Esther schreef op dinsdag 13 maart 2007, 21:59:


Nou dat zie ik toch anders.
Er is ruimte zat voor paarden.
Niet als je 1 paard op een hectare weide wilt hebben,
dan is er te weinig ja.

Maar als ik nu zie hoeveel ruimte er aanwezig is op elke manege, ja die waarbij er 50 paarden in kleine stallen staan, dan zie ik de meeste ruimte de hele dag onbenut leeg staan. Breek open die ruimtes en laat de paarden daar vrij rond banjeren. Hoezo ruimte tekort? Bijna lege parkeerplaatsen die wachten op de maandelijkse wedstrijd, Een breed rond lopend erf waar trailers en koetsen ruim baan hebben, en die je daar zelden tegenkomt. Buitenbakken voor les, die slechts tussen 15.00 en 21.00 uur gebruikt worden als de meisjes tenminste het niet te koud vinden en in de binnenbak bezig zijn. Zelfs dus op de meest ongunstige plek kwa ruimte, is er ruimte genoeg als je het anders indeelt en het paard voorop steld.
Ik overdrijf iets, en er zullen uitzonderingen zijn, maar je snapt mijn punt.

Heb je wel een gezien hoeveel weides leeg staan in NL? Ik ken een handelaar die weides met melkquota spaard voor de koeien die altijd binnen staan. Dat zijn de lege weides die alleen gehooid worden. Dat hooi kan ook uit duitsland gehaald worden, hebben onze paarden alle ruimte.
Ik zit in het grensgebied van de stad en zie zoveel weides onbenut leeg staan overal. De voornaamste reden is dat ze wel gebruikt worden, alleen niet door dieren om er op te lopen. Ja voor eventjes, maar de grasmat gaat boven alles, die moet altijd groen blijven en ook nog gehooid kunnen worden. Ik denk dat paarden de plek gaan innemen van veel schapen en koeien. Omdat daar meer winst in te behalen is zowel financieel als in mensen welzijn.

Groetjes, Michiel

Huertecilla schreef op woensdag 14 maart 2007, 0:52:


Nederland heeft circa 2 miljoen hectare landbouwgrond, en vele boeren verwisselen hun activiteiten voor een inkomen in de paarden. Ruimte zat hoor. Wel is het verstandig de onzin van schuilstallen duidelijk te maken, en de landschappelijke schoonheid van bomen en heggen te promoten als alternatief en ruim voldoende voor paarden.

Stel je voor zeg, dat we nu als compromie de schuilstal omarmen "ja ze kunnen wel buiten hoor met een schuilstal" en dan blijkt dat dit haaks staat op de natuurlijke ontwikkeling van het platteland ... terwijl die schuilstallen toch bijna niet gebruikt worden door onze paarden.

Groetjes, Michiel

Piet schreef op woensdag 14 maart 2007, 12:54:


Geen woorden maar daden, LOL

Hallo CLM
http://www.clm.nl/index_clm_fs.html
info@clm.nl

Jullie site en visie spreken me aan, vandaar dat ik
"Paarden" en paarden in het landschap, onder jullie aandacht wil brengen.
Hiertoe voeg ik twee documenten toe, Visie Paard en Landschap 2006
en het proefschrift van Machteld van Dierendonck wat onderzoek
bevat naar de levensbehoeftes van het kudde dier paard.

Er is een revolutie gaande in het beheer van paarden,
steeds meer mensen weten dat je het kuddedier paard
niet ongestraft kunt isoleren in een stal. Het heeft beweging
en contact met soortgenoten nodig. Niet voor een uurtje
maar 24 uur per dag het hele jaar door.

Deze inzichten worden goed verwoord en uitgedragen
door de druk bezochte website www.paardnatuurlijk.nl
Steeds meer boeren verruilen hun activiteiten voor een
inkomen met paarden, als stallingings adres voor de paarden
van wedstrijd en recreatie ruiters. Het oude concept van
stal opsluiting is echter aan het verdwijnen en daarvoor komt
iets veel mooiers voor in de plaats. Niet alleen voor de paarden
maar ook voor het landschap en de boer.

De natuurlijk gehouden paarden boerderij heeft slechts enkele
stallen voor revalidatie van zieke paarden. Normaal staan de paarden
in groepen buiten in de wei, dag en nacht. Schuilgelegenheid
is er onder bomen en achter heggen. Open schuilstallen worden
door de paarden doorgaans niet gebruikt en zijn dus overbodig
en sieren het landschap ook niet. Voor natte periodes in de winter
worden de paarden gehouden in kleinere paddocks op een bodem
van stenen en gedeeltelijk zand. De bodem is daar droog en zo
lopen ze het land niet kapot en leven toch in dezelfde sociale groep
als altijd. De mooiste paarden boerderijen zijn zo ingericht dat
er hoogte verschillen zijn, waardoor het land bijna het hele jaar
beloopbaar blijft. Ook zijn er heldere sloten of vennen zo aangelegd
en beheerd dat paarden daar uit kunnen drinken en afkoelen.

Het spreekt vanzelf dat bij zo'n natuurlijk beheerde paarden boerderij
er ook geen hoefijzers meer nodig zijn. De gezondheid van het paard
en zijn hoeven maakt dit overbodig. En we weten nu dat bij voldoende
training en lopen over harde ondergronden, ijzers ook onnodig en zelfs
schadelijk ook al wordt er vaak over de harde weg gereden.

De hierboven geschetste ontwikkelingen doen meer recht aan het kudde dier paard.
Graag hoor ik wat jullie vinden van deze vorm van paarden beheer?

Vriendelijke groet, Michiel Slegten

Frans Veldman schreef op woensdag 14 maart 2007, 14:49:


Een van de redenen dat ik de paardenpoep opruim, in de bebouwde kom.
Inderdaad ons regellandje heeft zijn nadelen. Zo wordt er ijverig gestreefd naar meer ruiterpaden, het grote nadeel daarvan is de tekst "buiten deze paden geen toegang". En andere wandelaars weten dat ook.


Paarden uit de stal ! Wordt daardoor een des te dringender taak. De mest regels gelden niet voor paarden die in een wei lopen, kan daar niet voor gelden omdat ze vrij p en p waar ze willen. Alleen het manege stallen gedoe maakt strenge regelgeving mogelijk. De publiek opinie kan dit rampscenario nét voor zijn, doordat iedereen zijn paard buiten in de wei wil hebben. Eerst de publieke opinie, dan de paarden eigenaren en pas daarna de manege houders. Als we alles stil houden dan krijgen we de andere volgorde, eerst de manege houders die bepalen wat er gebeurd, dan de paarden eigenaren die volgen en dan de publiek opinie die alles slikt wat de professionals zeggen.

Groetjes, Michiel

jose schreef op donderdag 15 maart 2007, 9:20:


Klinkt wel stekelig José, deze opmerking mag op die speciale map die er nog niet is. Ingaande op de inhoud vraag ik me af of het doorgeven van de ervaringen van anderen ook theorie is? Je weet we willen hier graag het mennen bitloos hebben en zonder oogkleppen en een aantal mensen doen dit al met succes dacht ik. Al hoor ik de laatste tijd niet veel meer hierover. Dus met jou wil ik ook graag de ervaringen van deze menners hier weer eens horen.

Groetjes, michiel

Er is al weer veel veranderd met Jur en zijn gehoorzaamheid.
De aanpak om elk gevoel van opdringerigheid om te zetten tot duidelijk een stapje terug of hoofd opzij of lichaam opzij, werkt goed. Eerst in stap over het harde, schreef ik eerder dat ik 60 correcties nodig had, dat was de volgende keer al minder dan 10. De keer daarna heb ik weer kunnen draven aan de hand over het gras om hem te kunnen vragen mijn tempo aan te houden.
Tot zover en tot vandaag.

Les gehad van Conrad, en dat werkt nog heel wat subtieler (nouwkweurig precies en zacht) dan ik gewend was. De mensen die les van hem hebben zullen dit herkenen. Jur reageerde hier goed op en er valt nog veel te oefenen om deze aanpak me eigen te maken.

We hebben mijn going with youre horse ook doorgesproken en ik zoek naar mogelijkheden om dit te integreren met subtiel trainen. Wat mogelijk moet zijn, omdat een grote gehoorzaamheid noodzakelijk is, altijd al noodzakelijk was, om vrijheid te kunnen geven binnen mijn grenzen.

Zoals verwacht hebben we slechts geoefend met ga, stop (ho) en terug.
Bijzonder om te zien, was hoe Jur zich in alle bochten wrong, om onder de lichte druk uit te komen ... let wel de aanhoudende vraag was de druk, symbolisch overgebracht met het leidtouw met de druk zo klein, dat een theekopje op een gladde tafel niet verschuift. Toen hij de lichte druk eenmaal accepteerde was hij vlotter in zijn reacties dan ooit. Ook het paard als eerste weg laten stappen, is iets wat ik niet gewend was, en hoord bij de rol van leider.

Groetjes, Michiel

Michiel schreef op vrijdag 16 maart 2007, 22:08:


Meer precies, een vol theekopje en de tafel niet in de boenwas

Piet schreef op zondag 18 maart 2007, 10:41:


Er zijn natuurlijk uitzonderingen, soms trapt een paard terwijl je de pech hebt dat je zijn signalen vooraf net niet de goede tegenreactie gegeven hebt. Dat gebeurd zo is het leven. En een paard dat uithaald naar je moet op het zelfde moment grotesk weg gejaagd worden, dat heben we net verwoord hier onlangs. Beide armen omhoog en sissen, bijvoorbeeld, is geschikt als het paard ver van je weg is. Als het paard op je afrent om te bijten dan is een plotselinge klap of schop ook op zijn plaats. Alles is gerechtvaardigt als je aangevallen word en dat was bij Masja het geval zo heb ik het begrepen.

Groetjes, Michiel

marjolijn schreef op zondag 18 maart 2007, 17:00:


Het is bijna taboe te zeggen dat ik het sterven van nabije dieren en mensen als een bijzonder mooi moment ervaar, als intiem en nabij. Alle kortstondige gedachten spinsels zijn dan weg, iedereen is rondom de dood zorgzaam en behulpzaam, mensen op hun best, warm en medelevend. De stervende accepteerd de dingen zoals ze zijn, beter nog dan anderen. Fysiek pijn word er gevoelt ja, de grootste pijn echter komt door de verhalen die er op die gebeurtenis geprojecteerd worden. Zonder die verhalen rest er enkel dankbaarheid en goede herinneringen. En slechte herinneringen ken ik niet, ja enkel als nog niet begrepen verhaal in mijn hoofd.

Groetjes, Michiel

marjolijn schreef op zondag 18 maart 2007, 22:41:


In de periode als het slechter gaat met mijn dier of mens, is hij of zij heel intens aanwezig, veel sterker dan normaal. Dag en nacht komen telkens de gedachtes erover. Na het sterven gaat dit door. Er kan geen missen zijn want het samen zijn in gedachten is er meer dan ooit. Waar komt dat toch vandaan, dat gevoel van missen? Dit wordt zelden begrepen denk ik. Het samen zijn in gedachten blijft nog lange tijd zo. Als je rijd met een ander paard dan komen de gedachtes aan je overleden paard nog veelvuldig bij je boven, overal waar je gaat, daar is ze weer! Nu kun je haar niet meer met je ogen zien, wel de beelden zien in je gedachten. "Ik kan haar niet meer aanraken" is zo'n gedachte en in gedachten raak je haar wel aan. We zijn veel meer samen met onze dierbaren dan we bewust zijn. En ik geloof niet in een leven na de dood voor de duidelijkheid, wat nu leeft in mijn gedachtes is tastbaarder.

Groetjes, Michiel

Spirithorses schreef op maandag 19 maart 2007, 0:52:


Heb je ook overdacht of de dierenbescherming of de politie genoeg macht heeft om Mazier in te laten slapen? Dat zou mijn laatste verantwoordelijkheid zijn als trainer van dit paard. Ongeacht de uitslag, nadien kun je er ook niets meer aan doen. Je kunt het ook zo zien, Mazir heeft een zo goed mogelijk jaar bij jullie gehad en nu is het over. Of niet en gaan anderen er mee verder klooien. Jij hebt je best gedaan.

Groetjes, Michiel

Spirithorses schreef op maandag 19 maart 2007, 13:17:


De ex eigenaar iets nieuws laten proberen is ook goed, Mazir blijft zo de leraar, met zijn afwijking. Mijn keuze voor overleg met de politie heeft weinig met oude afspraken te maken, de situatie is immers geheel veranderd. Jou eigen keuze zou inslapen zijn met hele goede redenen, dat zou mijn richtlijn zijn voor overleg het paard in leven laten is vragen om een ongeluk vroeg of laat dat maakt niet uit. En natuurlijk geen eigen rechter spelen met het paard van een ander, dat is logisch.

Grappig hé, wat je ook doet het is altijd goed. En dat besef geeft ook de vrijheid om maximaal je eigen pad te gaan.

Groetjes, Michiel

Peter Donck schreef op maandag 19 maart 2007, 23:21:


Waarschijnlijk heb je gelijk, maar ... (de beruchte "maar" )
Er gaat wel een sterk signaal van uit, als Mazir bekent is bij de politie,
dan zal de eigenaar zich wel even afvragen van het risiko dat hij
neemt, als er wel een mens gedood wordt, terwijl de waarschuwing
zelfs bij de politie bekent was. En hij zal des te eerder voor inslapen kiezen, vandaag of morgen of nadat hij zelfs een flink gehapt is.

Groetjes, Michiel

Peter Donck schreef op dinsdag 20 maart 2007, 13:17:


Ik dacht dat jij wel flink buiten de normale grenzen durft te denken.
Bij honden is het heel normaal dat de politie een muilkorf afdwingt
en bij herhaaldelijke meldingen van overtreding de hond weghaalt en laat inslapen. Bij levensgevaardelijke paarden is het nog niet gewoon ja. En iemand moet er mee beginnen hé ... eens.
Voor de rest laat ik de discussie zo, Pien heeft er al genoeg mee te stellen.

Sieta schreef op dinsdag 20 maart 2007, 14:59:


Weg met de ruiterpaden !
Dan mogen we weer overal komen.
Net zoals de honden uitlaat terreinen in de stad weg mogen van mij.
Dan mogen ze overal weer vrij los lopen.

En de overlast? Wel dat is bij wet allang geregeld, dat mag niet.
En daar kan op gecontroleerd worden toch. Mijn paardje laat elk pad mooi heel, die zware hoefijzerklanten zijn dan beperkter in hun uitrij mogelijkheden. Tja je moet wat over hebben voor je kasteel.

Groetjes, Michiel