Spirithorses schreef op dinsdag 27 maart 2007, 11:23:
> Eva Saegerman schreef op dinsdag 27 maart 2007, 11:21:
>
>> Een bosal is een
bitloos hoofdstel dat inwerkt op het neusbeen

> Met een bosal rijd je altijd met een lange teugel, zonder
> aanleuning.
> Dat is een heel belangrijk verschil.
> Greetz, Pien
Sorry Pien, maar op een spaanse stang hóór je ook met losse teugel te rijden en ik zie bár weinig mensen in de barokke mode het correct gebruiken. Zelfs Branderup maakt er een potje van.
Verder definieer jij 'aanleuning' op joúw manier en daaraan ligt een associatie ten grondslag.
Het begrip is op zich een germanisme en niet meer of minder dan 'grenzen aan'.
Ook met losse teugels hoor je 'aanleuning' te hebben. Ik heb zónder teugels 'anlehnung' en met een half dozijn 'cue-gevers'.
Er is zelfs 'anlehnung' met de los op de manen liggende halsring. Het simpel oppakken daarvan is al een halve ophouding.
Je kan 'aanleuning' het beste voorstellen als een virtuele natte handdoek die van het paard afhangt tegen de flank gekleefd. Die is er eigenlijk alleen in het bewustzijn van het paard. Dát is de crux van 'anlehnung', het contact met de virtuele 'begrenzingen'.
Dat kan een witte kalklijn op de grond zijn en ook een bit, bosal een been of een leidstok ergens in of buiten het blikveld maar binnen het bewustzijn.
Zoals ik net schrijf, vervang het huidige stukje beter niet als je er alleen maar net zulke 'verkeerde' informatie aan gaat toevoegen.
HC