stelde tijdens de plaatsopneming vast dat ter plaatse van de duiker de grond tussen de zijkant van de rijbaan en de duikersloot vrij sterk afliep.
Van vrijwel doorslaggevende betekenis echter was de verklaring van de opzichter van de wegonderhoudsdienst van de gemeente, die zeer goed bekend was met de (onderhoud)toestand van de wegen in de gemeente. De opzichter had verklaard dat, vanwege de breder wordende landbouwvoertuigen, er steeds breder geschaafd werd, zodat ter plekke, anders dan vroeger, wegdek en sloot tegen elkaar aan waren komen te liggen. Voorts liet de opzichter nog weten dat bij verharde wegen zo’n situatie met een rood-wit hek gemarkeerd wordt en dat op zandwegen niet altijd waarschuwingen worden geplaatst voor zo’n gevaar in of naast de rijbaan.
Het Gerechtshof oordeelde uiteindelijk dat de eigenaar respectievelijk beheerder van een weg een risicoaansprakelijkheid heeft voor schade, ontstaan door slecht onderhoud aan de weg en de berm. Deze aansprakelijkheid is gebaseerd op artikel 6:174 BW (aansprakelijkheid wegbeheerder). De ruiter, die met zijn paard in de sloot terechtkomt omdat een duiker als gevolg van het niet voldoende gemaaide gras niet zichtbaar is, kan de gemeente ook aansprakelijk stellen op grond van artikel 6:162 BW (onrechtmatige daad). De gemeente had voldoende maatregelen moeten nemen, zoals maaien en het plaatsen van borden, zodat de duiker geen gevaar voor de ruiter en zijn paard opleverde.
In deze zaak werd niet de eigenaar van het paard, doch de gemeente, eigenaar van de openbare weg en wegbeheerder, aansprakelijk gehouden voor de door de heer B. geleden schade. Belangrijk verschil met de vorige twee genoemde arresten is, dat in het laatste geval de ruiter niet als beoefenaar van een sport of een spel werd gezien, doch als een verkeersdeelnemer.

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 31 januari 2007, 17:48:


Deze advocaten vertellen veel over paarden in de praktijk op hun website.
http://www.maet.nl/paarden/

jose schreef op donderdag 1 februari 2007, 11:17:


Jose, wat probeer je hier nu te bewijzen ?
Als Pien alle hekken los zou gooien dan weet zelf mijn buurjongetje van 2 dat die paarden dan ergens zouden kunnen gaan lopen waar het gevaarlijk voor ze zou zijn.
Tussen vrijheid en vrijheid zit nogal een verschil hoor, in een afgesloten stal heeft een paard geen keuze, die moet wachten tot de deur open gaat.
In die schuilstal hebben ze zelf de keuze om erin te gaan staan of daarbuiten te blijven.
En dat rijden, een paard is gelukkig als hij voor je mag werken of denk je dat Pien de paarden over de kop gaat jagen ?

Misschien zou jouW paard het wel fijn vinden als hij op jou mag zitten ipv van andersom............probeer het eens.

ElkeW schreef op dinsdag 6 februari 2007, 9:30:


Is het geen goedkopere oplossing om 2de handse bouwhekken te kopen, die zijn meestal niet te verkopen dus erg goedkoop in aanschaf.

Conrad van Pruijssen schreef op dinsdag 6 februari 2007, 19:43:


Lijkt me logisch dat je de veiligheid voor het paard hierop aanpast, maar goed Conrad dat je dit erbij vermeld, het is een goedkopere oplossing met hetzelfde resultaat mits je de uiteinden goed wegwerkt.
En schei maar uit over DA rekeningen, ik heb nog nooit een rekening gekregen waarvan dat ik dacht dat valt mee !!!
Zouden die DA's daarom zovaak op de Bahama's zitten.

Esther schreef op woensdag 7 februari 2007, 20:51:


Pelleboer is niet meer heb begrepen dat die nu de grondwaterstanden doorgeeft!! Sorry kon het niet laten.

En Pien heb je genoten ??
Hier nog geen sneeuw maar morgen krijgen wij ook een paar vlokken, mooi om foto's te maken, witte sokken van de paarden lijken dat direct weer erg smerig lang leve photoshop!!

Ilona Kooistra schreef op woensdag 7 februari 2007, 18:09:


Ilona, wat voel je je op zo'n moment dan lekker toch ?
Had je nergens iets op uitgedaan dan was het hoe dan ook het einde geweest van dit paard.
Fantastisch nieuws hoor, Mailtje kwam op het juiste moment bij de juiste persoon.

Nils Vellinga schreef op woensdag 7 februari 2007, 22:24:



HAHAHA

Wil schreef op woensdag 7 februari 2007, 22:38:


Bij mij is alles nog Blub, de klonten met modder hangen gewoon in de sokken.

En nee geen Photoshoppen van het paard maar de sneeuw een aantal tinten donkerder maken