Sanders schreef op dinsdag 10 april 2007, 13:00:


Bovendien houdt de hengst dan wel zijn hengstengedrag en zal hij willen blijven dekken. Dus als sterilisatie zou zijn om dat 'probleem' op te lossen zou castratie een betere optie zijn.

óf , wat ik zou doen, zijn gedrag voor lief nemen, hem goed opvoeden en hem een paar onvruchtbare merries gunnen, of misschien wel met andere hengsten of ruinen samen en dan zonder merries.
Er zijn echt wel meer mogelijkheden dan gelijk te opereren, vereist alleen meer creativiteit en aanpassingsvermogen.
Maar ik realiseer me heel goed dat dat vanuit míjn denkwijze is, toch hoop ik dat je hier wat aan hebt.

Groet, Pien

Els Kleverlaan schreef :


Tjee, ook ik heb nooit de link gelegd tussen inenten en SeMe.
Goed dat ik dit nu lees. Dan zou Izzy meer 'belast' kunnen zijn dit jaar, want zij is dus pas inge-ent.

Sanders schreef op dinsdag 10 april 2007, 14:50:


Tja, dat kun je doen en misschien werkt het ook wel even, maar feit is dat hengsten toch als gevaarlijk en lastig ervaren worden en dat wil men nou eenmaal niet, of ze worden gedwongen tot levenslange eenzame opsluiting, net alsof daar geen oplossing tussenin mogelijk is.

Ik heb vroeger wel te maken gehad met hengsten maar er nooit zelf een gehad, ja, ik had wel een ijslanderhengstje die ik met 3 jaar heb laten castreren, (nog vóórdat ie echt hengst werd zelfs) maar dat was meer omdat je hengsten nu eenmaal castreert he anders zijn de niet te harden. Toen dacht ik ook nog zo.

Spirit echter is een bewuste keuze, al van toen hij nog in de buik van Holly zat hoopte ik dat het een hengstje zou zijn; hij wordt nu twee (en mag vanaf vandaag lekker aan de gang met hengstige Oakley) en als ik zijn klokkespel zie hangen dan kan ik me niet voorstellen dat ik dat ooit zou laten afsnijden, ik beleef dat nu hetzelfde als de hengstenmensen hier
Zou mijn hengst zijn trots niet willen ontnemen. Ik begrijp nu ook waarom zij dat verminken noemen.

Gisteren tijdens de rit met de twee hengsten van Eddy liep onze ruin Winner ook mee. Kweeniet, hij mist toch iets, echt, je ziet het, hij mist de drive en de sprankeling die zíj wel hebben.
Hoewel een absolute schat mist er letterlijk toch een stukje en dat merk je op zulke momenten. Ik vind steeds meer dat de reden van veel castraties is omdat de mens verzuimd heeft tijd en energie in zo'n dier te steken, hem te socialiseren, op te voeden.
Dat is niet tegen jou gericht, he Sanders, maar meer een algemene opmerking.

Groet, Pien (die nu Spirit en Oaks bij elkaar gaat zetten....)

Christel Provaas schreef :

Maar ik zei toch ook dat het een algemene opmerking was ?


Voor zover ik van Wil begrepen heb is Catcher een tijd van haar weggeweest en heeft hij dus een onderbreking in zijn opvoeding gehad. Kan me best voorstellen dat dat een reden is van onhandelbaar gedrag, en dat is moeilijk er achteraf weer in te krijgen, ik veroordeel niks he en ik weet hoezeer het Wil aan haar hart gegaan is toen ze de beslissing nam hem te castreren.


Dat laat ook zien hoeveel onervaren mensen er paarden willen houden. Hier bij ons rijdt een beginner, nog geen 6 lessen gehad, wil nu haar eigen endurancepaard gaan kopen, liefst een hengst. Lekker showen
Denk je dat zo iemand beter af is met een merrie of een ruin? Ik niet! Zo iemand heeft überhaupt nog veel te leren en zou helemaal nog geen paard moeten aanschaffen als ze wijs is. Ik heb verdorie ook tot mijn 35 e gewacht eer ik de tijd rijp vond en de ruimte had om mijn eigen paarden aan te schaffen, daarvoor heb ik het moeten doen met leen- en werkpaarden.


Ja, dat is dus nu wat ik steeds vaker hoor, "ja, maar Spirit is ook zó'n brave, met míjn paard zou dat nooit kunnen"...."

Maar ze zeggen er niks over dat ik al met hem vanaf de dag van zijn geboorte bezig ben, elke dag weer. Ik dacht, ik wil een hengst in de kudde kunnen houden en hij moet zich op de grond met mij gedragen als een ruin. Hij doet dat ook. Zojuist heeft hij zijn eerste echte dekpogingen achter de rug, hij wacht keurig netjes totdat ik zijn halster af doe en komt na afloop van de merrie en ik pak hem zo met een touwtje om de nek. Hij wéét dat wanneer ik in de buurt ben er niet gesprongen of druk gedaan wordt. Dat ben ik hem aan het leren. Geloof me, zelf zou hij veel liever iets anders doen hoor. Op het moment ben ik hem aan het leren om met mij en aan het halster beschaafd tussen de hengstige merries door te lopen. Da's de volgende stap in zijn opvoeding, dat hoort er gewoon bij. Met elk paard, of dat nou een merrie of een hengst is.

En vanaf dag één tussen de merries, die voeden hem wel op.
Spirit is ronduit zacht en lief, maar wij zijn ook zacht en lief tegen hém.... Heeft zeker met karakter en temperament te maken, maar ook met de manier waarop je zo'n hengst consequent opvoedt, de aandacht die je eraan besteedt, en de manier waarop je een hengst houdt.

Groetjes, Pien

e m kraak schreef op dinsdag 10 april 2007, 18:28:


Is een eczeemdeken geen optie, Egon?

Moniek schreef :


Met 4 á 5 jaar ben je dan mooi te laat, dan krijg je dus van die gevechten, of je moet wel van héél goede huize komen. Veel beter is een hengst van het begin af aan met mensen te socialiseren (en ook met soortgenoten natuurlijk). Gewoon letterlijk : Manieren leren, wat is wel geoorloofd, wat niet. In ons geval ben ik dat gaan doen toen hij nog heel klein was en zo zijn we nooit in conflict gekomen want er waren nog geen hormoontjes die hem daarin dwongen.
Zie mijn verhaal dat ik net over Spirit schreef.

> En Pien, het veulen van Spirit en Oak, is dat ook gewenst?

Zéér! Ik kan niet wachten totdat het zo ver is, maar ik zal geduld moeten hebben, Spirit wil wel, maar zij wil alleen maar met hem spelen, lekker rennen en steigeren enzo. Net terug in de merriepaddock ging ze gelijk staan piesen en knijpen bij Doxy, terwijl ze bij Spirit niks liet zien.

Pien