Michiel schreef :


Ik heb in mijn lessen regelmatig te maken met dit soort voorbeelden.
Het leuke is (en dan praat ik even vanuit míjn visie) dat sommige paarden dat meer proberen bij sommige rijders.
Dat is niet altijd handig, ik zal je vertellen waarom:

Vooropgesteld dat je wéét dat je wilt draven.
Als paard terugvalt in stap moet je telkens weer opnieuw vragen om aan te draven. Bij sommige paarden moet je wat langer/meer/duidelijker vragen dan bij anderen. Laat het nou net die minder gevoelige paarden zijn die graag in stap terugvallen. Het kost je fysieke kracht.

Ik werk veel liever vanuit mijn mentale kracht om het paard te motiveren (belonen) vooral dóór te blijven gaan met draven en dát te belonen.
Daardoor kom ik niet in dat conflict (=strijd) en weet ik het luchtig te houden.

Ik vind dus dat dat steeds maar weer vragen waar jij het over hebt, puur iets moet zijn van het beginstadium, maar dat je je paard op een gegeven moment wel duidelijk gemaakt moet hebben wat de bedoeling is (niet door straffen, maar door gericht te vragen en elke actie te belonen). Dan zal hij draven en wachten totdat jij zegt dat hij weer kan gaan stappen.

Resultaat? Hij is tóch in draf gebleven. Dat was je opzet, dat was immers wat je wilde!

Pien

Spirithorses schreef op donderdag 24 mei 2007, 0:57:


Nog heel even en dan vind ik het welletjes voor vandaag:
Ik denk dat dat is wat mij zo ergert aan veel vastomlijnde trainingsmethodes. Dat alleen het resultaat nog telt, maar dat er in al die technieken 'vergeten' wordt, niet geleerd wordt ook om naar dat paard te blijven kijken en iets te doen met de signalen die hij uitzendt.
Dat er niet op zoek gegaan wordt naar de oorzaak van ongewenst gedrag, maar dat er geprobeerd wordt dat ongewenste gedrag om te buigen naar gewenst gedrag. Dat vind ik net zo goed een vorm van negeren. (Ik heb het nu niet meer tegen jou, Michiel).
Misschien wel dat ik me daarom niet wil conformeren aan één methode.

Pien

Huertecilla schreef :

Hmmm, strafbaar feit, dat is er één om te onthouden.
Daar kan ik wel wat mee.

Groet, Pien

Michiel schreef :

Ik ga hier vandaag tijdens mijn werk eens een paar voorbeelden van zoeken. Probleem is een beetje dat ik nogal gauw geneigd ben dit te zoeken in negatieve vraagstellingen (eten, niet luisteren, ongevraagd dit-en-dat) en dat ik het wil ombuigen naar positieve voorbeelden.
Ik laat straks/later weer wat horen.
Groetjes, Pien

Michiel schreef :

Dit terugvertalende naar paardrijdlessen is ook de uitdaging dat je te maken hebt met twee levende wezens die je tegelijkertijd 'noodgedwongen' een verbinding met elkaar laat aangaan (altans dat probeer je). Misschien vindt die rijder dat paard helemaal niet zo leuk, of vindt dat paard dat de rijder naar parfum stinkt, heeft het paard zijn dag niet, de rijder stress op het werk etc etc. Allemaal factoren die van belang zijn, waar je als rij-instructeuriets mee moet (vind ik dan).

Je kunt naar mijn mening niet alle leerpatronen op iemand loslaten, in praktijk zijn er telkens nieuwe situaties waarop je moet inspelen bij zowel paard als rijden.
Zoals gisteren met die jonge Quarter; we hadden ons voorgenomen die dag aan iets geheel anders te gaan werken toen het paard duidelijk aangaf dat ze moeite had met haar linkerkant en de rijder daar niet juist op inspeelde. Dan verandert de les dus in een andere setting.
Ik denk dat dat de kracht van ene instructeur is, dat je weet in te spelen op een behoefte die er op dát moment speelt.

Groet, Pien

Pien schreef:


Leuke discussie. Wat heb ik aan een berg kennis als ik niet in staat zou zijn om naar een paard te kijken, en louter afga op wat de boekjes bijvoorbeeld mij geleerd hebben?

Ik kom ze tegen hier hoor; mensen die dingen van hun paard verlangen terwijl ze niet in staat zijn om het paard te zien, getuige ook mijn voorbeeld van gisteren. Persoon wil dan graag dat dat paard niet zo hompelt, terwijl paardlief gewoon wat hulp nodig had. Eigenaar wilde eigenlijk liever dat dat paard nu eindelijk eens begon met haar achterhand te gebruiken. Is hij nog helemaal niet aan toe

Kijken. Da's wat ik bedoel. Noem het gevoel, ook goed :)
Dat komt bij die kennis. Wat ik helaas nog wel eens mis als ik om me heen kijk.

Pien

Dream schreef op donderdag 24 mei 2007, 11:35:


Heb jij al eens aan Zwitsal geroken? Als er érgens een berg parfum in zit dan is het wel in Zwitsal
(Jaja, baby;s mogen niet naar baby ruiken, maar naar Zwitsal)
Pien

Margot van Lare schreef op donderdag 24 mei 2007, 11:52:


Neee, uierzalf is vet, zonder beschermingsfactor.
Vergelijk het met een biefstukje dat je braadt in de boter.
En vergeet ook HC's klaververhaal niet, dat kan van enorme invloed zijn.

eddy DRUPPEL schreef :


Je weet, ik ben net als jij altijd op zoek naar versimpeling van de hulpen.
Ik houd niet van moeilijk, te ingewikkeld. 80 % van de mensen begrijpt helemaal niet wat ze aan het doen zijn met dat paard, dus waarom meegaan in dat moeilijk gedoe? Ik blijf voelen, dat is voor mij dé manier om een paard te lezen, natuurlijk ook met de lichaamssignalen erbij, maar dat wat het paard uitzendt kun je nou eenmaal niet ondervangen in een vastomlijnd programma.

Er is inderdaad ook heel veel wat ook ik niet aangeleerd gekregen heb, veel is van uitproberen, zelf ontwikkelen, en beredeneren met gezond verstand, zoals gister met die Quarter. Ik herkende het huppeltje dat de rijder in draf haast ongemerkt van het linker- op het rechterbeen (voorkeursbeen) gooide. Ik herkende het omdat mijn eigen paard dat ook een tijdje deed waardoor ik toch weer eindigde op dat rechterbeen. Het heeft indertijd een tijdje geduurd voordat ik dat in de gaten had dat dat een bewust huppeltje was en nu zag ik het bij Docs ook en afgaande van hoe ik het zelf heb weten op te lossen bij mijn eigen paard kon ik dit paard nu uithelpen. Of liever de rijder, die kon het weer doorgeven aan zijn paard.

Ja, het was leuk en een verademing te ontdekken dat jij en ik heel erg op dezelfde lijn zitten wat rijden betreft. Ik wist nooit beter en ik had nooit wat met Hempfling totdat jij mij daarop attent maakte.

Grappig.
Ik ben de zon in. Mijn fietsen wachten
Pien

kazi schreef op donderdag 24 mei 2007, 21:37:


Weet je hoe ik dat zou doen?
Daar regelmatig lekker in de weide gaan zitten luieren, desnoods met een boek ofzo, of de paarden bekijken. Er gewoon zijn.
Wedden dat zíj contact met jou komen maken?
Neem geen eten mee, dat verstoort het proces. Gewoon jijzelf.

Succes!
Pien

Peter Donck schreef op vrijdag 25 mei 2007, 14:50:


Inderdaad, dood paard.
Als je de rijder ervanaf zou halen dan zou-ie nog evenveel punten scoren, volledig automatisch! En dan die hompelgalop.
Dat is toch geen paard meer.
Jammer dat zoiets de tendens is en de heren judge dit graag zien.

Pien

Piet schreef :


Yes! En zo zie je maar weer dat je geen bit bodig hebt voor de controle van je paard en dat controle alleen maar tussen de oren van de rijder zit.

Leuk, Piet
Pien

belinda defraene schreef op vrijdag 25 mei 2007, 22:30:


Kunnen het mijten zijn?
Kun je de veearts niet een huidafkrabsel gaan langsbrengen, dan kan die het onder de microskoop bekijken, weet je het gelijk.

Groet, Pien