marjolijn schreef op zondag 18 maart 2007, 17:00:


Het is bijna taboe te zeggen dat ik het sterven van nabije dieren en mensen als een bijzonder mooi moment ervaar, als intiem en nabij. Alle kortstondige gedachten spinsels zijn dan weg, iedereen is rondom de dood zorgzaam en behulpzaam, mensen op hun best, warm en medelevend. De stervende accepteerd de dingen zoals ze zijn, beter nog dan anderen. Fysiek pijn word er gevoelt ja, de grootste pijn echter komt door de verhalen die er op die gebeurtenis geprojecteerd worden. Zonder die verhalen rest er enkel dankbaarheid en goede herinneringen. En slechte herinneringen ken ik niet, ja enkel als nog niet begrepen verhaal in mijn hoofd.

Groetjes, Michiel

marjolijn schreef op zondag 18 maart 2007, 22:41:


In de periode als het slechter gaat met mijn dier of mens, is hij of zij heel intens aanwezig, veel sterker dan normaal. Dag en nacht komen telkens de gedachtes erover. Na het sterven gaat dit door. Er kan geen missen zijn want het samen zijn in gedachten is er meer dan ooit. Waar komt dat toch vandaan, dat gevoel van missen? Dit wordt zelden begrepen denk ik. Het samen zijn in gedachten blijft nog lange tijd zo. Als je rijd met een ander paard dan komen de gedachtes aan je overleden paard nog veelvuldig bij je boven, overal waar je gaat, daar is ze weer! Nu kun je haar niet meer met je ogen zien, wel de beelden zien in je gedachten. "Ik kan haar niet meer aanraken" is zo'n gedachte en in gedachten raak je haar wel aan. We zijn veel meer samen met onze dierbaren dan we bewust zijn. En ik geloof niet in een leven na de dood voor de duidelijkheid, wat nu leeft in mijn gedachtes is tastbaarder.

Groetjes, Michiel

Spirithorses schreef op maandag 19 maart 2007, 0:52:


Heb je ook overdacht of de dierenbescherming of de politie genoeg macht heeft om Mazier in te laten slapen? Dat zou mijn laatste verantwoordelijkheid zijn als trainer van dit paard. Ongeacht de uitslag, nadien kun je er ook niets meer aan doen. Je kunt het ook zo zien, Mazir heeft een zo goed mogelijk jaar bij jullie gehad en nu is het over. Of niet en gaan anderen er mee verder klooien. Jij hebt je best gedaan.

Groetjes, Michiel

Spirithorses schreef op maandag 19 maart 2007, 13:17:


De ex eigenaar iets nieuws laten proberen is ook goed, Mazir blijft zo de leraar, met zijn afwijking. Mijn keuze voor overleg met de politie heeft weinig met oude afspraken te maken, de situatie is immers geheel veranderd. Jou eigen keuze zou inslapen zijn met hele goede redenen, dat zou mijn richtlijn zijn voor overleg het paard in leven laten is vragen om een ongeluk vroeg of laat dat maakt niet uit. En natuurlijk geen eigen rechter spelen met het paard van een ander, dat is logisch.

Grappig hé, wat je ook doet het is altijd goed. En dat besef geeft ook de vrijheid om maximaal je eigen pad te gaan.

Groetjes, Michiel

Peter Donck schreef op maandag 19 maart 2007, 23:21:


Waarschijnlijk heb je gelijk, maar ... (de beruchte "maar" )
Er gaat wel een sterk signaal van uit, als Mazir bekent is bij de politie,
dan zal de eigenaar zich wel even afvragen van het risiko dat hij
neemt, als er wel een mens gedood wordt, terwijl de waarschuwing
zelfs bij de politie bekent was. En hij zal des te eerder voor inslapen kiezen, vandaag of morgen of nadat hij zelfs een flink gehapt is.

Groetjes, Michiel

Peter Donck schreef op dinsdag 20 maart 2007, 13:17:


Ik dacht dat jij wel flink buiten de normale grenzen durft te denken.
Bij honden is het heel normaal dat de politie een muilkorf afdwingt
en bij herhaaldelijke meldingen van overtreding de hond weghaalt en laat inslapen. Bij levensgevaardelijke paarden is het nog niet gewoon ja. En iemand moet er mee beginnen hé ... eens.
Voor de rest laat ik de discussie zo, Pien heeft er al genoeg mee te stellen.

Sieta schreef op dinsdag 20 maart 2007, 14:59:


Weg met de ruiterpaden !
Dan mogen we weer overal komen.
Net zoals de honden uitlaat terreinen in de stad weg mogen van mij.
Dan mogen ze overal weer vrij los lopen.

En de overlast? Wel dat is bij wet allang geregeld, dat mag niet.
En daar kan op gecontroleerd worden toch. Mijn paardje laat elk pad mooi heel, die zware hoefijzerklanten zijn dan beperkter in hun uitrij mogelijkheden. Tja je moet wat over hebben voor je kasteel.

Groetjes, Michiel