Nou de 2 bulten zijn waarschijnlijk eergisteren nacht open gegaan op de plek van de injectie wondjes. Uit de bult van de 1e injectie is een hoop pus gelopen dus dat voelt nu aan als een lege holte want erom heen is het weefsel nog steeds hard. De andere veel hardere bult had een klein gaatje waardoor de pus er niet echt goed uit kon. De DA gesommeerd te komen (op hun kosten) en gelukkig bleek er in de tweede bult niet veel pus te zitten. Wel is deze in zijn geheel nog erg hard.

Ze heeft Mike plaatselijk verdooft om de gaatjes met een scalpel wat groter te snijden zodat ik hem nu met Betadine oplossing kan spoelen. In eerste instantie zo'n drie dagen, 2x per dag.

Helaas moest Mike nu wel de praam op zijn neus want leuk was het allemaal niet natuurlijk. Bij normaal inenten of bloed afnemen geeft hij geen krimp maar dit is andere koek, al bleef het gelukkig bij niet stil willen staan, geen gesteiger of zo. Weer pijnstiller en AB in een ader gespoten en ik heb weer vier spuiten AB (oraal) om vandaag mee te beginnen.

Ze raadde me aan een graaskorf te kopen om dat Mike steeds aan zijn wonden zit te bijten. Heb ik dus gekocht maar ik ben bang dat het ding alleen geschikt is voor een weide met lang gras! Dat betekend dat hij met het ding niet goed kan eten... Heb dus toch besloten de natuur nog even de natuur te laten. In de natuur krijgt een paard met verwonding ook geen muilkorf om en verzorgen veel diersoorten zelf hun wonden het best. Maar laat het wel even afhangen van hoe het gaat.

Hoop dat ik hem vandaag de afspuitplaats nog op krijg...

Kennen jullie die trouwens: je paard gelukkig de afspuitplaats op gekregen, komt er iemand die net dressuur les heeft gehad waarvan haar paard bezweet is. Wordt er gevraagd of je jouw paard waarvan je de wonden staat te verzorgen even eraf wilt halen omdat haar paard zo 'vies' is en even snel afgespoten moet worden. Okee je bent beleeft en doet het toch maar en helaas wil daarna je paard de afspuitplaats niet meer in...

Gebeurd me geen tweede keer... Een paard met zweet lekker even in één van de paddocks in het zand laten rollen en het probleem (voor het paard) is ook opgelost. Och ja, daarna heb je natuurlijk wel een écht vies paard wat je moet poetsen. Tsja.... Da's lastig...

Peter Donck schreef op woensdag 25 april 2007, 15:04:


Ja daar gaat het ze ook om: shockeren... Daar is niets mis mee, kan soms uitstekend zijn beoogde werk doen, maar deze site is de hele affaire bezig geweest de mensen te 'shockeren' die om dat paard treurden, om de ellende die het dier moest doorstaan. Barbaro werd even op een voetstuk verheven zo gezegd door vele mensen die zich zijn lot aan trokken. Dat kun je overdreven vinden... Veel mensen worden nou éénmaal emotioneel als het om lijden van dier of kind gaat, heel begrijpelijk. Ik had liever gezien dat ze de draf- en rensport fans goed hadden lopen shockeren. Snap je?

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 26 april 2007, 18:04:

Ja daar was ik al bang voor... Heb besloten om hem nog even niet te gebruiken. Tot nu toe houd Mike het toch heel. Alleen is er wat haar en pigmentlaag van huid om de wondjes heen weg dus zie je een beetje roze vlees i.p.v. grijze huid, maar dat wordt niet veel erger gelukkig. Weet natuurlijk niet wat hij gaat doen als de boel gaat genezen: JEUK! Dan moet ik misschien toch nog die korf omdoen. Ik zal hem dan inderdaad bij voeren met hooi.

De wasplaats op doet hij nog niet direct. Moet eerst even rustig alles besnuffelen en zo. Daarna besluit hij ineens dat het wel o.k. is. Ik sta nu zelf op de wasplaats, met Mike daarbuiten aan een lang touw met lichte druk. Als hij rond wil kijken of ergens aan snuffelen mag hij dat, ondertussen blijf ik hem aanmoedigen, totdat hij besluit erop te komen en dan wordt hij de hemel in geprezen. Ga zo weer heen... Mij benieuwen of er een moment komt dat hij er zó met me mee in loopt... Verder is het een kanjer hoor! Bij het uitspoelen met Betadineoplossing via de spuit van de holtes achter de gaten loopt hij soms wel iets onrustig een stapje of twee naar achter maar hij laat het wel allemaal toe! De Kanjer!

Gelukkig heeft hij inmidels ook geen angst voor me gekregen of zo. Hij komt vanuit de wei nog steeds naar me toe lopen en soms moet ik hem even halen maar dat is meestal 's avonds voor de 2e behandeling. Weglopen doet hij gelukkig niet. Geeft wel aan wat een karakter dit paard heeft! Toppie!

marianne laenen schreef op vrijdag 27 april 2007, 11:29:


Ik heb al jaren de Barefoot Western... Heb je er geen Grandeur pad onder dan? Misschien vergis ik me maar het klinkt of je het zadel zó op de rug van je paard hebt liggen? Je moet er wel een pad onder met inlages die de ruggegraat vrijhoudt. Die inlages beschermen je paard ook tegen de beugel ophanging. Een Physiopad kan ook maar hier zitten volgens mijn vriendin die hem heeft wat scherpe afwerkings randjes aan, dat heeft mijn Grandeur niet...

Dat je breed zit komt niet door de Barefoot maar door de breedte van je paard Je boomloos neemt gewoon die breedte aan. Dat doet boomloos tenslotte... Mike is een flinke Welsh Cob van 1.60 m. maar ik zit er heerlijk op. Mijn vriendin heeft de 'gewone' Barefoot en een Fjordenruin van het ouderwetse stevige type. Zij weegt ook best wat maar zij heeft óók nergens problemen mee gelukkig. Ze heeft wel de scherpe randjes van de Physio weten te omzeilen.

Trudy schreef op donderdag 26 april 2007, 12:33:


Wat goed!!! Te gek. Zoek ook eens op internet Trudy. Zijn vast heel veel voorbeelden te vinden ook van stallen waar Gemeentes niets van kunnen zeggen.

Trudy schreef op donderdag 26 april 2007, 12:37:


Ik ben er ook mee begonnen. Als enige van de eigenaars van de 3 paarden die erop staan, Mike en 2 andere ruinen. Nu gaan die 2 ruinen 's nachts wel naar binnen. Mike blijft met naast zich Moon, door een draad gescheiden en in de landjes ernaast de veulens en Shetjes. Ik doe het vooral omdat ze inderdaad het gras waar gemest is niet eten terwijl het door de mest wel als een speer groeit. En ook voor de besmettingen...

Helaas door mijn gezondheid kan ik niet alles weg halen, en alleen als het niet zo heet is, dus b.v. dan 's avonds. Maar alle beetjes helpen moet je maar denken.

esther fontijn schreef op zaterdag 28 april 2007, 15:26:


Heb je gemailed!

Nou nog steeds 2x per dag aan het dokteren met Mike. De spuitplaats op gaat ondanks alles nu beter. Wel blijft hij eerst steeds even ervoor stilstaan alsof hij wil zeggen: als je maar niet denkt dat ik het leuk vind...
Maar met GA! en helaas wel een beetje dwang aan de achterhand (zachte tik met het touw) gaat hij er nu op. En het blijft echt een KANJER, terecht met hoofdletters.

Iedereen staat versteld hoe hij alles laat begaan. Nog steeds hetzelfde ritueel: met warm water de wonden en omgeving schoonmaken van pus en wondvocht, met verdunde Betadine oplossing in een dikke spuit de wonden binnen en alles goed uitspuiten, met koud water naspoelen, droogdeppen met keukenpapier en als laatste dik de Sudocreme op het gebied om de wonden heen smeren. Tussen door wordt hij verwend met een worteltje, sneetjes brood en soms een appeltje.

Vanmorgen stond het op gegeven moment zelfs met één achterbeen op rust! Enige is dat ik hem uit de wei moet ophalen, hij komt niet naar me toe als hij me ziet verschijnen. Maar mee komen doet hij zonder morren. Kan allemaal nog wel even gaan duren, weg van de lange adem.

Onderaan 1 van de bulten zit nu een zacht bultje, ik heb het idee dat daar ook iets kan gaan doorbreken. Zou niet verkeerd zijn want dat is een mooi laag punt, draineerd beter...

Peter Donck schreef op zondag 29 april 2007, 8:16:


Mijn paard Mike doet ook veel met de mond, vooral als hij vaststaat (aan zo'n lang touw dat hij met de mond makkelijk bij de grond kan komen, ik hou niet van kort aangebonden paarden) en dan alleen als ik even iets anders moet doen dan (direct) met hem bezig zijn.

Dan worden er halsters en touwen van hun houders geplukt waar hij bij kan. Mijn dure leadrope kan gelukkig wel wat hebben, maar wat ik meestal doe als ik hem een grondige poetsbeurt geef die dan wel 3 kwartier kan duren als hij in de rui is, gewoon hooi voor zijn neus op de grond leggen!

Staat hij rustig te eten en ondertussen keurig stil te genieten van zijn vachtverzorging. Kun je ook gerust even weglopen omdat een stalgenoot je hulp vraagt...

Ook heel opvallend dat ik dan heel stil met hem bezig ben, en om me heen hoor ik allerlij boze uitroepen omdat andere paarden niet stil willen staan tijdens het poetsen of opzadelen. Als hij toch even een stap doet die niet gewenst is zet ik hem gewoon die stap weer terug...

Vooral dat ik hem net had wilde hij echt niet stilstaan, stond bij zijn vorige eigenaar aan een heel kort aangebonden touwtje, maar nu we al weer zo'n 2,5 jaar samen zijn weten we wat we aan elkaar hebben en is het stilstaan niet zo'n probleem meer. Dat 'mondige' zal hij wel blijven houden, als ik het even niet gewenst vind zorg ik dat hij niet bij loshangende/liggende dingen kan komen, en krijgt hij dus wat hooi. En tijdens het aan de hand lopen, als hij ook wel eens de leadrope wil pakken, moet ik zorgen dat het hem niet lukt en dus een stapje voor zijn. Anders wil hij nog wel eens gaan sjorren en dat is niet fijn met mijn arm eraan vast Laat hij de rope met rust beloon ik hem met MOOOI.

Esther schreef op zaterdag 28 april 2007, 22:24:

Gecondoleerd met je familielid! Sterkte... Gelukkig is het met Bret beter. Zou mooi zijn als je de oorzaak kan achterhalen.

Tot 2 dagen geleden nog steeds 2x per dag zijn wonden verzorgt. Tot ik eergisteren avond op weg naar stal m.b.v. een tegenligger mijn linker spiegel naar de gallemiezen reed... Die van de man was ook te barsten. We passeerden op een wat smal dijkweggetje en ik ging wel zo ver als ik kon aan de kant (durf ik ook wel met mijn Volvo V70 AWD) maar hij vertelde dat hij dat met zijn Mercedes station niet durfde. We hebben dus beiden verkeerd ingeschat.

Toen maar terug naar huis met de spiegel d.m.v. verbandtape uit mijn EHBO kistje vastgeplakt. Keek erg lastig met al die stukjes...
Volgende dag eerst naar Volvo voor een nieuwe, motortje had helaas ook een klap gehad en er zat speling in dus werd ook vervangen. SLIK! Rib uit het lijf zo'n reparatie...
Maar goed.

Op weg naar MIke en daar aangekomen bleken de wonden niet slechter of viezer na maar 1x verzorgt dan na 2x dus dat zette mij even aan het denken.
Mooie is dat het hoofdgat van de (voor Mike) rechter bult nu in verbinding staat met het gat wat daaronder is ontstaan. Er had zich op die plek een pus buil gevormd en na 2x insmeren met trekzalf was hij open. Hier drukte ik wel dikke pus uit...

Het uitspuiten van deze 3e nieuwe wond vond Mike echt vervelend. Uit hij dan door met zijn rechter voorbeen te maaien en niet stil willen blijven staan. Logisch... Maar na wat sussen laat hij het dan toch maar weer over zich heen komen.
Nu kan ik dus van dat gat afblijven omdat ik via het oude gat erboven beide wonden kan doorspoelen: de Betadine oplossing spuit ik in het bovenste gat en het loopt er via het onderliggende er weer uit.

Perfect dus! Het uitspuiten via de oude gaten is lang zo pijnlijk niet meer namelijk. Maar omdat 1x verzorgen wel eens genoeg kan blijken te zijn ga ik dat nu proberen. Met uitspuiten zie ik geen pus mee komen dus eens kijken of de natuur nu veilig zijn werk kan gaan doen. Hoef ik Mike ook maar 1x per dag te 'kwellen'.

Ik heb 2 foto's van de open bulten voor het schoonmaken in mijn foto album hier op de site gezet. Voor diegenen die benieuwd zijn hoe het er nu uit ziet. Zal ook eens foto's maken na de verzorging...

Denk dat het nu toch langzaam de goede kant op gaat. Vingers gekruisd...

Piet schreef op vrijdag 4 mei 2007, 17:32:


Fantastisch! Vooral natuurlijk in het geval dat de DB vanwege verkeerde info komt of zelf niet genoeg weet over wat er aan de hand is. Zoals bij het geval van Strasser...

Corinne schreef op zaterdag 5 mei 2007, 22:55:

Aan de éne kant vind ik ook dat we de mest van onze paarden horen op te ruimen op de openbare weg, hier in Nederland komt er ook steeds meer ergenis van. Maar ik weet nog steeds niet hoe ik dat zou moeten oplossen langs de drukke wegen. Stel je moet even een dorp door of zo, over een weg met redelijk veel verkeer. Hoe moet je dan van je paard af, je paard in bedwang houden zodat er geen ongelukken gebeuren én de mest opruimen? Zeker als je alleen bent.

In Tsjechië hebben de koets paarden achter hun kont een zeil hangen waar de mest opvalt, dit hangt tussen tuig en koets en de paarden hebben er geen last van. Maar hoe willen we dit doen met bereden paarden? En wat voor gereedschap nemen we op een paard mee? Schep? Bezem?

Ik zie nog niet zo snel een oplossing...

Piet schreef op woensdag 19 juli 2006, 18:38:


Hier in Noordholland gelukkig nog niet veel last van vliegen. Zelfs niet van de 'gewone' vlieg. En gelukig maar met Mike's 3 gaten in zijn borst. Heb er ook nog niet 1 keer vliegen op zien zitten als ik hem uit de wei ging halen voor de dagelijkse verzorging, terwijl er op de wonden toch wondvocht zit en opdroogt... Ben ook zeer blij met de best wel stevige wind hier!

van lennep schreef op dinsdag 8 mei 2007, 18:37:


Ook nog van harte namens mij!