Sieta,

Ik denk dat ik snap wat er aan de hand is. Het probleem ligt volgens mij niet bij je pony, maar bij jou. Ik kan dit zo stellig zeggen omdat ik het nog bijna dagelijks dreig mee te maken met mijn eigen paard en het lijkt erop dat jouw pony ook zo'n mentaal ontvankelijk tiepje is.
Wat jij beschrijft -op het stressgrazen na- is precies wat Cadiz doet. Cadiz is niet bang, maar zoekt graag opwinding en doet dan alsof hij schrikt, met name als hij aan een touwtje naast me moet lopen. Het gevolg is dat ik altijd slechts kan reageren, ipv initiëren.

Jaren geleden zag ik een nh-clinic door een lokale fluisteraar met een cowboyhoed, die voordeed hoe je een paard hoort te leiden: "Ik ga van a naar b en jij mag mee."
Toen ik Cadiz weer eens naar de wei trachtte te brengen en waarbij hij onophoudelijk rondjes om me heen probeerde te racen, met zijn hoofd sloeg, in de lucht hapte en snorkend stopte om dingen in de verte, schoot de tekst van deze cowboy door mijn hoofd. Ik concentreerde mij op het weidehek in de verte en om vooral goed te focussen, sprak ik zelfs een toverspreuk uit: "Ik ga naar b en jij mag mee. Zie ik daar het hek? Is dat ook het schrikapparaat wat ernaast staat?" en wat denk je, Cadiz hield op met zijn woeste egocentrische gedrag. Maw... ik hield het zelf al die tijd in stand!

ELKE keer als ik hem leid en hij is niet moe, doet hij het weer, dat nepschrikken. Steeds weer moet ik mij concentreren op datgene waar ik naar toe loop en niet hoe leuk hij er van opzij uitziet. Het werkt elke keer weer.

Ik heb ook getest of ik het zelf kan opwekken en dat kan! wanneer ik hem meeneem uit de poort van de paddock, hoef ik mij maar voor ogen te halen hoe (ik niet wil dat) hij een klein rondje om me heen zal knetteren of hij doet het al!
Ander voorbeeld: wanneer we in de duinen rijden hebben we een paar vaste hellingen die in galop genomen worden. De paarden weten het, die doen al jaren dat rondje en beginnen vantevoren al opgewonden te raken. Nu nam ik mij voor om mijzelf de gedachte aan omhoog scheuren niet toe te staan en ik focuste slechts op een kalme en krachtige stap aan een losse teugel naar boven. Zo gebeurde... Gaaf!

Ik pas deze mentale druk (Ja! Druk!!!) ook toe in het rijden. Laatst kwam ik op een niet eerder gereden route een overdosis aan engigheden tegen: trekkers, vrachtwagens, een rammelende oplegger. Mijn schimmeltje begon alvast te piafferen, maar toen ik mij focuste op "iets" in de verte en het zelfs uitsprak: "Is dat een fietser daar aan de horizon?" liet hij alles probleemloos passeren en stapte gewoon door. Niet hij is niet verkeersmak, maar ik!

Als ik je belevenissen met je pony lees, kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat er zoiets aan de hand is. Een bezige geest, zich openstellen voor zijn mens en voor je het weet doet ie precies wat jij denkt.

van Tilburg schreef op dinsdag 6 maart 2007, 14:11:


Is het een ouder paard dat veel op straat heeft gelopen? Op ijzers?

Lijkt me ook weer een typisch Antoine de Bodtje omdat het tot de harde beengebreken behoort. hko.htm">hoefkatrol.com" target=_blank>www.hko.htm">hoefkatrol.com
Bel hem eens of stuur een mail, of bezoek een lesdag en vraag hem persoonlijk.

Böske schreef op dinsdag 6 maart 2007, 15:37:


Tranquigel is gewoon verkrijgbaar bij de ruitersportzaak. Het maakt de paarden een beetje onverschillig en suf, is mijn ervaring. Ik heb nog nooit van ongewenste neveneffecten gehoord.

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 6 maart 2007, 15:59:


Had je ook luizen? En werd je rustiger van de Tranquigel?

Sieta schreef op dinsdag 6 maart 2007, 18:47:


Mag ik nog even ik-ooken? Ik ben zelf ook niet nerveus, want ik weet dat Cadiz niet gevaarlijk is en ik moet er innerlijk ook wel om grijnzen. Ik denk dus dat het verder gaat dan alleen maar innerlijke rust te hebben, die heb ik ook en daar doet-ie het niet voor.
Je zou moeten focussen, je aandacht bij haar weghalen en kijken naar dat punt in de verte waar JIJ heen wil. Dat zij toevallig naast je loopt is bijzaak. Dat er intussen krijsende schoolkinderen en opvliegende zwanen passeren, ook.

Wat ik zelf wel eens doe om dat focussen goed toe te passen (ik kan moeilijk lang concentreren) is mij voorstellen dat daar waar ik heen wil, een verse tompouce staat. Daar ben IK nl gek op, niet mijn paard. IK loop dan zeer doelbewust daarheen, het water loopt me bij wijze van spreken al in de mond en hij mag mee.

Idem met trailerladen. Cadiz gaat in draf of galop naar binnen -hij doet alles heftig- , maar Buck weifelt wel eens. Ik stel mij dan voor dat er een EMMER gevuld met tompoucen naast het hooinet hangt en focus dan ook alles op dat richtingpunt.
Het werkt. 100%.

Caatje schreef op woensdag 7 maart 2007, 10:09:

Ze vertrouwt je en daarom zegt zij hoe laag jij de hielen moet maken...?! En jij doet het omdat de klant koning is? Is het vertrouwen wel terecht?
Iets klopt hier niet, maar ik zal het wel niet goed begrijpen.

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 8 maart 2007, 12:32:


Of de duvel ermee speelt...

Eva Saegerman schreef op donderdag 8 maart 2007, 14:42:


...wat is duust? En nog wel in de variaties "stappen" en "klein" verkrijgbaar?

Ben er beduusd van.