Frans Veldman schreef op zondag 8 april 2007, 0:30:

Oh, BTW, nog even over het volgende:


We hebben dit niet eerder gehoord (en wie kwaad wil denken moet zich dan maar realiseren dat we dit direct in het artikel zouden hebben verwerkt).

All right. 95%. Getest door de schoonzus, en door Richard Krebber. Even googelen:


Zie verder:
http://paspoort.kro.nl/forums/2/164235/ShowPost.aspx

Ik Google nog even verder...

Groeten,
Frans

Piet schreef op zondag 8 april 2007, 13:28:


Aardig van je dat je nu de schuld op je neemt, maar die komt niet alleen jou toe.

Het is een klassiek verhaal: "Pssst, ik heb hier wat vertrouwelijke emailtjes, hier heb je ze, maar niet verder vertellen hoor!". Deze persoon kent ook weer mensen die hij vertrouwt: "Pssst, moet je nu eens kijken! Niet verder vertellen hoor!". Uiteindelijk loopt half internet er mee rond.

Moraal van dit verhaal: Beschouw persoonlijke mails als persoonlijk. Monique had onze emails nooit door mogen sturen aan Piet, of wie dan ook. Ze horen maar in EEN mailbox thuis, die van haar. Zeker als je "beroepsmatig" bezig bent en dagelijks nogal gevoelige mailtjes krijgt van mensen die om hulp komen vragen kun je dit gewoon niet maken. De enige reden om die mailtjes rond te sturen was om via deze weg haar gelijk te kunnen halen, en dat is een nogal dubieuze praktijk voor iemand die zich met paranormale zaken bezig houdt. Op deze manier is het niet verwonderlijk om veel "successen" te boeken. In ons geval had ze gewoon geen succes, maar ze probeerde via deze weg alsnog af te dwingen dat het een successtory zou worden. En dat kan niet, want alleen wij zijn in staat om te beoordelen of de omschrijvingen klopten.

Ik vind het niet goed te praten, en vind dat niet Piet, maar Monique degene is die een excuus hoort aan te bieden.

Wat er is gebeurd nadat Monique op de verzendknop drukte en de compilatie van emails de wereld in zond was voorspelbaar. Daar hoef je niet eens helderziende voor te zijn.

Groeten,
Frans

e m kraak schreef op dinsdag 10 april 2007, 12:30:


Touw is ruw, en op de plek waar het zit beweegt het altijd een beetje, en neemt dan de haren van de vacht een beetje mee. Dat is de reden dat je na het rijden met touwhalster altijd "een schaduw" of wat omhoogstaande haren ziet op de plek waar het touw heeft gezeten. Met zo'n bontje (als het tenminste glad is en de randen ietwat opkrullen) heeft het minder effect op de vacht. Misschien dat soms ook vachtharen bekneld raken tussen de twee parallel lopende touwen van het touwhalster, en zo'n "bontje" lost dat euvel ook meteen op.
Het lijkt me dat dit alles voor het paard prettiger moet zijn.

Echt "druk verdelen" doet het natuurlijk niet, en daar is het ook niet voor bedoeld. (Vermoedelijk is dat hetgene wat HC tegenstrijdig vindt, maar hij was weer wat snel met zijn oordeel).

Daarnaast vinden we het eigenlijk ook wel mooi staan, onze uitvoering dan tenminste. Het oog wil ook wat.

Groeten,
Frans

Sanders schreef op dinsdag 10 april 2007, 15:44:


IS dat risico wel serieus, of is dat iets wat men denkt? Toegegeven, ook wij hebben niet met zoveel hengsten ervaring, maar met onze hengst is het juist verrassend dat dit probleem niet bestaat, en nooit heeft bestaan.

Zijn eerste buitenrit was samen met Harisha, op en top hengstig op dat moment. Ok, tijdens trailerladen was het even wat verwarrend voor beide dat hij er langs moest, en niet erop, maar tijdens het rijden... Geen belangstelling voor elkaar.
Hetzelfde merken we hier als we grondwerk doen. Geen belangstelling meer voor Harisha, tot het moment waarop we hem "vrij" geven. Dan is het ineens "huhuhu" naar Harisha, met gebogen nek, net alsof ie haar al weken niet meer heeft gezien...

Wat is de ervaring met de andere hengstenhouders hier? Zorgt een hengstige merrie in de nabijheid voor onrust of "ongehoorzaam" gedrag?

Groeten,
Frans

Christel Provaas schreef op dinsdag 24 april 2007, 23:02:


Ik weet niet of je het al doorhad, maar het is een ding met hefboomwerking. De kracht die je uitoefent wordt, afhankelijk van de exacte plaats waar je een en ander aan bevestigt, minimaal verdubbeld of nog vele malen meer vergroot. Het hoeft niet perse een nadeel te zijn, maar het is wel nuttig als je het weet.


Uiteraard is er iets nodig over de neus omdat het halster anders geen enkele reden heeft om op die plek te blijven, tenzij het lichter is dan lucht. Maar zo'n neusriem hoeft natuurlijk niet "dichtgesnoerd" te worden.

Over het toepassen van druk en fases heersen nogal wat misverstanden. In het volgende artikel heb ik geprobeerd helder uiteen te zetten wat er daadwerkelijk mee wordt bedoeld.

http://www.paardnatuurlijk.nl/weetjes/druk.htm

Peter Donck schreef op woensdag 25 april 2007, 12:39:


Ah. Er stond inderdaad iets onduidelijks ja, dat heb ik nu veranderd.

Daisy van Ginneken schreef op woensdag 25 april 2007, 21:40:


Zinloos.

Bliksem laat zich ongeveer 15 meter afleiden. Genoeg voor een woonhuis, maar te weinig voor een weide of paddock.
Het grootste gevaar is niet een directe inslag in je paard (die kans is tamelijk klein) maar de stroom die zich over de grond verplaatst. Zie het ongeveer als de golven in het water die zich concentrisch verspreiden nadat je er een steen in hebt gegooid. Paarden die met de kop of staart richting het inslagpunt staan gekeerd lopen de grootste kans op een dodelijke dosis. Hoe kleiner je grondoppervlak gezien vanaf het inslagpunt, hoe lager het risico. Vandaar het advies om bij onweer niet op de grond te gaan liggen maar te hurken. Bij paarden heb je daar helaas niets over te zeggen.

Bij een paard dat op stal staat is het risico niet lager dan in de weide. De kans op een directe inslag is inderdaad kleiner, maar de kans op een voltreffer in de nabije omgeving is groter (een stal is nou eenmaal een hoger punt). De stroom gaat nog steeds over de grond weg. In de stal is er bovendien een risico dat buiten niet heerst: BRAND! De kans op brand na een inslag is levensgroot, zeker als er hooi of stro in de stal ligt.

Onweer is een risico waar je hoe dan ook mee zult moeten leren leven. Buiten of binnen. Gelukkig is de kans op narigheid ook weer niet zo groot.

Piet schreef op donderdag 26 april 2007, 8:49:



Ik denk dat die mevrouw net zoveel van clickeren begrijpt als van Parellien.


Natuurlijk kan dat wel, dat heb ik ook geschreven: toenemende druk.


Sterker nog, je moet voor level 2 kunnen demonstreren dat je met de CS zo hard als je kan naast je stilstaande paard op de grond moet kunnen slaan zonder dat je paard daar warm of koud van wordt. Op sommige van mijn filmpjes demonstreer ik dat ook.
Nou Piet, aan jou de uitdaging om een manier te verzinnen waarmee je een paard dat je regelmatig slaat met een zweep, naast dat paard keihard met datzelfde voorwerp op de grond kan slaan, zonder dat het paard ervandoor gaat of zelfs maar het hoofd optilt.
Als dat een vereiste is dat zelfs (slim!) ingebouwd zit in het examen, wat dacht je dat Parelli daar voor doel mee heeft gehad? Misschien een verzekering dat er geen Level 2ers kunnen rondlopen die hun paard slaan?


Over die grens beslis je zelf. Jij hebt het ooit volkomen drukloos geprobeerd, en liep daarbij tegen een grens aan. Met jouw paard was een lichte druk voldoende om het op te lossen. Wij hebben hier ook zulke paarden rondlopen. Andere paarden hebben soms wat meer nodig. Zoals wanneer Khani in het bos mest van een ander paard tegenkomt, en daar perse aan wil snuffelen. Dat vinden hengsten nou eenmaal heel belangrijk. Natuurlijk kun je zeggen laat hem zijn gang gaan, en het volgende moment komt hij het betreffende paard tegen en wil er bovenop springen. Ook maar toestaan?

Als Khani aan mest begint te snuffelen dan heb je aan 1 kilo druk nog niet genoeg om het hoofd weer van de grond te krijgen, terwijl hij voor de rest op minder dan 100 gram reageert. Als we hiervoor een limiet van 100 gram zouden instellen dan komen we letterlijk nergens meer, dan wordt het een speurtocht. Paarden zijn net zo min eenheidsworsten als hoeven. Wat dat betreft lijken sommige methodes verdacht veel op de Strasser methode, alleen gaat het daar om paarden en niet om hoeven. Het valt me op dat veel van de "druklozen" zich nagenoeg uitsluitend bezig houden met grondwerk, en zelf niet of nauwelijks rijden, laat staan op een paard met renbaanverleden, hengst, etc. Als ze al rijden is het op een angstig paard, of afgestompt paard, en daarbij behoort inderdaad een andere aanpak. Hoe realistisch is zo'n methode dan, als het geen rekening houdt met verschillende achtergronden en temperamenten?


Ik heb nooit les gehad van Modde, dus ik kan je er weinig over zeggen.


Wellicht ben ik beter in staat dan veel anderen om de in het Engels geschreven en gesproken cursusmateriaal te begrijpen? Wat ik zelf doe is nog steeds niet anders dan wat ik uit dit materiaal heb gehaald.


Nee, want dan sla je de plank mis. Als er ergens staat dat de maximum snelheid 50 is, hoe hard gaan mensen dan rijden? "Zoveel als nodig" vind ik zelf nog steeds een betere term.