Ik zal et nog een keer uitleggen, moet je maar kijken of je het met me eens bent.......
je doet het namelijk wel met haar neus in het hoofdstel laten zakken maar niet met het touw op haar hals leggen.

Het is niet zo dat jij het hoofdstel aandoet en meegaat als Una in de stress gaat en haar hoofd wil wegtrekken, net zolang tot ze het accepteert.

Jij houdt het hoofdstel op een bepaalde plaats en Una steekt haar neus er inmiddels diep in.... Ze mag haar hoofd er weer uit halen als ze wil. ....Ze leert vrijwillig.....

Nu de heel andere , veel vaker toegepaste, methode
Touw in de nek, (of hoofdstel, halster, whatever)
Jij duwt het touw tegen haar nek en houdt het daar, tot dat de stress, verzet, net hoe je het wilt noemen, weg is.
Met deze 2de methode creeer je dus stress en daarna overgave/acceptatie.
Je bent je paard iets aan het laten accepteren,
da's heel wat anders dan dat het paard in vrijheid iets wil leren.


Dat is toch niet echt zo gericht en scherp mogelijk trainen, op het moment dat je ontdekt dat de stap te groot is kan een paard al uit je handen gesprongen. zijn (Probeer het maar eens met Una in de stal zetten , daar heb je dan het letterlijke voorbeeld) er kan verzet ontstaan en je kunt weer overnieuw van voor af aan beginnen.
Beter dat vooraf te voorkomen, door elk stapje te trainen.
Het niet meer in de trailer willen van Shiny is ook een aardig voorbeeld. Hoe groter het onderhuidse trauma , hoe groter de noodzaak , elke opwinding tijdens het overwinnen ervan, te voorkomen.

Christel Provaas schreef op donderdag 8 maart 2007, 16:37:


niet beduust he
dat zijn weer die in nep Nederlands gestelde grapjes joh, om Hollanders te plagen Het is Vlaams voor duizend.

Eva Saegerman schreef op donderdag 8 maart 2007, 17:14:


moooii !! Daar spreekt pure passie

Ans Jondral schreef op donderdag 8 maart 2007, 17:11:


Ik begrijp niet zo goed wat moeilijk is. Je beschrijft zelf dat het paard enorm moeilijk uit de stal komt en een uur later rondsjeest ?
Zou het moeilijk lopen dan misschien kunnen komen omdat ze 's nachts op stal door het stilstaan zo stijf als een plank is geworden?
Of bedoelde je het cynisch?
Of begrijp ik het helemaal niet?

Piet

Ans Jondral schreef op donderdag 8 maart 2007, 19:30:


Ik snap et Ans , bedankt.

Michiel schreef op vrijdag 9 maart 2007, 23:20:


Goed verhaal Michiel! En zeker een bekend verhaal wat je veel ziet voorkomen. Een paard gaat aan je vragen: "kan ik erop vertrouwen dat jij goed genoeg bent om mij te leiden? Of kan ik het toch maar beter zelf doen en zie maar dat je mij volgt ?"
Deze vraag beantwoorden is de start van "Subtieltrainen" (Ja! Conrad en ik hebben er eindelijk een naam voor gevonden )
Voordat er iets anders gedaan wordt , moet eerst de relatie mens-paard zich gevormd hebben en duidelijk zijn.
Verreweg de meeste paarden lopen helemaal er niet op te wachten om zelf de verantwoordelijkheid van het leiderschap op zich te nemen. Ze geven het graag over aan iets ( mens of paard) wat bewezen heeft dit aan te kunnen. Het hangt van het paard af, hoe zelfverzekerd, sterk, het zich voelt hoeveel bewijs het vraagt en eisen stelt waaraan die leider moet voldoen.
Een jong onvolwassen dier of ziek, of met pijn, zal een leider sneller accepteren.
Doordat Jur nu in wezen een ander paard is geworden stelt hij meer eisen aan het leiderschap en is voorzichtig begonnen met te controleren of dat er wel is. Omdat hij van jou geen juiste, duidelijke antwoorden kreeg heeft hij steeds meer vraagtekens gezet. Uiteindelijk tot aan trappen toe. DE manier waarop paarden dit in laatste instantie onderling oplossen.
Voor die tijd is er al een enorme communicatie op een minder geweldadig niveau geweest.

Het is "het" moment, door het missen van die communicatie, waarbij eigenaars in de problemen komen.en pas wakker worden als het paard, om gehoord te worden, "aan het schreeuwen" is en dan .geen andere oplossing zien dan terug te gaan "schreeuwen" Oftewel gaan reageren met geweld.
Ik denk dat je de manier die jij en Josien gebruikt best zal werken, maar geloof dat er nog een veel "subtieler" ( om meteen een einde te maken aan het idee dat dit soft zou zijn weg te bewandelen is.
Een weg die ondanks zijn simpelheid voor veel mensen toch enorm ingewikkeld lijkt en die je moet zien om goed te begrijpen.
Misschien is het handig om samen eens een paar lessen van de rondreizende subtieltrainer Conrad, (ik blijf lekker in mijn Zeeuws-Vlaamse holletje , waar ik alleen uitkom als het echt moet , volgen om die te vergelijken met jullie methode..

Piet

Zalin schreef op donderdag 8 maart 2007, 10:41:


Heb je de foto's? kun je ze mailen of hier bij je album zetten?
Ik begrijp niet goed hoe je die vergroeiing bedoelt.

Piet