Jet van Gulik schreef op woensdag 13 juni 2007, 13:19:


Van klaver weet ik dat het erg voedselrijk is, teveel klaver in een weide is veel eiwit. Hangt er dus een beetje vanaf hoeveel er staat, ik kan er geen zinnig woord over zeggen. Klaver brengt ook voeding in de grond.
Klaver op zich vinden ze erg lekker.

Es

Els Kleverlaan schreef op woensdag 13 juni 2007, 13:36:


Ja er zal vast verschil in de soorten klaver zitten, maar daar weet ik niets van. Falk had ooit eens een klaver gegeten war ze vreselijk van ging speekselen, of er een schimmel ofzo in zat of dat het juist de soort klaver was weet ik niet. Toeb we haar verplaatsten en ze niet meer bij die klaver kom is het speekselen nog uren doorgegaan. Hier in de wei staat rode klaver maar niet extreem veel, ze eten het wel graag denk ik, anders had er wel meer gestaan.

Es

Marcia schreef op woensdag 13 juni 2007, 14:10:


opruimen lijkt me niet te doen. Ik zou even goed kijken naar de lengte van de toppen. Er zal voldoende gras overblijven denk ik dat ze zullen eten.
Als het echt vol ligt kun je het bij elkaar gaan harken, pfffffffffffffff
Als het echt kleine stukjes zijn, zeg maar zoals het uit de grasmaaier van de tuin komt zou ik ze er niet opzetten, maar een paar dagen wachten tot het wat weg is. Selecteren kunnen paarden erg goed hoor, dus als het wat langere stukken zijn dat er ligt zou ik me niet zo veel zorgen maken.

Elzaliene Proost schreef op woensdag 13 juni 2007, 14:26:


Het gaat je heel veel geld kosten. Ik heb ook zoiets gedaan om een paard een kans te geven. Het paard heeft een mooi laatste jaar gehad dat wel.
De dierenartsrekeningen waren wat minder mooi. Maar vooral het verdriet dat we haar niet hebben kunnen redden was erg.
Dat er geld voor dit paard wordt gevraagd vind ik eigenlijk niet te verteren.
Een kans is veel meer waard dan die rottige 750 euro.
Dierenartskosten kunnen snel oplopen tot wel veel meer.

Es

Elzaliene Proost schreef op woensdag 13 juni 2007, 14:47:


Dit paard had vetnecrose, ze kon geen sel en E opnemen ergens om. De reden weten we niet. Toen ze kwam had ze al veel verkalkte platen vetweefsel, ze was trouwens graatmager, er zat geen spier meer op.
Jonge paarden gaan hier altijd dood aan, het komt enkel voor bij koudbloeden. Haar hoeven verkruimelden letterlijk, en steeds weer had ze zoolkneuzingen. Ook had ze artrose, wat bij het bekappen ook heel moeilijk was, ze kon echt niet op drie benen staan, dus we moesten haar altijd met wat meer mensen ondersteunen. In het begin leek ze echt erg op te knappen, ze zat van top tot teen onder het eczeem ( ze kwam in december) Al die plekken verdwenen ook in de zomer geen centje pijn. Ze mocht voor de jonge paarden zorgen, daar is ze echt van opgebloeid, ze genoot ervan en nam die taak heel serieus. Eind oktober werd ze weer ziek en stopte ze met eten en drinken, ze kreeg toen ook weer eczeem een hele dikke manenkam en weer overal ontstoken vetweefsel. Door het te weinig drinken waren de leverwaarden ook slecht.
Ontstekingsremmers pijnstillers etc kon het proces niet stoppen, ze werd echt depressief en apatisch. Dat was echt niet meer paardwaardig en niet om aan te zien, we hebben in december besloten dat het genoeg was voor haar. Iedere keer weer met bloedprikken waren de waarden slechter, er zat geen verbetering in en ze had pijn.
Het was een gouden paard, ik vind het nog steeds heel erg dat ze het niet heeft gered.

Elzaliene Proost schreef op woensdag 13 juni 2007, 15:08:


deze ellende wisten we niet hoor toen ze kwam. er is nogal wat verzwegen over dit paard, daar wil ik je eigenlijk ook een beetje voor waarschuwen.

Isabel van der Made schreef op woensdag 13 juni 2007, 12:57:


Dank je Isabel
Dit stuk gaat over voorkomen is gemakkelijker dan bestrijden en niet over of een hapje al kwaad kan en of paarden het wel of niet vers eten.
Inmiddels staat het artikel op de webpagina, klik op de knop nieuwe pagina's of literatuur op http://www.jakobskruiskruid.com/
Dan gewoon op het stuk voorkomen is gemakkelijker dan bestrijden.

Es

Ik sta voor het dilemma opereren of niet van mijn ogen. Vandaag een en ander besproken, het kan verblinding tegen gaan door licht, het risico is dat het slechter kan worden en er nastaar optreedt is een reel risico. Het maakt mijn gezichsveld niet groter, dat is ongeveer 10 graden en de scherpte is 20 %. Meten is weten dus. Als ik van dat stukkie nog wat verlies is dat voor mij heel erg veel.
Inmiddels heb ik de opvolgster van Falk onderdak gebracht bij iemand die haar wat beginselen bij brengt, ik kan dat echt zelf niet meer. ( daar gaat je 40 jaar ervaring)
Bret pakt alles super op tot nu toe, loopt zelf de trailer in enz. Ze leert nu dat ik het niet ben die haar mee neemt en ze een wat normalere route en tempo kiest.Het was altijd lachen met Bret omdat ze voor de duvel niet bang is en graag nieuwe dingen doet en mij meenam en dat wel eens een verrassend eindpunt had. Na de zomer ergens is de bedoeling dat ze zadelmak wordt, het heeft allemaal geen haast. Ze is nog lang geen geleidepaard door de complicaties met mijn ogen begin ik zelf wel haast te krijgen en me serieus af te vragen of ik niet te snel te veel verwacht van Bret. Het is echt een superpaard en ze heeft de potentie van haar moeder in zich. Maar we zullen nooit de weg op kunnen samen, ze moet het leuk vinden in de bak, dat is de enige verantwoorde veilige plek voor ons. Ze zal ook moeten leren handpaard te zijn voor het geval we wel samen met een andere ruiter en paard het bos in kunnen. Ik ben aan het afstrepen wat de voors en tegens zijn of dat ik Bret los moet gaan laten en ze een prachtig paard is voor een ander waar ze lekker het bos in kan en die verantwoording als geleidepaard niet hoeft te nemen.
Ik ben erg bang dat ik haar te kort ga doen. ( Bret is mijn avatar, daar was ze 1, je kunt aan haar kop zien hoe leuk ze is)

Es

marjolijn schreef op vrijdag 15 juni 2007, 21:52:


Zo had ik het nog niet bekeken, dank je voor je antwoord, ik liet de factor tijd meespelen, maar ja wat is tijd? Bret is nog jong en erg in voor alles, als ze het niet ok vind dan denk en hoop ik inderdaad dat ze het wel aangeeft.
Ze heeft heel veel potentie in zich en is daar ook bijzonder duidelijk in, als ze het saai vind dan kun je opzouten. Tegelijkertijd maakt dat het ook juist zo moeilijk. Het is wel een paard dat van een geintje houdt. ( gelukkig houd ik er zelf ook van) Heel belangrijk voor Bret is dat ze uitdagingen heeft en prikkels krijgt om weer wat geks te kunnen doen. Björk bijv is heel anders, die zou nooit een geleidepaard kunnen worden omdat zij erg onzeker is en de kluts kwijt raakt bij 'gekke' dingen. Die gaat dan overal doorheen om maar terug naar haar veilige plek te kunnen. Bij vreemde paarden gaat ze vechten en/of wordt akuut hengstig als een soort acceptatiegedrag ( doe mij niets). Bret niet, ze hoeft dat niet, wat dat betreft heeft ze de positie van haar moeder, die hoeft ook alleen maar even te kijken en er is rust.
Bret is vreselijk stabiel, maar als ze het kunstje kent dan is het haar ook wel weer goed en gaat ze op zoek naar wat nieuws. Ze weet inmiddels dat ze niet kan springen vanuit tölt. Dat klonk echt hilarisch, je hoorde blackendecker blackendendecker en toen mayday BOEM

Es

Michiel schreef op vrijdag 15 juni 2007, 22:53:


De gezichtsvermindering komt er zowiezo of ik me wel of niet laat opereren, een roze bril zal ook niet helpen . Een bijrijder zal er niets aan helpen als ik alleen ben en moet ingrijpen ergens om, het gaat niet om een praktisch probleem maar om een gewetensvraag.
De bijrijders en fietsers is een gepasseerd station, het dilemma ligt bij de onafhankelijkheid.

Groet Esther

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 15 juni 2007, 23:25:


Dank je Eddie, dat vind ik fijn.

marianne laenen schreef op zaterdag 16 juni 2007, 10:43:


Wat het probleem is met restzicht en waar ik nou tegenaan loop is dat je lichaamstaal verandert. Ik moet erg opletten dat ik niet ergens over val, dan ga je dus automatisch dubbeltjes zoeken, gevolg je maakt je klein. Voor een jong paard is dat ook verwarrend. In een vreemde omgeving ben ik totaal mijn orientatie kwijt en dan voel ik me onveilig omdat ik echt niet weet waar ik ben. Ook is het erg afhankelijk van hoe het licht is of ik wel of niet wat kan zien, voor mezelf scheelt het al per situatie, voor de omgeving is dat ook lastig om in te schatten. laat staan voor een jong paard. Toch is het ook vaak lachen hoor, ik heb ontdekt dat ik met hoge resolutiefoto s dingen kan zien die ik nog nooit heb gezien en ik ben aan het fotograferen gegaan, als ik denk iets te zien zet ik het op de foto, achter de computer zie ik wel wat ik weggooi en dat is erg veel, maar de gelukte foto s zijn dan ook vaak echt erg mooi. Ik zal er zo eens wat uitzoeken en even een album maken.
Ook met de keuringsartsen en arbeidsdeskundigen heb ik wel dikke lol gehad, er was er een die me zei dat ik wel beschuiten in kon pakken, hij vertelde erbij dat er 13 in een pak gingen, ik heb toen maar gevraagd of dat op een dag moest. In die tijd leefde mijn geleidehond nog, dat licht van die arbeidsdeskundige wilde wel zorgen dat ik een opleiding kreeg war ik direct mee aan de slag kon, hij had het briljante idee vrachtwagenschauffeur! Ik heb hem maar verteld dat de hond niet zo hard kon en of ie dacht dat ik zou gassen met mijn hand op de vangrail ofzo. Kortom het is wel lastig een visuele handicap maar er zitten ook echt leuke kanten aan.

Es

Esther schreef op zaterdag 16 juni 2007, 11:25:


Ik heb even een foto mapje gemaakt van gelukte foto s, de mislukte gooi ik altijd gelijk weg en dat zijn er veel meer
http://picasaweb.google.com/esther.hegt/ZomaarWatFotoS

Cedric Coucke schreef op zaterdag 16 juni 2007, 20:29:


Dag Cedric,

De staar op zich is het probleem niet zo, de complicaties die op kunnen treden bij de oogziekte die ik al heb zijn een reeel risico. Natuurlijk neem ik contact op met meerdere deskundigen en de patientenvereniging. Dat willen de oogartsen etc zelf in dit geval ook erg graag, overleggen met elkaar wat het slimste is in dit geval. Soms pakt het goed uit, en soms pakt het verkeerd uit en dan heb ik minder zicht dan ik nu nog heb.
Ik heb ook tapeto retinale dystrofie, dat zit in het netvlies. Dat is niet te behandelen, het betvlies zelf degenereert. De staar heeft met de lens te maken, een nieuwe lens zit er zo in. Vaak treedt er bij mijn oogziekte nastaar op, dan kun je dus weer een nieuwe lens etc.

Groet Es