Joop heeft in het foto album zijn 'nieuwe' oude paard Sophie aan ons voorgesteld.
Hij schreef daarbij: 'gelukkig hoeft zij nu nooit meer een zadel op'.
Ik heb geprobeerd om te reageren in het foto album zelf, maar dat lukte niet.
Daarom mijn reactie hier op het PN forum.

Mijn ervaring is dat oude paarden het FIJN vinden om uit rijden te gaan, mits ze zelf het tempo kunnen aangeven.
Mijn 30 jarige Haflinger (helaas vorig jaar aan koliek overleden) vond het rijden leuk. Meestal rustig tempo, en soms lekker HARD, om weer even te voelen dat je ook nog jong en energiek kan zijn!

Weg gaan is leuk, en weer thuis komen ook. En soms wilde ze niet terug de wei in, maar nog een stukje verder de andere kant op.
Groet,
Coralie

Ik doe het al jaren zo:
bitloos: gewoon hetzelfde hoofdstel, maar nu zonder bit.
Dit hoofdstel (foto hiernaast) heeft geen ringen. Niet getreurd, dan klik ik de teugel aan de 'riemlus'. Totaal geen probleem.
Groet,
Coralie

Muguet schreef op maandag 2 april 2007, 22:27:



Hoi Muguet,
Ik ben begonnen met een stalhalster. Maar dat ging zo snel schuiven, en zag eigenlijk niet uit.
Ben toen in paardenwinkels op zoek gegaan naar een ander alternatief, maar tevergeefs.
En vervolgens kwam het idee om het eens met het gewone hoofdstel te proberen.
Met succes dus! Zo simpel is het.
Groet,
Coralie

jan seykens schreef op dinsdag 3 april 2007, 12:50:


Hallo Ans,
Jouw zorgen zijn volgens mij terecht!
Mijn paard heeft de hielen altijd erg laag (moest ik laag houden omdat ze ondergeschoven hielen had, en daarna zijn ze niet meer aangegroeid).
Vorig jaar, toen ik haar lopend aan de hand verhuisd had naar een andere wei (een tocht van een uur, groot deel verhard) had ze na afloop een hoefzweer links achter.
Dat betekende dat ik een aantal maanden NIET heb kunnen rijden!
(Achteraf stom: ik HEB hoefschoenen. Had alleen niet verwacht dat haar hoeven niet tegen zo'n wandeling konden, en had haar de schoenen dus niet aangedaan.)
Groet,
Coralie

Isabel van der Made schreef op woensdag 4 april 2007, 13:52:


Mijn verhaal:
Ik werd midden in de nacht wakker, met een beeld in mijn hoofd dat mijn paard met één been vast zat ergens in.
Nu werd ik NOOIT 's nachts wakker. Leek me ook allemaal onzin, en wilde me omdraaien en lekker verder slapen.
Toch maar even gaan kijken...!
Stond ze inderdaad met haar been in schapengaas vast. Geen beweging meer in te krijgen.
Ik was echt STOMverbaasd, dat dit kon, dat ik met dit beeld wakker geworden was....!
Later is zoiets vaker gebeurd, maar toen was ik er al aan gewend en nam het direct serieus.
Groet,
Coralie