Piet schreef op vrijdag, 2 juli 2004, 23:40:
> Nick Altena schreef op vrijdag, 2 juli 2004, 22:57:
>
>> Isabel van der Made schreef op vrijdag, 2 juli 2004, 21:59:

> aan de rest van zijn verhaal. Gewoon nog maar niet doen dus,
> inderdaad, tijd zat,dank jullie wel
> Groeten
> Piet
Ik wil er toch nog even op terug komen. Ik ben het helemaal eens dat hij jong is en zich zo moet kunnen gedragen. Dat doet hij ook, gezien hij dag en nacht met vriendjes in de wei loopt. De vraag wanneer je een goede balans bereikt tussen leren en vrij zijn, vind ik toch een hele moeilijke om te beantwoorden.
Ik denk dat ik per week toch wel tussen de 15 en 20 uur met hem bezig ben. Dat is niet alleen hem direct dingen laten oefenen maar ook indirect, zoals lange wandelingen maken, hem aan alles laten wennen, grasmaaiers, honden, verkeer. Ook met koeien over de draad heen neus aan neus staan, een dijk die we tegenkomen beklimmen en afdalen enz. enz. Ik vergelijk het met de inprentingstijd die je met een jonge hond zo goed mogelijk moet benutten.
Of met je kinderen opvoeden. Kinderen moeten ook al jong naar de kleuterschool, moeten wennen dat ze daar een aantal uren bezig zijn om hun vaardigheden te vergroten en discipline te leren,totdat ze weer naar huis mogen om thuis verder te spelen.
Het is ook enorm verleidelijk om met hem nieuwe dingen te doen omdat hij zo verschrikkelijk snel leert. Elke keer probeer ik hem iets nieuws te leren, was dat eergisteren door een gemeen fel kleurige vliegendeken op zijn rug te leggen, gisteren in tien minuten een zoals wij dat hier noemen " karrekussen", zo'n singel met ogen aan de bovenkant, twee kussentjes op z'n rug en plaatsen waar de bomen van een kar aan bevestigd kunnen worden. Beetje snuiven in het begin, paar pasjes achteruit. Maar na goed eraan ruiken en langs zijn hals wrijven kwam er geen enkel protest meer, zelfs niet toen ik hem zachtjes, gaatje voor gaatje wat aansingelde.
Toen kreeg ik de gedachte om een volgende keer hem te laten wennen aan touwen rond zijn achterbenen en vanzelf kom je dan bij hem iets te laten trekken. Tijdens een gesprek met die paardenman had ik het idee dat dat wel eens goed voor zijn ontwikkeling zou kunnen zijn, maar ja het natte apen verhaal over die hoeven bracht me over hem aan het twijfelen.
Dus mijn vraag op jullie reactie: Als een jong paard tussen de lessen door enorm veel "vrije tijd" heeft, mag je dan niet volop gebruik maken van het feit dat hij heel snel leert, zolang je hem niet lichamelijk overbelast?
Hoe kan je zien dat het geestelijk te veel is ?
Hij is van de week voor het eerst sinds ik hem heb, uit zich zelf, naar me toe komen lopen, ik hoefde niet meer de wei in. Dit betekent toch niet dat hij geestelijk met me in staat van oorlog is?
Ik wil alles doen vanuit de gedachte dat het goed moet zijn voor het paard, dus wil ik ook alles wat meer ervaren paardenmensen tegen me zeggen serieus overwegen, alleen zeggen ze niet altijd hetzelfde helaas.
groeten
Piet