eddy DRUPPEL schreef op woensdag 30 mei 2007, 17:17:

Huh?! Ik heb net beschreven dat ik het paard dat zich voorover stort, mét bit rijd, omkleed met redenen. Als ik dan een foto plaats van een bitloos paard, kun je aannemen dat dat een ANDER paard is, nl die waar deel 2 van mijn bericht over ging. Beetje secuurder lezen, Eddy
En als het je te doen is om het indertijd oeverloos uitgekauwde wel/niet-zweep-issue op te rakelen, pas ik nu.

Fijn dat ik jullie zoveel pret bezorg!
Nee, ik heb nul spierballen, omdat ik het paardenhoofd niet draag met mijn armen. Ben daarbij gezegend met een muisarm, dus ik zou het niet eens kunnen.

Ans Jondral schreef op woensdag 30 mei 2007, 17:55:

Nee hoor, er zijn er veel meer op dit forum.


Ik heb Buck een paar keer met halster gereden, en eerlijk gezegd, nog niet met het bitloze ding van Cadiz, dat vind ik een uitdaging van je, en ga ik deze week proberen. Buck valt met stalhalster graag op de rechterschouder (linksgebogen paard) en op de voorhand, zo is zijn bouw nu eenmaal. Hij begint altijd wat taai, zodanig dat je hem kalmpjes aan moet loswerken: linksom, rechtsom, wat hoger, wat lager, beetje terug op zit, beetje naar voren op zit, niet hem de kans geven zich ergens in vast te zetten, totdat hij prettig licht is, dit heeft ongeveer een half uur nodig. Ik ben bang dat hij zonder bit naar beneden duikt, dat ik hem niet omhoog 'getakeld' krijg en dat hij verschrikkelijk op rechts gaat sloffen. Omdat hij dat nl ook doet wanneer ik zonder contact rijd. Maar zoals gezegd: dat ga ik proberen!


Mijn vriend heeft het nageknutseld van internet. Het heet een Glücksrad -ik heb de naam niet verzonnen- en er is een site: http://www.molekuer.de/

Geertje schreef op woensdag 30 mei 2007, 18:35:

Hij heeft het gesoldeerd uit draad en de leren delen eraan genaaid.

Ans Jondral schreef op woensdag 30 mei 2007, 18:41:

Ja, van iets los op de neus ging hij met zijn hoofd slaan. Deze neusriem gesp ik vast met een verzacht gedeelte onder de gesp. Hij zit zo strak dat hij met een stille hand niet verschuift, en zo los dat je hem met je hand kunt verschuiven. Voordat iedereen nu over me heen valt dat ik hem de adem beneem: hij geeft zelf erg duidelijk aan wat hij fijn vindt of niet; hij bepaalt de regels. Hij slaat ook met zijn hoofd als er geen contact of een losvast contact is. Hefboomwerking kun je verkrijgen door je teugels aan een andere spaak van het wieltje te bevestigen. Heb ik geprobeerd, het effect is minimaal.
Inmiddels ligt de neusriem wat hoger door hem een spaak hoger te bevestigen; hij zakte naar beneden zoals je op de foto kunt zien.

Het is idd denk ik erg vergelijkbaar met een sidepull. Die stond ook nog op mijn lijstje om te proberen, maar toen kwam de knutsel eerst voorbij. Ik heb de vraag hier eens gesteld of een sidepull los of vast hoort te zitten omdat hij in de test op dit forum zo los hangt, ik was nl op zoek naar een 'vaste' bevestiging op de neus.

Ik heb ervaren dat Cadiz in het beginstadium van het rijden behoorlijk wat aanleuning neemt. Hij hé, niet ik! Ik volg wat ik in mijn handen krijg. Ik ervaar dat zo, omdat hij dan rustiger loopt en zijn hoofd stil houdt, je voelt acceptatie. Dat is ook wat je op de foto ziet: ik vind de aanleuning zelf daar wat zwaar, maar ik merk aan hem (en nogmaals: hij is erg uitgesproken in zijn mening) dat hij dit prettig vindt. Misschien lag het met Pête daaraan? Naarmate hij losser wordt, wordt die aanleuning vanzelf lichter.

Ik heb ook met Cadiz zo'n hannoveraanse neusriem geprobeerd, maar hij schuurde zijn hoofd aan zijn been en het riempje brak.

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 30 mei 2007, 20:58:


Er is bestaand beeldmateriaal? Waar is dat filmke te zien, Eddy? Zou je dat op dit forum willen zetten? Ik word nl steeds benieuwder naar de caballero achter de teksten...

Christel Provaas schreef op woensdag 30 mei 2007, 21:31:

Er is dus bestaand beeldmateriaal? Waar is dat filmke te zien,
Eddy? Zou je dat op dit forum willen zetten? Ik word nl steeds
benieuwder naar de caballero achter de teksten...

Eva Saegerman schreef op donderdag 31 mei 2007, 10:31:

Heb je al eens gelezen op de site van Antoine de Bodt of Marijke de Jong? De theorie achter een door scheef en/of op de voorhand lopen kreupel geworden paard? Hoe moet ik dit nou uitleggen zonder acuut neergesabeld te worden... ik zie de bui met misinterpretaties en detailgeziek al hangen... maar ik waag een poging.

Het ene paard loopt meer op de voorhand dan het andere. We kunnen wel doen alsof elk paard gelijk is, maar dat is gewoon niet zo. Daar hebben meerdere dingen een oorzaak in: bouw, bewegingswijze, wijze en hoeveelheid van gereden worden, etc. Wij zijn als paardrijdend mens verplicht om het paard sterker in de achterhand te maken om de kwetsbare voorhand te ontzien, die er nu eenmaal niet op gebouwd is om een meehopsend mens jarenlang te dragen. Het principe waarvoor de dressuur is uitgevonden.
Een paard dat onder het zadel het liefste hangt in de hand of op de voorhand valt, zal eerder slijtage en een scheefgang ontwikkelen (dan bv een opwaarts gebouwd paard of een die van nature een goed achterhandgebruik heeft of een die van nature zijn achterhand al makkelijk hoekt door aangeboren souplesse), waarvan kreupelheid een van de uitingen is. Gingen wij er niet opzitten, zou het ook nooit fout gaan. Maar wij gaan op zo'n voorover lopend/gebouwd paard zitten omdat we dat paardrijden nu eenmaal leuk vinden en maken het hem dus moeilijker.
Om te voorkomen dat zo'n paard zich -met ook nog eens het ruitergwicht erop- voorover laat vallen, is de dressuur uitgevonden. (Om naar voren gebouwde rijpaarden te voorkomen is de fokkerij uitgevonden, maar da's een ander verhaal).
Om in dat proces sneller resultaat te boeken, zijn o.a. bitten uitgevonden, omdat een bit in de mond minder gelegenheid geeft tot "hangen" aan de hand, het doet nl zeer als er door paard of ruiter aan gerukt wordt, dus het paard gooit het op een accoordje: "ik draag mijn hoofd en hals zelf, als jij dan niet in mijn bek rukt", een waakhond-principe. Valt het paard toch voorover en -erger nog- ook nog eens op één been wat meer dan op het andere, waardoor hij kreupel zou kunnen gaan lopen als hij dat dagelijks bleef doen, dan komt hij nu het bit tegen. Het bit is dwingender en maakt het moeilijker om op de ruiterhand te gaan hangen.
Met behulp van dit afgedwongen respect, want dat is het gewoon, kun je je dressuuroefeningen of je gewone rijden voor mijn part, gemakkelijker (voor de ruiter gemakkelijker hé) doen, dressuuroefeningen die er immers op gericht zijn om het paard achter sterker te maken waardoor het minder op de voorhand loopt en jou beter kan dragen. Afhankelijk van hoe volhardend het paard is in zijn op de voorhand gaan, hoe veel je 'traint', hoe gemakkelijk hij zijn achterhand blijkt te kunnen ontwikkelen, is de tijdsduur dat je met een bit rijdt.
Daar is ook nog eens je eigen afweging: vind ik vrijheid van bewegen belangrijk, of vind ik het ontwikkelen van de achterhand van mijn stofzuigend paard belangrijk (en gebruik ik daarvoor een hulpmiddel)?

Nogmaals, ik heb het over paarden die graag op de voorhand gaan, en het is mijn eigen mening, getoetst aan mijn eigen praktijk en gebaseerd op wat ik de laatste jaren om me heen zie. Het is geen wet, geen religie, het is slechts mijn eigen overtuiging.
Nou schiet maar.

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 31 mei 2007, 11:25:

Wijken en overige zijgangen zijn een oefeningen die bij AdB pas in beeld komen NADAT het paard rechtgericht is en dus op twee teugels gelijke aanleuning neemt. Zijn filosofie is: plaats de voorhand recht voor de achterhand, niet de achterhand eerder beinvloeden, maar pas daarna. Voor de rest verschilt jouw aanpak niet.

tambayo schreef op donderdag 31 mei 2007, 12:05:


Het ligt er maar aan hoe hard je paard of jij eraan rukt.

Het lijkt me trouwens ook gewoon onsmakelijk voor een paard. Tis ook nog eens een herbivoor, dus die moet de smaak van gelooid dood dier echt goor vinden.

Esther schreef op donderdag 31 mei 2007, 14:35:


Ik had een shetlander die met smaak dode duiven opat...!
Maar zo'n leren bit, dat zit er minstens een uur in, onvrijwillig, er wordt op gesabbeld, geknaagd, gespeekseld en het kan er niet naar wens uit zoals een plastic zeil of een halster.