Marie schreef op zondag 18 maart 2007, 0:28:

Nee, zoals ik al zei.. op het moment dat mijn paard werd ingestuurd was ze volledig apatisch, catatonisch bijna. Ze had zichzelf al opgegeven leek het wel. Ze was helemaal afgesloten en niet meer bereikbaar. Er was dus geen sprake van laten vallen of zo.. het was nét een robot.

Böske schreef op zondag 18 maart 2007, 10:57:


Aan de grintbak van ons moet je maar geen voorbeeld nemen. Achteraf gezien had ik graag de kleine kiezels gehad waar men het op het hoevenforum over heeft (je weet wel, die de zolen zo stimuleren), maar daar wist ik nog niks van toen we die grintbak aanlegden.
Onze keien zijn te groot om de zolen te stimuleren. Het is gewoon betongrint die we gratis opgehaald hebben bij een zandwinningsbedrijf.

We hebben er worteldoek ondergelegd. Nadeel daarvan is dat de zand niet meer wegkan, dus ieder jaar moeten we de grintbak even leeghalen en de zand eruitscheppen.

Marie schreef op zondag 18 maart 2007, 11:17:


Het is de moeilijkste beslissing die je kan maken. Ik gun het echt niemand.
Succes met het verwerken. Het zal zijn tijd best nodig hebben.

Groetjes,
Trea

Böske schreef op zondag 18 maart 2007, 11:15:


Het zijn keien van verschillende formaten, varierend van 3/3 cm tot 15/15 cm. De bak is ongeveer 20 cm diep.
Wij hadden hem in eerste instantie aangelegd als buffer om de zand zoveel mogelijk in de bak te houden. Amy is namelijk een fanatieke stoeplikker en heeft door opgelikte bakzand al een keer vreselijke koliek gehad. Daarvoor is de keienbak met grotere keien dus wel weer ideaal. Het scheelt me veel vegen en de zand zakt mooi tussen de keien naar beneden.
Ze hebben een hekel om erop te lopen. Bij ons gaan de paarden er niet voor de lol instaan zoals bij Eva, ik denk toch dat het met het formaat stenen te maken heeft, dus als massage voor de zolen schiet het hier tóch zijn doel voorbij. Per 24 uur gaan ze ongeveer 4x de paddock in en uit, dusse.. dat zijn zo'n 12/15 pasjes over het grint niet de moeite dus.

Böske schreef op zondag 18 maart 2007, 11:42:


Ik ga even naar je andere topic. Dat heb ik nog niet gelezen, maar kan er wel iets over zeggen denk ik.

Böske schreef op zondag 18 maart 2007, 11:07:


Ah, nee. Kan er toch minder over zeggen dan ik dacht. Bij Amy was het voornamelijk gebrek aan ruwvoer en verveling.(bij mij krijgen ze in de winter bijna geen weidegang) Dat wat Amy deed, leek een beetje op gedrag als weven of luchtzuigen. Zichzelf in een soort van trance brengen met dat likken
Nu krijgen ze naast veel meer hooi, ook onbeperkt stro en blokken hout (openhaardhout, eiken) of wilgentakken.
Amy likt nu nog sporadisch. Als we clickeren (ik gebruik daar bixjes als beloning voor) móet ze af en toe even likken aan het beton. Het lijkt of ze zo de smaak van de bix beter vasthoud of zo.. heel vreemd. Verder zie ik het haar niet meer doen.

En vooral Pebbles van bijna 2 (die ook een poosje zandgelikt heeft) staat de hele dag aan de wilgentakken te trekken. Het zandlikken is bij haar nu helemaal over.

Pebbles heeft vorige zomer ook luizen gehad en vlak daarna begon ze met zandlikken, dus misschien is er wel een verband. Geen idee.

Troy is sinds een poosje af en toe een mesteter. Da's ook zoiets raars. Enya heeft dat ook een poos gedaan toen ze 2 was, dat is vanzelf overgegaan. Hopenlijk is het bij Troy ook van voorbijgaande aard. Ik geef hem daarvoor nu een reinigingskuur met veel mineralen (schindeles mineralen) Uit de haaranalyse bleek dat hij een tekort aan vitamine B zou hebben.

Ik vind het allemaal maar moeilijk hoor met die gewoontes van paarden en of ze het doen door tekorten of om een andere reden.
Misschien zou je een bloedonderzoek kunnen laten doen om te bepalen of je veulens ergens tekorten hebben?

Spirithorses schreef op zondag 18 maart 2007, 18:21:


OO Pien.. wat érg!!
Ik kan me voorstellen dat je rázend bent. Niet op Mazir.. maar dat er gewoon voor geldelijk gewin gefokt wordt met zo'n bloedlijn.
Vreselijk.

Jullie hebben Mazir echt DE kans van zijn leven gegeven. Ik denk dat het nergens anders beter HAD kunnen slagen, dan bij jullie.

Marjolein Mepschen schreef op dinsdag 20 maart 2007, 20:51:


Dit soort gedrag komt het meeste voor bij heel leftbrainde, zekere paarden. Zij hebben na een paar keer hetzelfde doen, het wel gezien. De truuk is om je paard nieuwsgierig en geinteresseerd te maken. Dit doe je door veel afwisseling te bieden.

Laat hem veel tempowisselingen maken en vaak van richting veranderen. Probeer nét het tegenovergestelde te doen, dan dát wat je paard van je verwacht, dan wek je zijn nieuwsgierigheid.
Gebruik obstakels in je cirkelen. Zet bijv pionnen in de cirkel en probeer hem precies te laten stoppen bij een pion.
Of probeer hem van hand te laten veranderen precies bij de pion. Het slechte wat je bij zo´n paard kan doen is datgene doen wat je altijd doet. Hij heeft dan al heel snel zoiets van: blablabla.. doe het lekker zelf.
Doe de dingen die je doet eens in een andere omgeving (in het bos bijv). Je zal zien dat verandering van omgeving je paard enorm op kan kicken.
Een zakje werkt prima. Pas wel op dat je timing goed is. Dit is een effectieve fase geven (en dat is duidelijk NIET hetzelfde als harder en harder) De steeds hardere fase techniek werkt bij deze paarden averechts. Ze sluiten zich er gewoon voor af. De ruuk is hier: effectief zijn, en dat doe je met het zakje.

Succes!

Wat voor cursus ga je doen in mei?

Huertecilla schreef op dinsdag 20 maart 2007, 16:04:


Zoooo die roundpenn is niet tinker-proof.. die lachen zich dood bij zo´n omheining. En ook de bodem... djeesss ze zouden geen stap verzetten (wel meer kans dus dat de omheining heel blijft)
Gelukkig heb jij andere paarden

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 22 maart 2007, 22:46:


Een paard heeft volgens Parelli 2 hersenhelften, een linker en een rechter.

De rechterhersenhelft is waar het instinct huist: niet denken: doen! Dwars door alles heen jezelf redden. Het instinct tot jezelf, je leven redden is heel sterk in een paard. Logisch, want het is een dier dat al eeuwen lang bejaagd wordt door andere dieren.
Als een paard rightbrained is, RB, zie je dat vaak aan:
hoofd hoog,
strak in zijn lijf,
harde spieren,
starende, 'harde' ogen,
oren geprikt in richting van vermoedelijke gevaar,
holle rug,
READY FOR ACTION!

Gelukkig heeft een paard ook een linkerhersenhelft. Hier huist het denken, beredeneren.Je kan je paard leren zijn linkerhersenhelft meer te gebruiken. Als paarden dat eenmaal weten, vinden ze dat ook heel fijn: zo lekker is het niet om de helft van de tijd panisch te zijn.
Een paard dat denkend is, leftbrained, LB, herken je aan (1 of meer van) de volgende kenmerken:
hoofd laag of in ieder geval ontspannen,
zachtere spieren,
meer rustige beweging in de oren of geen beweging, ontspannen oren
knipperen met de ogen,
kauwen en/of likken,
zachte ogen,
ontspannen rug,
gapen (soms heel veel)

Het verschil onderkennen is heel belangrijk!
Een RB paard is ronduit gevaarlijk. Dat is zoveel kilo's als je paard weegt aan overlevingsinstinct.

Een denkend paard is geweldig en leuk! Ze zijn zo slim, maar daar kom je pas achter als ze LB zijn. Een paard kan alleen iets leren als hij LB is!

Paarden die LB en confident zijn (zeker van zichzelf en hun omgeving), vooral DIE paarden, die zien het nut niet in van rondjes aan de longe lopen, of telkens dezelfde oefeningen doen. Ze hebben uitdaging nodig. Ze reageren zelfbewust en weloverwogen en je krijgt ze moeilijker in beweging.

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 22 maart 2007, 23:09:


Dat geeft niet dat jij het BS vind hoor. Laat topicstartster met haar merens het maar uitproberen..

De praktijk bewijst anders. Probeer maar eens om een paard wat in de "flight/paniekmodus" staat, te leren targetten bijvoorbeeld, of achterwaards tussen twee pionnen door te laten lopen?

Paarden calm en cunfident zijn kan je iets leren, anders niet.

Nils Vellinga schreef op donderdag 22 maart 2007, 23:31:

Een gespannen lintje blijven de mijne ook tussen, maar zo´n houten sinaasappelhekje op konthoogte is wel heel uitnodigend om daar lekker met je kont tegenaan te raggen
Trea

e m kraak schreef op vrijdag 23 maart 2007, 10:40:


Ik vind die "versimpelingen" nou juist zo fijn! Het maakt het allemaal makkelijker te verhapstukken, met paarden omgaan is al zo moeilijk.

Peter Donck schreef op vrijdag 23 maart 2007, 13:22:


Ja.
Ze in de wei zetten, er af en toe een zadel opgooien en een stukkie rijden.. sja dat vergt niet zoveel voorstellingsvermogen.
Maar wil je alles overwogen, overdacht en zo goed mogelijk doen, dan blijf je toch iedere dag weer leren en op je bek gaan.
Vind jij niet dan?

Waarom discussiëren we hier dan al jaren met ons allen? Omdat het zo simpel is?

e m kraak schreef op vrijdag 23 maart 2007, 16:32:


Theorieën zoals die van Parelli, Irwin en Conrad leren me stukken meer dan het marsiaans van omhoogevallen forumleden die het blijkbaar tóch niet zonder correctiebitten lukt..