Michiel schreef op zaterdag 17 februari 2007, 14:00:


En het ging gemakkelijker dan gisteren. Het leek erop dat hij nu besefte, dat de aanraking op zijn wond wel te doen was en dat hij daarbij ook nog beloont werd voor zijn hoofd recht houden. Als hij dit doorheeft en daarvoor kiest, kan ik morgen of overmorgen niet 2 snelle streekjes aanbrengen, maar het hele wondgebied voorzien van zalf.

Groetjes, Michiel

Sabina schreef op zaterdag 17 februari 2007, 22:57:


Vraag het maar eens aan Pien, hier op het forum. Zij geeft ook lessen en er valt wel eens iemand af. Hoogts zelden echter, het heeft alles te maken, met paard natuurlijk. Goed dat je hier op dit forum terecht bent gekomen. Het paard en jij zullen eerst een goede band moeten krijgen, vertrouwen in elkaar, samen grondwerk doen, samen wandelen, dan weet je gewoon wanneer je er veilig op kunt gaan zitten. Dan bokt een paard niet meer, dan wil het paard jou op zijn rug houden. Dan luisterd je paard naar je, zoals het ook luisterde tijdens het grondwerk. Vrolijkheid en levenslust dat is al moeilijk zat om uit te zitten, en dat was het bij jou niet begrijp ik.

Groetjes, Michiel

Nils Vellinga schreef op zondag 18 februari 2007, 16:33:


Ik snap dat geen straffen is maar gewoon net iets verder door gaan dan hij leuk vind. Zodat hij wat terug houdender word, wat eerst leuk was, daar ziet hij dan vanaf, wijs geworden door ervaring.

Met gras eten tijdens een wandeling of rijden, kun je ook irritante rukjes gaan geven. Het zal wel werken, toch staat het me tegen.
Ik ga met paarden om gelijk ik ook met kinderen om ga.
En deze manier wordt inderdaad ook wel eens aangeraden bij kinderen,
ook Tom Dorrance heeft zo'n kinder voorbeeld in zijn boek op genomen.
Een hinderlijk kind net even iets te lang op schoot gehouden, dat was het.

Een klein beetje irritant doen tegen een kind of paard, dat is toch niet mijn manier. Ik verhinder liever op een vriendelijke manier, of loop weg of pak het kind op en neem het mee of zet het paard in mijn richting. Allemaal acties die wel duidelijk zijn maar niet irritant.

Groetjes, Michiel

Michiel schreef op zaterdag 3 februari 2007, 13:54:


We zijn nu drie weken verder en wandelen weer in stap. De dierenarts was echt verbaast over de goede genezing, ik vermoed dat hij dit niet gewend is, bij zijn stalrust paarden. Of het moet de magnesium geweest zijn die hij krijgt.

De mengverhouding 1 kopje grasbrok en 1 borrelglaasje slobber met gelijke delen warm water en 4 schepjes magnesium, is wat we nu dagelijks geven. En Jur lust dit graag, voor minder slobber erin doet hij het (nog) niet.

Eindelijk konden we nu uittesten of hij minder gevoelig is geworden op het harde, en dat is hij wel ! Hij zoekt niet meer het gras op en de schelpenpaden in het bos is ook geen probleem meer. Ik wacht nog even met mijn gejuig maar er is een opvallende verbetering.

Wat die verbetering veroorzaakt heeft dat is nog niet zeker, het kan de magnesium zijn, het kan het niet-bekappen zijn, het kan de gewenning aan zijn harde paddoc zijn, het gymnastiseren van zijn spierprobleem is al een tijd een rustiger proces. Grappig is dat hij nu wel op zijn steunsels loopt, en met scherpe hoefwanden, verder wel alles gelijk aan de zool, zolang hij echter beter loopt, laat ik het even zo.

Groetjes, Michiel

Even overgezet van hat andere forum:

Michiel schreef op zaterdag 3 februari 2007, 13:54:


We zijn nu drie weken verder en wandelen weer in stap. De dierenarts was echt verbaast over de goede genezing, ik vermoed dat hij dit niet gewend is, bij zijn stalrust paarden. Of het moet de magnesium geweest zijn die hij nu ook 3 weken krijgt.

De mengverhouding 1 kopje grasbrok en 1 borrelglaasje slobber met gelijke delen warm water en 4 schepjes magnesium, is wat we nu dagelijks geven. En Jur lust dit graag, voor minder slobber erin doet hij het (nog) niet.

Eindelijk konden we nu uittesten of hij minder gevoelig is geworden op het harde, en dat is hij wel ! Hij zoekt niet meer het gras op en de schelpenpaden in het bos is ook geen probleem meer. Ik wacht nog even met mijn gejuig maar er is een opvallende verbetering.

Wat die verbetering veroorzaakt heeft dat is nog niet zeker, het kan de magnesium zijn, het kan het niet-bekappen zijn, het kan de gewenning aan zijn harde paddoc zijn, het gymnastiseren van zijn spierprobleem is al een tijd een rustiger proces. Grappig is dat hij nu wel op zijn steunsels loopt, en met scherpe hoefwanden, verder wel alles gelijk aan de zool, zolang hij echter beter loopt, laat ik het even zo.

Groetjes, Michiel