Spirithorses schreef op woensdag 23 mei 2007, 10:24:


Nee geen probleem het is toch geen wedstrijdje zo'n buitenrit, jij wel Pien ... of moet je op tijd thuis zijn voor de volgende afspraak? Ik plaag een beetje hoor. Doorvragen mag altijd, maar moet niet altijd. Daar zit een groot verschil in.

Als het wel altijd moet, krijg je een paard die niet meer uit zichzelf stopt, een soort fiets eigenlijk, die pas stopt als de bestuurder stopt. Waar komt dit gedrag vandaan? Uit de wedstrijd cultuur waarschijnlijk, waar er geen individueel gedrag toegestaan is. Wat is de wisselwerking nog met zo'n paard? Zo'n paard mag dan ook niet uitzichzelf in draf springen waarschijnlijk. Ik vindt het prima als mij paard uit zichzelf stopt of in draf of galop springt. Ik beloon dat juist omdat het zo leuk rijden is. Niet altijd hoor en dan vraag ik wat anders. En als ik, wat vraag, dan moet het ook gebeuren. En die wisselwerking bevalt ons beiden heel goed.

Groetjes, Michiel

Spirithorses schreef op woensdag 23 mei 2007, 17:05:


Het is een verouderd systeem Pienlief, zelfs in het leger willen ze tegenwoordig individualiteit en meedenkende soldaten. Daar heb je gewoon veel meer aan, dan de knipmessen van vroeger. Je voorbeelden zijn louter theoretisch .. al heb jij de groepservaring en ik niet ... de meeste paarden willen toch het liefst samen blijven. En als de hardlopers wat afgeremd worden, dan blijft de club aardig bij elkaar, waarbinnen ruimte is voor individueel gedrag. Daar heb je echt niet zo'n poging voor nodig dat een paard niets in te brengen heeft voor een uurtje. Veiligheid en goede gehoorzaamheid, dat zijn de grenzen waarbinnen elk individueel gedrag aangemoedigt en beloont mag worden. Veel leuker rijden zo dan die manege mensen die ik hier in rij voorbij zie komen, het lijkt wel synchroon rijden, oef zo ver ga je toch niet hé ?

Groetjes, Michiel

Spirithorses schreef op woensdag 23 mei 2007, 17:35:


Ja heel goed voor te stellen. Een paard dat niet luisterd is onmogelijk te berijden en vraagt directe actie om dit op te heffen.


Ik denk dat je paard en ruiter een belangrijke evaring hiermee ontzegt. Maar goed ik ben een relatief beginner en kan dit niet vanuit ruime ervaring bewijzen.


Over het zelf niets kunnen doen, zijn we het helemaal eens. Zonder gehoorzaamheid geen meegaan met je paard. Dat galopje zal dus nooit naar huis gaan als je dat niet wilt. Het vraagstuk waar we het in deze discussie altijd over hebben is: wordt een paard ongehoorzamer als je het eigen initiatief toestaat? Zo ja, dan moet eigen initiatief uitgebannen worden. Ik zeg, zo ja dan heb je de verkeerde dingen toegestaan. En als je het goede eigen initiatief toestaat dan wordt een paard nog veel gehoorzamer. Maar dat is niet de winst, de winst zit hem in de paard gerichte manier van rijden, oftewel het natuurlijke gedrag van het paard wat zo heerlijk en goed aan voelt. In zich zelf is een paard dan op zijn best.

Het verkeerde eigen initiatief toe staan, is al van verre aan te voelen. Gras eten is het duidelijkste, dat wil een paard zo veel vaker dat een ruiter, dat je dit niet kunt toestaan zonder opdracht daartoe te geven. Omkeren naar huis toe is het zelfde, ook dat wil een ruiter slechts 1 maal op een rit doorgaans Maar hoe zit het met tempo (waaronder de stop) en lichte koerswijzigingen? Wordt een paard ongehoorzaam als dit toestaat. Jij zegt telkens van wel, maar mijn ervaring is anders. Jur is een heerlijk gehoorzaam paard, zeer licht aan de hulpen, maar ook heel eigenzinnig als het gaat om dingen die hij liever niet doet. Hij heeft dus 2 gezichten, de reden dat ze op dressuur niets met hem konden en het opgegeven hebben. Ook verkocht in de hoop dat hij recreatief gereden zou worden omdat hij zichtbaar gelukkiger was zonder al te veel eisen. Waarna ik hem kreeg.

Nu kun je die eigenzinnigheid wijten aan mijn aanpak, maar of dat zo is? Ik zie dat mijn aanpak bijdraagt aan de fijne ritten die we met hem maken in en rondom Zwolle, op een halster en met een klikje in draf en een hoo weer terug in stap. Hoe ik omga met zijn "geen zin hebben soms" ... wel daarin leer ik bij in de lessen van Josien. En daarin werkt een eisende aanpak, welliswaar zacht zoals bij het subtiel trainen en belonend met de Yes van clickertraining. Jur leerd de buigingen, waar hij helemaal geen zin in heeft, hierop te doen, met de consquente aanpak van zoveel keer herhalen alvorens we stoppen. Hij weet dit, en daarom lukt het. Maar een buitenrit waarin hij wel zin heeft is een hele andere wereld. Daar is het gewoon een leuk en bovenal gemakkelijk paard.


Of mijn eigenzinnige Jur het beter doet zonder eigen initiatieven, dat weet ik niet. Ik heb mijn twijfels omdat dit het systeem was waarop hij verkocht moest worden. Oke het kan zachter allemaal, maar het systeem blijft het zelfde. En nogmaals ik weet niet of dit beter zou zijn.


Dit voorbeeld is niet zoals, meegaan met je paard gaat.
Het meegaan met Jur stopt op het moment dat ik wat anders vraag. Daar ligt de grens, een hele duidelijke grens, mijn wil is wet, zo simpel is het. Heel duidelijk is dat, mijn wil is wet. Jur valt terug in stap bijvoorbeeld, dat mag hij zo vaak als hij wil. Als ik wil dat hij in draf is, dan vraag ik opnieuw (niet omdat hij iets fout deed) maar omdat ik wil dat hij in draf is. Vaak mag hij echter terug vallen in stap, en dat is dan wat ik ook wil. Was dat niet zo, wel dan vraag ik toch weer draf. Het is een hele andere afspraak dan jij hebt met je paarden, dat kun je niet vergelijken noch allebij tegelijk doen. Jur kan bij mij heel weinig fout doen, met uitzondering van mijn verzoeken negeren.


Russ Burns heeft er overtuigend over geschreven. Er zijn enkelen hier die zijn emailbrieven gelezen hebben. En ook zijn er hier velen die eigen initiatieven toestaan waar het kan. Ook in een les situatie zou dit kunnen, kun je niet één paard "verpesten" en zien hoe het gaat in de groep? Ik weet niet of een smily hier op zijn plaats is.

Groetjes, Michiel

Spirithorses schreef op donderdag 24 mei 2007, 0:57:


Ja en hierin komen we toch wel heel dicht bij elkaar. Aan bijna elke tempo en koers verandering gaat wel een vraag aan vooraf (schrik sprongen uitgezonderd). Heel vaak geef ik dan ook toestemming of komt mijn vraag om door te lopen, al op het moment als Jur nog draafd. Zo hoef je geen paard te "verpesten" en kun je toch meegaan met de vraag, als je dit wilt.
Blijft staan: wordt een paard ongehoorzamer als je meegaat met zijn vraag???

Fijne dag en groetjes.
De discussie nog wel weer eens terug komen.
Michiel

Conrad van Pruijssen schreef op donderdag 24 mei 2007, 9:40:

.

Duidelijk verhaal, die stap 5 kwam ik tegen toen ik laatst mijn zoon in de auto op een grote parkeerplaats rijles heb gegeven. Telkens zag ik welke vaardigheid hij miste om iets goed te kunnen. O ja hij kan niet remmen O ja hij kan niet super zachtjes rijden, o ja hij mist de vaardigheid om te sturen als hij achterwaarts rijd. Zo kon ik hem telkens de passende opdrachten geven waardoor hij vaardig en soepel de auto leerde bestuuren. We zijn zo 5 keer bezig geweest, en toen is hij met een instructeur de weg op gegaan. Echt een vak hoor iemand rijles geven, je moet weten welk klein bouwsteentje eerst komt, om daarop verder te bouwen.

Groetjes, Michiel