Frans Veldman schreef op donderdag 5 april 2007, 11:45:


O ja, waarom? Omdat we dan wat beter weten wat we er mee kunnen.
Stel dat de communicatie eigenlijk plaatsvindt met de eigenaar, en niet zozeer met het dier. In het geval van Christel is het dan inderdaad indrukwekkend, en maakt het niet zo gek veel uit of de informatie nou door haarzelf of het dier wordt gegeven.
Maar in het geval dat een dier zoek is, is het ineens wel relevant of je met het dier of met de eigenaar spreekt. In het laatste geval geef je vooral de angst van de eigenaar weer (o jee, mijn kat is toch niet aangereden of zo?) en is er niets dat je kan helpen om de kat terug te vinden omdat er domweg geen communicatie met he betreffende dier is...

Groeten,
Frans

Piet schreef op donderdag 5 april 2007, 11:57:


Inmiddels hebben we de betreffende mailtjes bekeken. Ilona schrijft daarin dat ze heel erg haar best heeft gedaan om zoveel mogelijk kloppende dingetjes te vinden, maar dat er eigenlijk niets in zit. Grindpaden, parkeerplaatsen, gele sportauto's, mensen met tassen, saloonachtige deuren, een metalen hek, een witte kat, etc. etc. is allemaal totaal niet thuis te brengen, zelfs niet met veel creativiteit en fantasie.
Later heeft Ilona nog een mailtje geschreven dat ze ergens bij buren een discobal heeft gezien maar dat was niet de plek waar de kat was, en het is onwaarschijnlijk dat hij daar ooit is geweest. Niet bepaald overtuigend zullen we maar zeggen.
En nee, de kat is niet aan het zwerven geweest en heeft dus niet eerst in een omgeving gezeten die wel kloppend kan zijn geweest maar waar wij niets van weten. Hij is linea-recta naar het huisje gegaan waar hij zich een week als zwerfkat heeft laten vertroetelen...

Uiteraard is dit net zo min bewijs dat het niet werkt, als de anecdotes waarin de uitspraken wel leken te kloppen.
Ik schrijf het hier alleen maar omdat de indruk is gewekt dat we de goede resultaten verzwijgen, en dat is dus niet zo.
Sterker nog: als de uitspraken wel kloppend waren geweest hadden we daar beslist melding van gemaakt op het forum, maar we vonden het nogal sneu dat er niets uitkwam terwijl Monique wel duidelijk haar best had gedaan, dus hebben we er maar niets over geschreven.


Ook weer indrukwekkend, inderdaad.

Helaas is onze eigen ervaring anders.

Groeten,
Frans

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 5 april 2007, 10:56:


Tsja. Mijn indruk is dat dieren niet weten wat zwangerschap is, en de relatie met sex ook al niet leggen. Voor onze paarden was de bevalling duidelijk een verrassing, Harisha was in eerste instantie zelfs bang voor het veulen dat daar ineens in het gras lag te spartelen en ging op veilige afstand snuivend staan kijken.
Wat ik me dus voor moet stellen als je op telepatische wijze aan een paard gaat vragen "hoe gaat het met je zwangerschap?" weet ik dus niet, maar het lijkt me niet dat je een zinnig antwoord kan verwachten.

Ik zou dus antwoorden: "Zwangerschap? Wat is dat?"

Groeten,
Frans

Malenka schreef op donderdag 5 april 2007, 12:11:


Altijd gevaarlijk om hier op te reageren. Ik krijg het gevoel dat je een hele goede band hebt met je paard, dat het een vrolijk paard is, maar wel dat je paard snel schrikt van dingen. En dat je zelf wat angst hebt voor het schrikachtige gedrag.

Groeten,
Frans

Piet schreef op donderdag 5 april 2007, 9:25:


Nadat ons uit vertrouwelijke bron is toevertrouwd dat een aantal mensen ons, achter onze rug om, van leugens beticht, ons op misselijkmakende manier beschrijft, onze emails in verdraaide vorm rondcirculeren, etc. hebben we uiteindelijk besloten om toch op jouw uitnodiging in te gaan.

Het is niet onze gewoonte om persoonlijke email in de openbaarheid te brengen, en dat is dan ook de reden dat we twee jaar geleden (!) met geen woord hebben gerept over dit voorval. Aangezien de betreffende persoon nu, volgens jou en andere bronnen, zelf onze mailtjes naar derden verstuurt is er geen enkele reden meer om geheimzinnig te blijven doen.

Het volledige verhaal kun je vinden op:
http://www.paardnatuurlijk.nl/onderzoek/sneezy.htm

Groeten,
Frans