Op zich is een paard niet geëvolueerd voor
1. een ruiter op de rug
2. het met hoge(re) snelheid meer dan een paar honderd meter afleggen

Endurance is een combinatie van beiden en dat geeft aan hoe voorzichtig je er mee moet zijn én dat het belangrijk is je te realiseren dat het níet in het belang van het paard is.

Heel vaak wordt verwijzend naar de veterinaire controles geroepen dat endurance een paardvriendelijke sport is doch dat is een misvatting van ruiters die het graag willen.
Een paard is 'geprogrammeerd' om niet te laten blijken dat er iets niet goed zit. De beste dierenarts kan pas constateren dat er iets is als er iets IS. Dat is dus al te ver voor iemand die zijn/haar paard niet wil beschadigen.

Op zich biedt endurance ruiters de mogelijkheid erg mooie routes in georganiseerd verband te rijden en ook is het een reden om met een paard te trainen. Beiden helemaal top.
De valkuilen, de enórme valkuilen, zijn het wedstrijdelement en de mogelijkheid tot absurde afstanden.
Aan de andere kant van genieten in Klasse 1 ligt 160 km. met hoog gemiddelde waar een paard echt wel beslagen voor moet zijn.
Kortom de ambitie van de ruiter is de crux.

HC

http://www.mijnalbum.nl/Album=RO76OXGQ

dat de hondjes (bruine pluis links in de hoek foto 1 en zwartewitte pluis rechts op de laatste) bij me op schoot in de stoel zitten.

De biggen dagen paard uit.
Paard komt en probeert niet bedreigend te zijn..
Biggen trekken zich strategisch terug.
Paard doet onschuldig.
Biggen spelen landjepik....

Wat nu volgt kon ik niet fotograferen want ging te snel én ik lag dubbel van de lol.

Zwarte big bijt in staart.
Paard heft hoef.
Big wacht.
Paard zet hoef neer.
Big trékt aan staart.
Paard, daarop wachtend, draait zich in een flíts om en stuurt de wegrácende biggen in de rondte en uiteindelijk hun hok in.

Het is één groot spel. De biggen gillen niet, paard doet ze niets. OOk de 'achtervolging' is een spel. Paard doet zijn best ze niet te raken en de biggen lopen een extra rondje voor ze zich in dekking laten 'sturen'. Gewéldig.

HC

boers sandra schreef op vrijdag 24 december 2004, 16:05:


Dat is trouwens een misvatting.
Een tölt is véél energieonzuiginiger dan draf. Draf maakt optimaal gebruik van de veerkracht van de pezen en is verreweg het zuinigste.
Is hier op PN al eens uitgebreid voor het voetlicht gebracht.
Het voordeel van tölt is dat het een tredzekere gang is omdat er drie poten op de grond staan. Dat is een voordeel op oneffen, stenige ondergrond.

Tijdens de Great American Race, een oversteek van de VS, heeft Ursula Bruns een groep IJslanders ingezet die de tölt moesten 'bewijzen'. Linda Tellington Jones (wiens zus IJslanders fokt) was de teamleider en besloot na een paar dagen heel verstandig om tot draf over te gaan. De groep heeft HEEL goed gepresteerd doch de mythe van de töltgang was gerelativeerd. Uiteraard en terecht is het resultaat wel doch net dát element door de belanghebbenden niet gepubliceerd. Zeg maar weggelaten als in 'liegen' door omissie....

HC

Christel Provaas schreef op zondag 20 mei 2007, 18:55:


Waarom doe je het dan?

HC

Nils Vellinga schreef op zondag 20 mei 2007, 19:59:


Ja, zie de ts-titel over voorspelbaarheid. Varkens zijn alleseters én intelligent. Ze testen ALLES op weerbaarheid voor een eetbaarheidstest. Konijnen zijn ook niet veilig bijvoorbeeld.
Ik kan me nog een jeugdboek herinneren van een kwajongen die in een varkenskot opgesloten raakte en dat niet overleefde. De vriendelijke pony kon vast evenmin ontwijken. Natuurlijk gedrag in een onnatuurlijke situatie...
Het is ook vrij lastig om aan kadavers te zien of het door een roofdier gedood is want de wilde zwijnen zijn er doorgaans ráp bij.
Het zou dom zij om een paard zelfs maar tíjdelijk aangebonden binnen bereik van de varkens te laten. Ook dát is voorspelbaar.

De moraal van het verhaal is de communicatie tussen soorten. Het is boeiend om te zien dat de varkens met een boog om Arabella heen lopen, passief communiceren, maar met Capricho actief communiceren.
Voor de paarden is het een opvoedkundig element.
We hebben vlakbij struisvogels en daar ga ik binnenkort ook weer eens naartoe.
Erg jammer dat we geen koe kunnen lenen.

Maar goed, ze (de paarden) leren nu hoe ze de varkens kunnen 'sturen'. Jouw negatieve associaties heb ik daarbij niet Nils. Varkens hebben hun eigen evolutionaire 'programma' en daar moet je als je daar de verantwoordelijkheid voor op je neemt rekening mee houden, varkengericht mee omgaan.
Het gedrag is niet goed of slecht. Het is gedrag. Zowel van de paarden als van de varkens en het is boeiend om de interactie te zien.

HC

Nils Vellinga schreef op maandag 21 mei 2007, 23:36:


1. ik denk dat je 'illusie' anders invult dan ik het woord begrijp

2. jaren x 7 varkenservaring en dan kan je alleen over twee negatieve dingen griepen?

en over koeien ook alleen maar het potentiële conflict-model opgooien.

Het ligt voor de hand op te merken dat dit topic ook volledig PN-voorspelbaar verloopt, maar laat ik het er maar op houden dat ík 'er' niets van begrijp en dat ook helemaal niet wil... Veel sterkte Nils.

HC

Wil schreef op vrijdag 11 mei 2007, 16:35:


Ik gebruik het ter afwisseling van de op zich erg fijne CorrecTOR(s). Zie het als andere ook goed zittende schoenen ter afwisseling van je favoriete paar.

Het leek me een innovatieve variant op de simpele alleen leer dekken welke in Portugal van oudsher gebruikt werden. Dr.Joyce Harmann is daar enthousiast over in haar boek en bv. Guichard heeft het in de verkoop.

Inderdaad pakt het uit zoals gehoopt. Daarbij is het een 'bevredigend' ambachtelijk natuurproduct. Jammer dat het vrij kostbaar is.

HC

ps. nu we biggen hebben is het in de toekomst wellicht (ook het leer) helemaal van eigen eco-herkomst.

Het halfvolle glas

Voorjaar in de bergen hier houdt in dat het hooigoed geurig gemaaid in een frisgroen uitzicht op het land ligt. Dat de wei opgedroogd is. Dat de paarden strak onder hun winterpluis vandaan zijn, hun hoeven het bikkelharde zomermodel krijgen en zichtbaar genieten van het rijk gevarieerde voedselaanbod.

Vannacht schrokken we wakker van een stormfront dat met ons angstaanjagend geflits en gedonder over trok met achterlating van 200 liter water per vierkante meter. Veel erosieschade en alles doorweekt. Hooigoed, wei, paarden, álles en de paardjes staan zelfs in de windschaduw van de bomen te bibberen in de wei.

Ik heb de paarden op mijn krakkemikkige en door de weersomslag pijnlijke onderstel dramatisch stumperig door de wei glibberend extra voer gebracht.
Daar kan je over zeuren, griepen en sjaggie van worden, je zorgen maken over de jaarvoorraad hooi, maar dat verandert niets. Het is zoals het is.
Kleine problemen, kleine oplossingen, grote problemen…. we zien wel.

De paardjes staan er práchtig bij met hun bespierde natte lijven onder een nat sjabrak in klassiek model met zo’n puntje waar het water keurig afloopt en een kurkdroge buik.
Zij en ik genieten van een wederzijdse knuffel.
Zij gaan hun buikkachel opstoken met de vracht vers hooi, ik ga met droge kleren opwarmen in de keuken waar een brood in de oven staat.
Ondertussen lopen de biggen opgewonden knorrend van de luxe van zachte grond te genieten....

HC