clarissa ruijgrok schreef op vrijdag 9 maart 2007, 10:15:


Het is ook niet gezegd dat de Nevzorov zo luchtwegvriendelijk bezig is. Hij leert (te zien op de dvd) zijn paarden om op commando de kin richting de hals te trekken om zo een krul/afbuiging te fabriceren, een heel maf gezicht en bepaald onnatuurlijker dan het in beweging te laten ontstaan uit losmaken, aanspreken, opkietelen, verzamelen, uitdagen en 'trots' maken.
Aan de andere kant is het afsnijden van de luchtweg ook relatief. Dan zouden renpaarden niet zo lang en hard kunnen, dressuurpaarden het niet zo lang volhouden en de lipizzaners van de Spaanse Rijschool niet zo oud worden.
Dr Cook heeft zijn belangen. De bitwinkel heeft zijn belangen.

M.i. zit er een veel groter gevaar in de valse knik die met bit veel makkelijker afgedwongen kan worden dan bitloos, waarbij de nek niet meer als hoogste punt is. Er komen ongelooflijke trekkrachten op de banden van de bovenste nekwervels/achterkant schedel die daar bepaald niet op gemaakt zijn en er ontstaan botwoekeringen: artrose is een feit. Zie bijvoorbeeld http://www.sustainabledressage.com/rollkur/why_not.php
De plaatjes vertellen ook al veel.


De rus maakt de krul niet door opfokken, zie boven. Dat jouw paard het uit zichzelf doet is een teken dat het niet zo'n rare houding is en dat je paard op dat moment zijn achterhand goed onderbrengt. Hoofd op de loodlijn is het gevolg van het leren dragen, sterker worden van de achterhand en dat komt ons erg goed uit, omdat we erop zitten en daarom verplicht zijn die achterhand sterker te maken.
Daarom is het ook zo fout om het hoofd alvast op de loodlijn te brengen en dan te hopen dat het sterkerwordingsproces aan de achterkant intussen vanzelf plaatsvindt. De omgekeerde wereld.

clarissa ruijgrok schreef op vrijdag 9 maart 2007, 11:31:

Zolang het paard zijn mond gesloten houdt kan er kwa bit niets rammelen.
Mijn paard Cadiz, die in Spanje beleerd is, gaat altijd 'bekkentrekken' zodra er een bit in zijn mond zit, hij trekt zijn mondhoeken op, tanden zichtbaar en hij trekt zijn tong omhoog. Dan praten we over een rammelend bit! Dit is een neurotische uiting van stress/werkdrift, maar het is ook zich richten op datgene wat hem prikkelt. Hij heeft een haat-liefdeverhouding met het bit, ik heb alle soorten geprobeerd: flexibele rubber stang, dubbelgebroken bit, vaquerostang, leren bit en bitloos. Ook bitloos loopt hij soms te bekkentrekken, een teken dat zijn 'stress' zich niet alleen op het ding bit richt, maar het is ook de drukte in zijn hoofd.
Waar hij bijvoorbeeld juist razend van wordt, is een loshangende teugel, dat uit zich in scheef lopen, hoofd schudden, stoppen. Dit is met mijn andere paard niet zo, dus het hoeft niet normaal te zijn.
Hij wil weten waar mijn hand is en zoekt zelf een bepaalde druk op. Het is nog verdomd moeilijk om met je hand ECHT te begeleiden, goed te volgen, want als dat niet lukt, krijg je ook een rammelend bit! In dat geval kun je beter met een doorhangende teugel rijden, dan stoor je niet in zijn mond. Of in geval van bitloos: op zijn neus.

Toen ik hem bitloos ging rijden, merkte ik dat het langer duurt voordat hij 'de krul' aanbiedt. Door veel wendingen, zij- en overgangen te rijden gaat hij achter steeds meer dragen en wordt hij op den duur zacht in je handen: een stille aanleuning met het hoofd op, of iets vóór de loodlijn en naar believen -zelfs voor dit badkuipmodelletje- te strekken.

Waarom protesteren tegen het chippen? Wat is er zo erg aan?