marjolein van greuningen schreef op woensdag, 23 juni 2004, 14:00:


Ik ben wel benieuwd naar de reacties, ik heb er ook nog steeds last van. Of eigenlijk ik niet ... maar m´n paard he he.

Het gaat nu wel beter dan eerst, dat wel. Even een indicatie, hij bijt dus niet maar 2 jaar geleden ging hij haast ZITTEN tijdens het aansingelen en liet op allerlei manieren merken dat hij het vreselijk vond. Ben daar toen heel erg mee aan de slag geweest en heb het wel behoorlijk kunnen verbeteren. Een paar tips die misschien helpen:

1) Aansingelen terwijl je paard iets eet wat hij lekker vindt. Maakt hij problemen dan stuur je hem een paar passen achteruit, net zolang totdat hij doorkrijgt dat als hij "lelijk" doet hij het lekkere hapje voorlopig wel kan vergeten, en dat als hij niet lelijk doet, hij lekker door kan eten. Dat hielp bij mij wel, maar moet ik er wel bij zeggen dat Torop totaal geen last heeft van voedernijd, teminste ... niet t.o.v. mij en dat hij zich door mij wel redelijk makkelijk bij z´n eten laat wegsturen. Als je paard daar moeilijk mee is, moet je misschien wat anders verzinnen.
2) Eerst de singelplaats wrijven en er dus een soort porcupine cq friendly-game actie van maken of in elk geval laten weten dat het niet als iets vervelends bedoeld is. Hielp bij Torop veel minder, ook het aanraken op de singelplaats vindt hij NIET prettig.
3) Heel simpel maar helpt misschien toch wel: zo los mogelijk aansingelen, eindje lopen, weer een gaatje aansingelen, nog een eindje lopen , weer een gaatje aansingelen. Bij agressief gedrag, eindje terugsturen. Bij plezierig gedrag, brokje geven of een aaitje of wat ook.
4) Het hielp wel om de singel te vervangen door eentje met elastieken stukjes ertussen.
5) Eens aan de andere kant aansingelen! Nieuw gedrag!
6) Wie o wie????

Ik heb dus een combinatie van bovenstaande gebruikt, maar ben er nog steeds niet uit, en zou best wat meer tips willen hebben. Soms maakt hij totaal geen problemen, gisteren was hij in een prima humeur maar ging bij het aansingelen opeens wel weer bijna zitten. De achterbenen brengt hij dan tot bijna tussen de voorbenen en het hele paard dreigt naar achteren te kantelen (???????), hoewel ik het rustig en op de normale manier deed. Feit blijft dat Torop ut dus gewoon ab-so-luut niet prettig vindt, dat aansingelen.

Marianne schreef op woensdag, 23 juni 2004, 17:49:

Eh .... sorry dat ik me er ook nog even tegen aan bemoei ... je weet inmiddels dat ik zelf die ORS eigenlijk niet eens graag gebruik, maar dat heeft zo z'n redenen. Volgens mij is er echter nog steeds onbegrip over HOE het eigenlijk werkt en wat de bedoeling is. Je hebt aan de ene kant de one-rein-stop en aan de andere kant al het andere: gewoon stoppen, een beetje bakkeleien over het stoppen, heel licht op je zit stoppen, Western stoppen, dressuur stoppen, snel of langzaam stoppen etc etc etc ... al naar gelang je die dingen beheerst ... en je paard wil meewerken.

Wat gezien bovenstaande opmerking wou ik toch even kwijt: het GAAT er toch juist om dat je een one-rein-stop kunt gebruiken in situaties dat je paard NIET nadenkt??? Zo ongeveer een 1 keer per half jaar basis of zo. Bij een reflex denkt het paard juist NIET na, hij voert uit zonder dat hij precies snapt wat er op dat moment gebeurt. Net als jij je voet wegtrekt als je op een punaise stapt, je trekt EERST je voet weg, pas als je dat al gedaan hebt, bereikt het signaal je hersenen en signaleer je "pijn". Nog iets later roep je "auw". Die reflex oefen je dus net zolang totdat het echt een reflex wordt, die het paard uitvoert zonder er over na te denken. Zijn hele lichaam is meegetraind op het uitvoeren van die reflex, daarom zal zo'n paard ook niet snel uit balans raken tijdens een ORS.

Vertaalt naar de ORS krijg je dan:
*** PANIEK!
*** ORS gevraagd, paard reageert in reflex (dit is de punaise)
*** Paard stopt, inmiddels bereikt het signaal de hersenen en paard registreert "huh? wa gebeurt er? Net ging ik nog en nu sta ik stil?".
*** NU pas gaat het paard nadenken over de volgende actie, dit is het "auw". Maar ondertussen heb je de tijd als ruiter om er OF af te springen (er is immers sprake van blinde paniek) OF om te proberen alsnog tot je paard door te dringen

WIL het paard het per se niet doen, dan kan hij de reflex tegenhouden of maar half afmaken door juist na te gaan denken (na de punaise dus). Zo zie ik het tenminste.