Frans Veldman schreef op woensdag 4 april 2007, 20:39:


Je begrijpt kennelijk niet het begin van de discussie Frans. Het is waardevrij. Op het momet dat iemand beweert dat "lezen" een diagnose is, dan is er wel schade, namelijk iets dat niet waardevrij is.
Waar deze discussie om gaat is eigenlijk dat er een soort van hoe noem ik dit nu politiek correct? De een is beter dan de ander heerst.
Wetenschap is waardevrij, dat is controleerbaar. Hoe iemand met zijn dieren om wilt gaan, dat is ook niet te controleren, maar dat geeft niemand het recht een methode te veroordelen waarin iemand in zichzelf en in het paard gelooft. Je kunt het niet maken om te zeggen tegen iemand die heel subtiel, traint, denkt, woont ( zing lach huil werk leef lach en bedonder) leeft met paarden dat ie immer onzin kletst. Daar gaat deze discussie over. Het mag niet zo zijn dat de een beter is dan de ander met een diervriendelijke benadering die ook niet is te controleren.
Zo begon deze discussie, met veroordelen van een ander, en dan streef je je doel voorbij.

Es

Frans Veldman schreef op woensdag 4 april 2007, 21:25:


Deze discussie gaat voor mij beslist niet om geloof, maar om het in waarde laten van trainingsmethodes en het kunnen scheiden van wel of niet waar of beter dan.
Daar begon de discussie om.
Het gaat er om wat voor de een een waarheid is, dat hoeft voor een ander geen waarheid te zijn, en de ander hoeft niet belachelijk gemaakt te worden. Zo begon het.

Nathalie Lagasse schreef op woensdag 4 april 2007, 21:57:


OO hier kan ik me absoluut bij aansluiten, misbruik maken van de wanhoop van de situatie wat helaas erg vaak gebeurt daar kan ik beslist niet tegen. In die stuaties is het ook vaak ik weet het beter en niet open staan. Maar heel soms gebeurd het echt dat er mensen zijn met een niet gestoorde zender. Misschien interessant om op donderdagavond naar discovery te kijken over het oplossen van misdaad door middel van....
Maar goed mijn punt in deze discussie gaat om het aanvoelen van paarden en het respecteren van verschillende benaderingen, zo begon het ineens, toen werd er ineens van alles bijgehaald.

Frans Veldman schreef op woensdag 4 april 2007, 22:08:


Ja herkenbaar, je kan tegen iedereen zeggen ik zie een kerk in de buurt, meestal zal dat kloppen, die trefkans is groot.
Toch kan het soms bizar zijn, ik heb het eens gehad op een feest, ik hoorde mijn naam roepen maar omdat de muziek zo hard stond zette ik de muziek zachter ik verstond het niet van de herrie. Omdat de muziek zacht ging keken alle feestgangers mij aan, ik zei, maar dit kan niet, Rob roept mij, hij is aangereden en een heel eind door de lucht gevlogen. Ik sloeg er verder geen acht op omdat het gewoon niet kon. De volgende dag bleek dit waar te zijn en ook in het ziekenhuis bevestigd dat het eerste was dat ie zei toen hij bijkwam van de klap dat hij niet naar mijn verjaardag kon komen. De mensen die mee waren dachten dat hij ijlde of raaskalde. zij hadden de datum van mijn verjaardag in hun hoofd en niet de datum van het feest. IK heb het vaker gehad deze bizarre voorvallen maar bij deze was een heel feest aanwezig die me het allemaal hebben horen zeggen omdat die muziek zacht ging. Ik vind het zelf niet prettig als dit gebeurt.