Christel Provaas schreef op woensdag 4 april 2007, 23:28:


Ze komen niet uit Saudi-Arabie, toch heeft driekwart van onze volwassen paarden bergen gezien.


Jammer dat je het opvat als pogingen om af te kraken. Ik probeer alleen te relativeren, te laten zien dat er ook zonder hocus-pocus veel mogelijk is.


Evengoed welterusten.
Frans

Piet schreef op donderdag 5 april 2007, 9:25:


Ik denk dat jij degene bent die dingen door elkaar haalt. Ik heb het niet over degene gehad die jij in gedachten hebt, dat heb ik al gezegd.


Natuurlijk klopt er geen woord van, want het gaat niet over die persoon.

Waar ik me (nog steeds) kwaad over kan maken is dat iemand ons aanpraat dat de kat gewond is en ergens onder een landbouwmachien op zijn dood ligt te wachten, waar je uiteraard slapeloze nachten van krijgt (en meer dan dat), en dat als uiteindelijk blijkt dat de kat gewoon een feestje had dat de persoon in kwestie dan nog boos is omdat je niet wilt betalen.
Maar nogmaals, dit heeft niets te maken met de persoon waar jij het over hebt. Het is geen uitspraak van de persoon waar jij het over hebt, en de betaling had niets te maken met de persoon waar jij het over hebt. Ik geloof niet dat ik dat nog duidelijker kan stellen.
En DIE persoon noem ik sowieso geen charlatan, want die heeft alleen maar belangeloos proberen te helpen.

Het woord charlatan reserveer ik toch echt voor iemand die je willens en wetens nodeloos ongerust maakt en in plaats van een excuus daar dan nog geld voor eist ook. Maar dat ging dus over iemand anders.


Omdat het niet over de betreffende persoon ging heb ik ook niet de betreffende correspondentie er op nageslagen (ik heb dat niet eens, want het is mail van Ilona en dat staat niet op mijn computer).
Als je dat graag wil kan ik er wel eens induiken om te zien wat DAAR van klopt. Volgens mijn interpretatie dan, want wat Ilona schrijft in een brief hoeft niet noodzakelijkerwijs ook mijn mening te zijn. Het is in ieder geval niet iets geweest dat dermate specifiek en kloppend was, want anders had ik me dat echt nog wel herinnerd. Het heeft in ieder geval niet bijgedragen tot het terugvinden van de kat. Maar het kan desondanks zijn dat ik er, als ik het nalees, toch van onder de indruk ben, en dan zal ik dat hier ook eerlijk melden. Maar ik wil nogmaals benadrukken dat het dan dus gaat over de uitspraak van een ander persoon.


Ik heb al gezegd dat ik wel geloof in telepathie, maar dat het niet iets is dat dermate controleerbaar is dat je daarin een handeltje kunt opzetten. (En wederom is dit een algemene uitspraak die niet gericht is op de persoon die jij in gedachten hebt).


Dat heb ik al eens meegemaakt. Maar daar ging het niet over.

Groeten,
Frans

Muguet schreef op donderdag 5 april 2007, 10:50:


Misschien wel goed om te weten dat er geen vaste standaard behoefte is aan en bepaalde hoeveelheid vitamine E. Vitamine E is een "verbruiksstof" en het verbruik hangt nauw samen met de hoeveelheid onverzadigde vetten die het paard consumeert. Een paard dat vethoudende zaden, olieeen, etc. door zijn voer krijgt heeft een veel hogere vitamine E behoefte dan een paard dat alleen maar hooi krijgt. De schaarse hoeveelheid vitamine E in hooi is dan ook dekkend voor de behoefte, mits je het paard geen extra vetten of olieen verstrekt.

Groeten,
Frans

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 5 april 2007, 10:56:


Nogmaals, het ging hier niet over Monique. Ik vind het jammer dat ik mijn woorden niet zorgvuldiger heb uitgekozen en zo een misverstand heb geschapen. Excuses daarvoor!


Tsja, wat ik heb weergegeven is mijn eigen persoonlijke mening, en dat hoeft niet de absolute waarheid te zijn hoor! Ik heb Monique nooit ontmoet en wellicht zou ik er ook anders over gaan denken als ik wat dingen die inderdaad te specifiek zijn om toeval of afgeleid te kunnen zijn.
Het was ook niet mijn bedoeling om anderen te overtuigen, ik wilde alleen maar relativeren, en aangeven dat veel dingen die kloppend lijken te zijn of door een goed observatievermogen kunnen worden afgeleid, of dermate a-specifiek zjin dat ze altijd wel lijken te kloppen. En dat ik dus niet voorop loop om alles wat maar ergens lijkt te kloppen toe te schrijven aan telepathie.


Eh, die van mij zijn ook wat wollig geworden, en die zijn al jaren niet meer in de wasmachine geweest.

Groeten,
Frans

Piet schreef op donderdag 5 april 2007, 9:25:


Nog even dit: In het "telepatisch communiceren met dieren" zijn dit nou net het soort uitspraken waar ik grote moeite mee heb. (En ik bedoel het nu weer in het algemeen, niet specifiek over een bepaald persoon).

Ik kan met de beste wil van de wereld niet geloven dat onze kat het begrip "disco" kent, en iets kan omschrijven als "disco-achtig". (Denk jij dat je een kat met clickertraining zou kunnen leren om bij het vertonen van een dia-serie zijn linkervoorpoot op te tillen zodra er een plaatje voorbijkomt met iets "disco-achtigs"? Het lijkt mij onmogelijk domweg omdat het brein van een kat gewoon niet ingericht is voor dit soort begrippen. Een kat is niet eens in staat een andere kat of zichzelf op een dia te herkennen, laat staan iets te omschrijven als "disco-achtig".) Zelfs al zou een kat het begrip "disco-achtig" kunnen leren, dan nog lijkt het uiterst onwaarschijnlijk dat de betreffende kat in staat is geweest om in deze omgeving voldoende in aanraking te zijn gekomen met disco om het aldus te kunnen omschrijven. Wij hebben de kat in ieder geval nooit uitgelegd wat het verschil is tussen disco en rock.

Wat betekent het begrip "een wat vreemde deur"? Alleen al in ons huis hebben we oude deuren, moderne deuren, doorgezaagde staldeuren, dubbele openzwaaiende deuren met sluitbalk, een schuifdeur, een electrische roldeur, een gewone garagedeur, katteluikjes, etc. Ga je hier de straat af dan kom je nog meer varianten tegen. Wat is in vredesnaam "een vreemde deur"? Heeft een kat uberhaupt wel het vermogen om iets als een deur te classificeren? Is een raam voor een kat ook niet een soort deur? Zou hij wel onderscheid kunnen maken tussen deuren en ramen, laat staan iets als een vreemde deur te betitelen?

Als je nu weet dat een kat niet in staat is om iets te classificeren als "een vreemde deur" (en ja, we weten dat want het brein en leervermogen van katten is uitgebreid onderzocht), want betekent zoiets dan? Als ik in de rats zit en graag wil dat het klopt dan kan ik altijd wel een vreemde deur inpassen in het verhaal. Als ik alleen al naar dit huis kijk: Is een electrische roldeur niet een vreemd iets voor een kat? Of een schuifdeur, die opzij rolt in plaats van open scharniert? Is het een bewijs voor telepathisch vernuft als ik zoiets weet in te passen, of is het ook mogelijk dat het gewoon niets met telepathie te maken heeft?

En nee, ik heb de betreffende correspondentie er nog niet op nageslagen. Ik twijfel er echter geen moment aan dat ik een en ander wel kloppend zou weten te maken, als ik dat graag zou willen.

Groeten,
Frans

Christel Provaas schreef op donderdag 5 april 2007, 11:08:


Tsja. Als je alleen maar uitgaat van wat je zelf ervaart dan wordt het wel lastig leven. Je gelooft dus niet dat antibiotica bacterieen doodt, omdat je ze zelf nog nooit onder een microscoop hebt zien creperen? Je gelooft dus niet dat je tot 30 meter diepte kunt duiken, omdat je dat nog nooit zelf hebt gedaan?
Wetenschap is nou juist bedoeld om dingen dermate goed te onderzoeken dat je ze daarna kunt beschouwen als een feit, en daarop weer verder voortbordurend. Als je geen kinderen wilt en de pil wil slikken, dan hoef je niet zelf te onderzoeken of het helpt tegen kindjes krijgen, want gelukkig is al wetenschappelijk(!) aangetoond dat dat zo is. Als iets niet wetenschappelijk is aangetoond, dan ben je letterlijk "on your own". Dat is nou bijvoorbeeld net een verschil tussen reguliere pillen en homeopathie: bij de pil kun je zeggen "de pil verlaagt de kans op zwangerschap tot <2%, maar bij homeopathie kun je dit soort uitspraken niet doen. Je moet het zelf maar zien te ontdekken: misschien werkt het, misschien ook wel niet...

Daarom wil ik graag ook een wetenschappelijk bewijs zien dat telepathie werkt. Dan hoeven we er niet meer over te discussieren, dan weten we of het werkt of niet.


Wat je schetst is inderdaad erg overtuigend.

Waar ik zelf in geloof (en dat geef ik ook al aan in het berichtje aan Piet) is dat de communicatie niet zozeer met het dier plaatsvindt, maar met de eigenaar. Alles wat je hebt beschreven hoeft helemaal niet door Buck zelf te zijn doorgegeven, dat kan net zo goed onbewust door jou zijn gedaan. Het resultaat is hetzelfde, en de prestatie niet minder indrukwekkend.

Ik ben vooral benieuwd HOE het werkt. En dan met name geinteresseerd in dingen zoals hierboven, die te specifiek zijn om altijd kloppend gemaakt te kunnen worden.

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op donderdag 5 april 2007, 11:45:


O ja, waarom? Omdat we dan wat beter weten wat we er mee kunnen.
Stel dat de communicatie eigenlijk plaatsvindt met de eigenaar, en niet zozeer met het dier. In het geval van Christel is het dan inderdaad indrukwekkend, en maakt het niet zo gek veel uit of de informatie nou door haarzelf of het dier wordt gegeven.
Maar in het geval dat een dier zoek is, is het ineens wel relevant of je met het dier of met de eigenaar spreekt. In het laatste geval geef je vooral de angst van de eigenaar weer (o jee, mijn kat is toch niet aangereden of zo?) en is er niets dat je kan helpen om de kat terug te vinden omdat er domweg geen communicatie met he betreffende dier is...

Groeten,
Frans

Piet schreef op donderdag 5 april 2007, 11:57:


Inmiddels hebben we de betreffende mailtjes bekeken. Ilona schrijft daarin dat ze heel erg haar best heeft gedaan om zoveel mogelijk kloppende dingetjes te vinden, maar dat er eigenlijk niets in zit. Grindpaden, parkeerplaatsen, gele sportauto's, mensen met tassen, saloonachtige deuren, een metalen hek, een witte kat, etc. etc. is allemaal totaal niet thuis te brengen, zelfs niet met veel creativiteit en fantasie.
Later heeft Ilona nog een mailtje geschreven dat ze ergens bij buren een discobal heeft gezien maar dat was niet de plek waar de kat was, en het is onwaarschijnlijk dat hij daar ooit is geweest. Niet bepaald overtuigend zullen we maar zeggen.
En nee, de kat is niet aan het zwerven geweest en heeft dus niet eerst in een omgeving gezeten die wel kloppend kan zijn geweest maar waar wij niets van weten. Hij is linea-recta naar het huisje gegaan waar hij zich een week als zwerfkat heeft laten vertroetelen...

Uiteraard is dit net zo min bewijs dat het niet werkt, als de anecdotes waarin de uitspraken wel leken te kloppen.
Ik schrijf het hier alleen maar omdat de indruk is gewekt dat we de goede resultaten verzwijgen, en dat is dus niet zo.
Sterker nog: als de uitspraken wel kloppend waren geweest hadden we daar beslist melding van gemaakt op het forum, maar we vonden het nogal sneu dat er niets uitkwam terwijl Monique wel duidelijk haar best had gedaan, dus hebben we er maar niets over geschreven.


Ook weer indrukwekkend, inderdaad.

Helaas is onze eigen ervaring anders.

Groeten,
Frans

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 5 april 2007, 10:56:


Tsja. Mijn indruk is dat dieren niet weten wat zwangerschap is, en de relatie met sex ook al niet leggen. Voor onze paarden was de bevalling duidelijk een verrassing, Harisha was in eerste instantie zelfs bang voor het veulen dat daar ineens in het gras lag te spartelen en ging op veilige afstand snuivend staan kijken.
Wat ik me dus voor moet stellen als je op telepatische wijze aan een paard gaat vragen "hoe gaat het met je zwangerschap?" weet ik dus niet, maar het lijkt me niet dat je een zinnig antwoord kan verwachten.

Ik zou dus antwoorden: "Zwangerschap? Wat is dat?"

Groeten,
Frans

Malenka schreef op donderdag 5 april 2007, 12:11:


Altijd gevaarlijk om hier op te reageren. Ik krijg het gevoel dat je een hele goede band hebt met je paard, dat het een vrolijk paard is, maar wel dat je paard snel schrikt van dingen. En dat je zelf wat angst hebt voor het schrikachtige gedrag.

Groeten,
Frans

Piet schreef op donderdag 5 april 2007, 9:25:


Nadat ons uit vertrouwelijke bron is toevertrouwd dat een aantal mensen ons, achter onze rug om, van leugens beticht, ons op misselijkmakende manier beschrijft, onze emails in verdraaide vorm rondcirculeren, etc. hebben we uiteindelijk besloten om toch op jouw uitnodiging in te gaan.

Het is niet onze gewoonte om persoonlijke email in de openbaarheid te brengen, en dat is dan ook de reden dat we twee jaar geleden (!) met geen woord hebben gerept over dit voorval. Aangezien de betreffende persoon nu, volgens jou en andere bronnen, zelf onze mailtjes naar derden verstuurt is er geen enkele reden meer om geheimzinnig te blijven doen.

Het volledige verhaal kun je vinden op:
http://www.paardnatuurlijk.nl/onderzoek/sneezy.htm

Groeten,
Frans