Elzaliene Proost schreef op woensdag 13 juni 2007, 14:51:


Ik waardeer je goede hart, maar je zegt dat je haar zelf niet kunt nemen en bent bijna voorgerekend dat 750 euro misschien wel eens de juiste prijs zou kunnen zijn voor een haflinger van 20 jaar die niet ziek is. Ik geloof dat Eddy het al zei. Pure oplichting en werken op het gemoed van goede mensen.
Nogmaals: als de eigenaars er iets mee hadden, dan boden ze haar gratis aan en overtuigden ze zich dat ze op de juiste plek terechtkwamen, of ze probeerden haar beter te krijgen. Nee je kunt haar kopen en de veeartskosten zijn ook voor jou. Zonder garantie.
Ik raad niemand aan dit dier voor die prijs te kopen. Ga eens een ochtendje kijken bij een paardenslagerij en kijk eens wat een soms schitterende paarden daar uitgeladen worden, die minder mankeren.

Hanne schreef op woensdag 13 juni 2007, 15:26:


Pien en Jack zitten vlak bij je......
Vraag hen eens te kijken voor een on-sight advies. Misschien een beginnende hoefzweer, maar misschien ook wat anders.
Piet

clarissa ruijgrok schreef op dinsdag 12 juni 2007, 16:06:


Het laat tevens zien hoe weinig we snappen van paarden en wat een waardeloze paarden(lichaams)taal we spreken.
Ik heb vandaag ook Shiny een aantal meppen verkocht en stiekem wat uitgetest.
Zo gauw ik een daas zag zitten.... "pats" op z, n hoofd, maar ook zonder dat hij het aan zag komen, op zn kont, buik echt zo stiekem mogelijk.
GEEN reactie. Terwijl als ik hem normaal zo ineens een tik zou verkopen dan weet ik zeker dat hij minimaal even met 4 benen van de grond zou komen.....
Stof tot nadenken minimaal......
Hij voelt een daas, voelt een klap en denkt: OK! goed gedaan Piet, merci! Allemaal in een split-second.
Het is weer een vraagstuk boven op alle andere die bij mij op antwoord liggen te wachten

Piet

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 14 juni 2007, 20:18:


Nee, je mist hier even het punt Eddy en je kent Shiny niet.
Het gaat er niet om of ik hem pijn deed, dat geloof ik zeker niet. Het is het totaal niet schrikken van een tik die hij niet aan zag komen, dat me verbaast. Terwijl hij zich wezenloos kan schrikken om helemaal niks. Iets in mijn houding moet dit dan toch teweeg brengen. Enne, gewend? nee. Ik heb hem nog nooit ook maar het kleinste "tikje" gegeven, anders dan om een daas dood te slaan.

Tor schreef op vrijdag 15 juni 2007, 9:54:


Je brengt ze dus van een plaats waar ze zich 20 uur per etmaal staan te vervelen naar eentje waar ze jaarrond in een kudde kunnen lopen. Perfect dus inderdaad.

Natuurlijk is verhuizen vervelend voor een paard, maar je hebt het over paarden, het zijn er dus meer. Dan hebben ze altijd de bekendheid van elkaar.
En misschien kun je nu vast gaan zoeken naar een zelfde situatie in de buurt van jullie nieuwe huis.
Alles beter dan een cel. Ze hebben toch geen straf verdiend?

Piet

Tor schreef op zaterdag 16 juni 2007, 15:31:


Het lijkt me dat je graag een bevestiging wilt horen dat nog weer een winter in een cel helemaal niet zo erg is.
Paarden zijn gewoonte dieren, een ervan is een paardenpaard wil bij haar maatjes zijn, hoef niks te doen, mensen zijn fijn, goede bak etc.
Het is helemaal geen dilemma.
Er is maar 1 vraag:
niemand kan precies zeggen hoe erg jouw paarden een verhuizing vinden, maar zou dat, afgezet tegen de rest van hun leven vanaf nu buiten, meer mishandeling zijn dan solitaire opsluiting?
Heel de site staat volgeschreven over waarom we een paard niet op stal moeten zetten.
Ik denk dat het slim is om dat nog eens te (her) lezen.

Piet

Tor schreef op zondag 17 juni 2007, 18:37:


Nou dan?

Tor schreef op maandag 18 juni 2007, 7:05:


Yes!

Eva Saegerman schreef op zondag 17 juni 2007, 22:20:


Geweldig! Superreclame voor het clikkeren.
Weer een paar mensen laten zien dat het anders kan, we zijn trots op je
Toch wil ik even wat opmerken.
Juist omdat het voor de hengst de eeerste keer was dat hij ging traileren, had hij geen trauma van een trailer, hij zag het als een rare hoge stal.
Door alle opwinding , gesjor en gemep naar het dier was hij ervan overtuigd geraakt dat hij overal moest zijn behalve daar.
Aan de andere kant , zijn maatje stond daar ook.
Het was een soort vreemde join-up. Van iedereen kreeg hij druk, nergens was hij veilig. Toen kwam jij, bij jou vond hij veiligheid en hij besloot : "Jij kunt mij het beste leiden, ik ga met jou mee". (Te vergelijken met het stoppen van het rondjagen en druk laten vallen a la Monty Roberts.) Hoofd laag, kauwend en likkend. Veulengedrag naar jou toe, terwijl hij de anderen wel dood wilde schoppen.
Dan ging plotseling de hemel open , want hij kreeg zomaar nog voer ook, terwijl hij in het begin geen idee had waarom.
Het was dus vanuit de veiligheid en comfort wat je hem gaf dat hij rustig aan kon gaan verkennen, wat er nu eigenlijk van hem gevraagd werd en waarom zijn maatje zo hoog stond.
Jouw aanmoedigingen, plus de beloning voor iets doen, waar hij in principe nog geen hekel aan kon hebben, deden hem besluiten:
"OK, het lijkt te doen, ik ga in dat kleine stalletje op wielen."
Het hangt nu van de verdere ervaring af,. het dichtdoen van de klep, het kraken en piepen en schudden van de trailer en hoe cool het paard is, of hij er volgende keer weer ingaat.
In het algemeen is het niet zozeer het trailer ingaan, maar de associatie die gelegd wordt met het vreselijke rijden daarna, dat een paard besuit om zo'n ding voortaan te mijden als de pest.
Dan is er maar een manier, terug naar af en elk stapje wat stress veroorzaakt eruit trainen, ook ( misschien juist) het rijden.
Maar nogmaals, mijn opmerkingen moet je apart zien van wat je deed met dat paard. Perfect!

Piet

Huertecilla schreef op maandag 18 juni 2007, 12:23:


Pffff, er was dus in het verleden wel een soort excuus voor het gebruik van paarden, maar nu we dat voor ons plezier doen zou het niet meer mogen.
Zeer zwak argument! Helemaal zwak stukje trouwens. Want ook de rest van het verhaaltje vind ik een enorme open deur intrappen, Hoe oud is die professor, wat mankeert ie, is hij te bang om te rijden, heeft hij er geen tijd voor ? Nergens staat dat hij bewust afstand heeft genomen van het paardrijden... en dan nog... een Italiaanse professor....
Ook dieren als bv. honden worden voor ons plezier gehouden, het meest natuurlijk zou zijn, samen in een roedel in de natuur.
Nee, hun bestaansrecht, evenals dat van paarden is het feit dat we ze als huisdieren zien. Met de een spelen, wandelen we mee aan een riempje en houden we binnen in onze leefomgeving om te waken, het paard spelen we mee, we rijden ermee of op en laten we lopen in de wei.
Bovendien begrijp ik niet wat je nou keer op keer probeert te bereiken. Is dat iets als: stop met rijden, doe je paard naar de slacht, want je weitje is toch te klein en ga leuk motorrijden?
Hoe graag wil je gelijk krijgen, als je een of andere Italiaanse professor, met een paardenhobby en waarschijnlijk geld genoeg om nog 20 ha te kopen, tegen mensen hier wilt laten zeggen dat paardrijden niet deugt?
Zou het niet van meer inzicht en realiteitszin getuigen mensen te helpenom onder de gegeven, veelal te verbeteren, omstandigheden zo goed als mogelijk voor hun paarden te leren zijn?

Christel Provaas schreef op maandag 18 juni 2007, 12:38:


Heb je al eens achterin zo'n ding gestaan met een gangetje van 40 over een niet te best weggetje? Inderdaad betrek ik het geheel op mezelf.
Daarom kan niemand me wijsmaken dat een paard dat grappig vindt en dat daar niet een hoop angst vandaan komt.
Als alles stilstaat is het niet meer dan een stalletje met een klepje erheen.

Huertecilla schreef op maandag 18 juni 2007, 14:06:


" I do not ride my horses any more." De woorden van de geachte professor.
Wat voor mij simpel inhoudt dat hij voorheen als professor in de filosofie aan de hele ethische kant van het verhaal voorbij is gegaan. Het geen voor mij voldoende is om dit met kilo's zout te nemen. Goh, meneer de professor, vindt u eigenlijk ook niet dat mensen niet op de rug van paarden horen te zitten? Tja, mijn beste Peter, dit is wel een zeer diepe vraag zeg! Maar nu je het zegt....

Esther schreef op maandag 18 juni 2007, 13:24:


Het doet me altijd weer denken aan iemand die vond dat de beste maat van een picadero , de maat van zijn schuur was Es.

Ans Jondral schreef op maandag 18 juni 2007, 13:44:


Mijn punt is juist dat ze moeilijk doen wanneer ze er op moeten.

Het erin gaan is eigenlijk niet meer dan een dressuuroefening, of een beter misschien nog, een trailoefening.
Bruggetje op en blijven staan in een stalletje.
Ik denk ook wel dat veel paarden stress tonen, maar dat we het niet zien.
Behalve als ze zich omgooien in een bocht of nat van het zweet er weer uit komen. of dwars door de trailer eruit proberen te komen, of met hun benen over de voorste stang hangen.
Behalve de kennis van mijn maatje Conrad, die schokkende verhalen kan vertellen over het rijden met paarden in een trailer, omdat hij honderden paarden trailermak gemaakt heeft, heb ik hier altijd mijn eigen geweldige leerpaard.
Shiny liep voordat we ooit reden los, dus zonder leidtouw, op mijn verzoek voor-en achteruit de trailer in. De kalmte zelf. Wel zweette hij altijd als we gereden hadden. Maar ik hoorde nooit iets onderweg.
Na een aantal keren rijden besloot hij er niet meer in te gaan.
Achteruit deinzen, bevriezen.... you name it. Het was niet langer een plaats om te staan, maar er gebeurde van alles als de klep eenmaal dicht ging en alles ging bewegen.
Opnieuw begonnen, staaaapje voor staaaapje, totdat hij zonder welke reactie dan ook de trailer weer inliep.
Dertig meter gereden..... dampen!
Ook dat zijn we gaan trainen, nu rijd ik een dikke drie kilometer, verder was nog geen noodzaak, zonder dat hij zweet.

Daarom schreef ik ook aan Eva , afhankelijk van hoe cool het paard is, zal het goed of niet goed gaan. Hij had geen zwaarwegende reden om er niet in te gaan. Pas als je een aantal keer gereden hebt en hij logischerwijze kan weten dat hij gereden gaat worden, zal blijken of hij het accepteert als iets onoverkomelijks en er toch in blijft gaan. Dan is het te vergelijken met verkeersmak worden e.d.

Nick Altena schreef op maandag 18 juni 2007, 16:01:


Ach Nick, het blijkt voor de zoveelste keer dat het sop de kool niet waard is. Als hij geen medestanders heeft verzint ie ze wel.
De professor is gewoon iemand die van paarden houdt, ze redt van bevangenheid en er daarna in een arena in Rome mee rondrijdt, op de tonen van wals muziek, met een stang in en oogkleppen voor, met extra applaus van het publiek en een zoen voor het paard.

http://www.proequoweb.com/ing/newfiles/briciola.html

Maar verder allemaal zeer ethisch!