Monique Meijer schreef op donderdag 1 februari 2007, 12:26:
> Een tijd geleden wilde ik in het pikdonker een kruiwagen met
> mest naar de mesthoop brengen. Indy stond bij het hek naar mij
> te kijken. Plotseling ging ze heel raar doen, hinniken, bokken,
> schrapen en maar naar een punt achter de mesthoop kijken. Ik
> deed nog een stap richting mesthoop en toen draaide ze helemaal
> door. Met koude rillingen heb ik de kruiwagen in de steek
> gelaten en ben maar snel richting achterdeur gegaan.
> Ik heb mijn vriend geroepen, een zaklantaarn in de hand gedrukt
> en hem gevraagd te kijken. Er was natuurlijk niets te zien, en
> Indy stond bij het hek te gapen. Ik vond het eerlijk gezegd wel
> eng......
Dat klinkt alsof er een vos liep, Monique. Toen jij naar de mesthoop liep is de vos waarschijnlijk gevlucht, een beweging/geluid waar Indy weer op reageerde. Paarden ruiken en horen zoveel beter dan wij, en aan een vos hangt een roofdierlucht, een lucht van gevaar. Dat heel wat anders dan dat er een konijn zit!
Paarden reageren heel sterk op roofdieren. Op een buitenrit bleef Buck ineens stokstijf trillend staan, ik voelde zijn hart bonzen en hij wou het liefst wegrennen. Er kwam ons een wandelaar tegemoet met twee honden. Buck is honden gewend en hij schrikt er nooit van. Maar hij staarde naar één van de twee honden, waarvan ik het ras niet herkende. De hond toonde geen interesse in hem, liep gewoon wat rond te banjeren en toch maakte hij Buck doodsbang.
Ik vroeg de eigenaar naar het ras en hij vertelde dat het een halve wolf was. (Ben de naam van het ras vergeten).
Blijkbaar weten paarden feilloos het verschil tussen een gevaarlijk en een ongevaarlijk dier, ook al gedraagt het zich niet gevaarlijk.
Warboel
