Even een up-date.
't Gaat al een beetje beter. Ik heb in ieder geval toch geen nieuwe blauwe plekken. (Van Puzzle dan, want ik ben wel net in m'n rug gebeten door Tempête haar buurvrouw terwijl ik nietsvermoedend mijn paard aan het afzadelen was. Het bloedde zelfs, Grr wat is dat toch met die bijtende beesten??)

Met Puzzle ben ik toch maar een stuk consequenter geworden, ondanks mijn eigen gevoel. Nee is nee, en als ie braaf is krijgt hij een mooi. (alhoewel hij dat nog niet echt helemaal snapt) De 'nee' begrijpt hij goed genoeg. Soms probeert hij nog wel, maar het wordt minder.
We zijn ook begonnen om wat grondwerk met hem te doen, wijken voor druk aan een touwtje lopen, toertje op het asfalt rond het pleintje voor de wei,... zulke dingen. (De eerste weken, haden we nog niet veel met hem gedaan omdat hij nog niet echt op zijn gemak was bij ons) En dat heeft ook een positief effect. Hij vindt blijkbaar toch nog veel dingen spannend en moet soms diep nadenken. Als zulke 'uitdagingen' zijn aandacht vragen, denkt hij er zelfs nog niet over om ergens in te happen.
Hij doet het vooral nog, wanneer we zelf nogal "fysiek" met hem worden. Als we hem borstelen bijvoorbeeld, dat associeert hij nog steeds met spelen.

Het is me trouwens opgevallen dat hij het met Charly ook doet. Ipv haar te besnuffen of te kroelen, hapt hij in haar. Charly reageert er eigenlijk niet op. Soms krijgt hij een boze blik voor de rest laat ze hem zijn gang gaan.
Toch wel een beetje vreemd, of niet? Dat een volwassen merrie zich laat bijten door zo'n opdondertje?

Ans

Geertje schreef op dinsdag 27 februari 2007, 13:38:


Damn,....
Ik weet plots weer waarom ik alleen maar merries wilde
Hebben we toch wel een ruin gekocht zeker.......
Laat ik maar hopen dat Puzzle een propere jongen is.

Is het trouwens ook echt nodig om hem een handje te helpen in het proper houden van dat ding? Ik heb wel eens horen zeggen (door mijn DA dacht ik) dat je er beter gewoon afblijft en niet met sopjes in de weer moet enzo?

Ans

4bozzza schreef op dinsdag 27 februari 2007, 20:37:


Ik kan er mij wel in vinden.
Ben zelfs een keer blootvoets gaan kleding-shoppen in de Mechelse winkelstraat. Dat was niet zo'n succes. Winkelstraten zijn niet voorzien op schoenloze mensen, overal glas en andere rotzooi. Ik moest heel erg opletten waar ik liep. En heb ook een hele boel vreemde blikken gekregen. (Zou niet weten waarom )
Dat was niet voor herhaling vatbaar.

Ans

Muguet schreef op dinsdag 27 februari 2007, 22:11:


Ja Pien en Eddy, jullie zijn stoerrrrr!!

Ik ben een cissy en begin verwend te worden. Heb vandaag rondgehuppeld in de binnenpiste. En was zo blij dat ik niet in dat snertweer met haar ergens op een modderweitje moest rijden.
Uit de wind, uit de regen, heel goede bodem. Ik hou van dat ding.
Ik denk dat Pête nog maar een maandje langer daar blijft staan.

Ans

Pia schreef op dinsdag 27 februari 2007, 22:57:


Gefeliciteerd met Mica!!!
Altijd aandoenlijk, zo'n veulen met die lange stelten.

Christel Provaas schreef op woensdag 28 februari 2007, 9:09:


Oh, Ik mag zeker niet klagen.
Er wordt nog steeds zowat elke dag meegereden (nu toch al een maand of 3) en ik heb haar nog steeds niet terug op rust moeten zetten.
Ik denk dat ik er dit jaar al meer mee gereden heb, dan de afgelopen 3 jaar samen. En langer dan 3 maanden zonder grote onderbrekingen is een persoonlijk record voor haar.

Toen ze een week of 2 weer thuis was, hebben we wel een serieuze terugval gehad. Door een inenting had ze een paar dagen haar hals niet kunnen buigen, met als gevolg dat ze zich weer volledig had vastgelopen en ook weer begon te kreupelen in haar achterhand. Ik kreeg haar er zelf toen ook niet doorheen. Maar Ilke is me komen helpen en sindsdien gaat het elke dag weer een beetje beter. Ik neem ook wel redelijk vaak les nu. (Heb gemerkt dat ik dat toch echt wel nodig heb)
Voor de rest heeft ze eigenlijk zeer weinig problemen gehad met haar achterhand. (Wat volgens de DA's dus wel het grote probleem was)

Maar ze blijft wel heel gevoelig aan (kleine) veranderingen en dat merk je dan in haar rechtervoorbeen. (Is een linksgebogen paard) Ze loopt zichzelf heel makkelijk scheef, als ze bijvoorbeeld enkele dagen wat minder op de wei heeft gelopen (ivm het weer) en ze dan plots wel weer een hele dag buiten mag, dan is ze gegarandeerd de dag nadien mank op rechtsvoor. Of toen ik haar hoeven wat had bijgevijld, heeft ze ook enkele dagen slechter gelopen op dat rechter voorbeen.
Het blijft een zwak paard. En ze doet het het beste, zolang ik een strak schema kan aanhouden en daar niets aan verander. In de voormiddag rijden en pas daarna op de wei (zodat ze haar energie al kwijt is en zelf niet teveel rondloopt) , geen dagen overslagen en nergens aan prutsen (vooral geen hoeven Maar dat is natuurlijk ook niet altijd haalbaar.

Maar ik ben dus nog steeds (voorzichtig) positief.

Ans

Christel Provaas schreef op woensdag 28 februari 2007, 14:11:


Ok, fijn om te horen dat dat blijkbaar normaal is.
Ik vond het eerst wel vreemd, dat een paard zichzelf zo scheef kan lopen door gewoon op de wei te staan. Maar blijkbaar is dat niet zo uitzonderlijk.
Er is mij verteld dat AdB zelf, hele scheve paarden in het begin gewoon op stal houdt. (Wat natuurlijk geen pleidooi is om dat zelf dan ook maar te doen)
Maar wel heel vreemd, hoe ik aan m'n paard kan voelen of ze die dag al buiten heeft gestaan of niet.
Had iemand mij een half jaar geleden gezegd dat het noodzakelijk was voor een/mijn paard dat ze gereden werd, dan had ik ermee gelachen. Maar nu ben ik daar echt wel van overtuigd.

Enige rottige eraan, is dat paardrijden bijna een verplichting is geworden. (Eerst mocht ik niet rijden, en nu ik moet, ben ik weer aan het klagen. Het is ook nooit goed hé ) Ik durf bijna geen dag overslaan want je ziet het meteen terug in haar gangen.
Het is me al duidlijk geworden dat je dit niet "half" kunt doen. Ofwel kies je ervoor ofwel niet.

Christel Provaas schreef op woensdag 28 februari 2007, 23:45:


Longeren met dubbele lijnen, kan ik dus niet. Heb het nog nooit gedaan. Maar het zou héél handig zijn als ik het zou kunnen.
Maar ik durf er ook niet zomaar mee gaan experimenteren met haar en heb ook niet meteen een ander geschikt paard staan waarop ik kan oefenen.
Als ik longeer met een enkele lijn, loopt 't paard helemaal niet zo goed. Valt naar binnen op links en loopt met haar hoofd naar buiten op de rechterhand. En als ik het lang genoeg doe, wordt ze dan ook mank. Helemaal niet goed natuurlijk en daarom longeer ik haar eigenlijk gewoon niet meer.
Moest ik nou met dubbele lijnen beginnen, dan wil ik toch eerst van mezelf weten dat ik weet waar ik mee bezig ben. Ik zou niet willen dat ik er meer slecht dan goed mee doe.

Dagelijks rijden, hou ik trouwens sowieso niet vol. Want zoals je al zei, geen tijd, geen gelegenheid en geen zin. (jawel Eddy, soms heb je simpelweg geen zin ) Ik hoop toch dat ik dat rijden binnenkort weer wat kan afbouwen. Maar zoals het er nu voorstaat, lijkt dat (nog?) niet echt mogelijk.

Wil schreef op donderdag 1 maart 2007, 1:33:


Nee, dacht ik ook. Maar Eddy denkt er blijkbaar anders over.


Oh, heeft niets met aandacht te maken hoor. En Tempête zelf, zal het ook niet erg vinden. Vroeger reed ik haar ook maar 1 keer per twee weken ofzo.
Maar nu, telkens ik haar een dag of 2 dagen niet kon rijden, loopt ze de dag daarna mank op één van haar voorbenen.Daarom durf ik haar niet zo goed laten stilstaan.

Nee, ik ken echt niemand die met dubbele lijnen longeert. Wel met een hele hoop hulpteugels van bijzet tot Pessoa, maar dubbele lijnen, dat moet hier nog uitgevonden worden.


Ans

van lennep schreef op donderdag 1 maart 2007, 1:44:


Ja, Proficiat hoor!!!!

Ans

ingrid van der post schreef op vrijdag 2 maart 2007, 9:10:


Ja, ik heb het ook al gezien.
De eerste keer dat ik mijn paard zo'n leemkuur gaf, was ook niet helemaal koosjer.
Een paar dagen nadat ik die kuur begonnen was, begon ze vreemd te doen. Het waren net 'aanvallen'. Wat het juist was, weet ik niet, maar haar evenwicht was plots heel erg slecht. En er waren momenten waarbij het leek alsof ze blokkeerde in haar achterhand en helemaal verkrampte. (Was redelijk eng. Ik dacht trouwens wel dat ik dat ik er toen hier iets over geschreven had. Ik zal eens kijken of ik het kan vinden.)
De DA, die er toen bij had geroepen, dacht aan ataxie. (wat achteraf niet correct bleek)

Ik heb die kuur wel afgemaakt trouwens (op aanraden van een natuurgeneeskundige) Die vreemde reactie van mijn paard werden toen ook door haar, aan het vrijkomen van die afvalstoffen gelinkt.
't Heeft ook maar een dag of 2/3 geduurd, daarna was het paard weer volkomen normaal.
Sindsdien heb ik nog wel een keer of 2 zo'n kuur gegeven. Eén keer had ze dan weer wat last van evenwichtsverlies (Kan ook mijn perceptie zijn natuurlijk ) maar niet zo extreem. En die andere keer merkte ik er niets aan.

Ik zou nu weer zo'n kuur moeten geven eigenlijk. (voor het eczeem-seizoen weer begint) Maar ik sta er niet om te springen. (Er is het afgelopen jaar weer een hoop rommel ingestopt: krachtvoer, medicatie, etc... Het zou goed kunnen dat ze weer zo reageert op die leemkuur)
Ik denk dat ik het toch maar zo laat en hoop dat haar Boett-deken voldoende zal zijn.

Ans

ingrid van der post schreef op zaterdag 3 maart 2007, 9:24:


Ik weet wel dat het afgeraden wordt bij dieren die lichaamsvreemde voorwerpen ergens in hun lichaam hebben, zoals stalen pinnen of schroeven in botten ofzo. En bij een chip, wordt gezegd zeker 3 maanden te wachten na het plaatsen van die chip. (Zodat hij "vaster" zit) anders zou je hem inderdaad wel eens moeten gaan zoeken.

In oktober heeft Pête een hoefzweer gehad thv haar binnenste steunsel. Dit is toen vrij diep uitgesneden en pas nu is dat gat min of meer dichtgegroeid tot op het oude zool niveau.
Maar het is een beetje een rommeltje. De zool is niet effen, er zijn enkele richeltjes en flapjes en het is ook niet makkelijk om steunsel van zool te onderscheiden.
Daarnet heb ik er enkele losse flapjes en brokkeltjes (gewoon met m'n handen) afgetrokken. Maar nu is er dan een nieuw 'gat' (niet zo groot als voordien ), wat ook doorloopt tot onder/in de hiel. (Ben gestopt thv van de hiel met stukjes hoef verwijderen omdat ik anders stukken hiel had losgetrokken.)

Normaal zou ik gewoon het steunsel wegsnijden tot iets boven/onder (valt te zien hoe je het bijkijkt ) zoolniveau. Maar nu valt het steunsel dus niet te onderkennen van de zool (=randen van dat gat) en durf ik er niets van weggsnijden. Ze is trouwens ook lichtjes gevoelig op die plek en op harde, oneffen ondergrond (zoals kiezels) loopt ze ook wat mank op die hoef. (Ze loopt nochtans zelden gevoelig, op geen enkele ondergrond)
Wat moet ik nou hiermee? Gewoon afblijven, en wachten tot dit zichzelf oplost? (ook al maken die richels (en het steunsel) contact met de grond)
Of toch maar al wat uitsteekt weggsnijden?
En wat met die hiel?

groetjes
Ans

eddy DRUPPEL schreef op maandag 5 maart 2007, 11:19:


Meen je dat Eddy? Daar ben ik verbaasd over.
Ik ben zelf 1m70 en m'n Tempête is ongeveer 1m55. En ik vind haar eigenlijk net te klein. Gisteren heb ik even op een paard van ongeveer 1m65 gereden, dat was toch echt meer mijn maat. Niet alleen voor het plaatje, maar ook voor mijn gevoel.

Voor een man van 1m86, kan een paard van die grote dan toch ook?

Hangt het niet af van wat je gewoon bent? Als je vooral dwergjes zoals Quarters en arabs rijdt, voelt een warmbloed nu eenmaal heel anders aan.
Maar om nou te zeggen, dat dat te groot is?

Wat is eigenlijk de ideale verhouding?

Masja schreef op maandag 5 maart 2007, 12:38:


Ik lees deze berichten, net als Esther met stijgende verbazing.

Ontspannen achter de LL, contradictie in se.
Jij hebt liever een paard dat achter de LL loopt ipv ervoor? Nou, geef mij dan maar 10 keer liever eentje die ervoor loopt.
Of nog beter, eentje die correct loopt.

Maar ga maar lekker verder met je paard achter de LL te rijden als dit je het beste lijkt. je zal wel zien waar het jou (en je paard) brengt.

Ik weet waar het mijn paard gebracht heeft. Die liep ook zo mooi 'ontspannen' achter de LL.
Hopelijk heeft die van jou een sterker gestel, en gaat hij iets langer mee.

groetjes
Ans