Elzaliene Proost schreef op woensdag 13 juni 2007, 14:24:


Dit onderwerp kan afgesloten worden hoor... Op het forum van Paardnatuurlijk is er al over gebrainstormed en een eind aan gebreid...

margaretha schreef op dinsdag 12 juni 2007, 12:54:


Ze krijgt die langere haren over haar hele lichaam? Dan, gezien haar voor geschiedenis met dekens en 's nachts binnen, moet ze misschien toch nog wat wennen aan de temperaturen en vind haar 'systeem' misschien dat de korte haren nog niet voldoende waren om haar onder de laagste temperaturen warm te houden...? Zou dus nog gewenning kunnen zijn aan het dekenloos-24/7 buiten. Geef haar in dat geval de kans om de overstap te maken. Als je haar dekenloos wilt blijven houden, vooral niet gaan scheren!

Huertecilla schreef op vrijdag 15 juni 2007, 11:38:
...KNIP...

En hier ben IK het helemaal eens met H! Soms moet je roeien met de riemen die je hebt... En inderdaad is het op een paard rijden puur iets wat we voor ons zelf willen. Zowiezo is alles wat de mens doet in meer of mindere mate vanuit egoïsme: zelfs al geef je een dier een 2e kans of krijg je kinderen, in het eerste geval doe je het naast je medelijden voor het dier omdat het jouw als mens een goed gevoel geeft, in het geval van kinderen is het een samenspel van de 'biologische klok', en iets eigens willen hebben om te knuffelen en te vertroetelen, kortom je liefde aan kwijt te kunnen. En dat moois wat je daar vaak voor terug krijgt is ook heel belangrijk. Als je kind zich een moment als een draakje gedraagt kun je dat lieve knuffeltje wel achter het behang plakken, of die huilbaby zou je, als het echt weken aanhoud en er geen hulp van buitenaf komt, wel kunnen smoren met een kussen. (Dit is een praktijk voorbeeld van mij zeer nabij..)

Maar goed dit wordt erg off-topic nu. Het is een feit dat alle mensen ook egoïstisme in zich hebben. En dat zal wel gewoon bij het pakket 'overleven' horen, wat dieren in zeer sterke mate hebben tenslotte, en is dus óók natuurlijk. Voordeel van ons ontwikkeld gevoel (emoties) is dat wij een keuze kunnen maken in ernstig egoïstisch, wat een ander levend wezen kan schaden, of een beetje.

Esther schreef op vrijdag 15 juni 2007, 21:38:


Hoi Es, wat eng allemaal, vooral omdat dit om je zicht gaat! Ook ik hoop dat er iets kan gebeuren waardoor die twee zeer belangrijke bolletjes toch nog acceptabel hun werk kunnen doen! En ik leef met je mee wat je dilemma met je paardjes betreft.
Ik zit op het moment op het zelfde dilemma te kauwen en herkauwen: wat door mijn gezondheid met Mike te doen. Conrad helpt me met een voelspriet uit laten gaan voor misschien toch een andere eigenaar m/v (hij kent Mike aardig vanwege de lessen) of misschien toch een geschikte bijrijder m/v. Ook zit ik de mogelijkheid te onderzoeken of ik Mike voor minimaal een jaar in een paardgerichte groeps huisvesting kan plaatsen, om me helemaal op herstel te kunnen richten (wat ik maar gedeeltelijk in de hand heb).

Een nieuwe eigenaar zou voor mij wel moeilijk zijn want ik begin aan dieren 'voor het leven' en zo heb ik geen zicht meer (als hij daar ook eens weg moet) wat er van hem gaat worden. Heb dat één keer eerder gedaan met een 20 en 15 jarige moerasschildpad. Van ukkie aan bij mij. Via Stichting AAP, jaren geleden toch besloten ze een verder aardgericht leven in een reservaat in Italië te gunnen. Vraag me nu nog wel eens af of ze nog leven en zo niet hoe lang hebben ze daar nog kunnen genieten... Best moeilijk hoor. Voordeel is dat ik weet dat ze daar terecht zijn gekomen tot hun dood aan toe. Het reservaat floreert en is zelfs uitgebreid. Met Mike zal ik dat niet zeker weten.

Esther, stel dat je ze toch niet meer zelf kan bieden wat je vind moeten, en je hebt moeite ze echt weg te doen, is ze in pension doen op een stal waar paarden zo natuurlijk mogelijk gehouden worden dan geen optie? Daar zal ze zich in ieder geval prima kunnen vermaken. Ook al ligt die niet om de hoek? Rijden op een paard staat tenslotte niet in het lijstje van de échte behoeften van een paard... Dit is een optie die ik ook aan het onderzoeken ben namelijk. Je kunt dan heen wanneer je kunt en wilt om toch lekker met ze te tutten b.v. En jij zal je paardjes makkelijker kunnen plaatsen dan ik Mike. Of ik moet gaan liegen en dat kan ik niet. Zit niet in mijn aard. Jullie weten denk ik wel waarover dan...

In ieder geval heel veel sterkte met alles. Ik leef met je mee...

Michiel schreef op vrijdag 15 juni 2007, 22:53:

...KNIP...

EN die zijn nou juist zo moeilijk te vinden!!! Ik ken iemand met een Fjord die 'gewoon' dressuurmatig recreatief wordt gereden. Ze is al heel lang op zoek. Komen wij aan met onze 'bijzondere' eisen... Ik sta al hier tussen de ADjes, op www.naturalhorsemanship.nl en op Marktplaats. De AD wordt gelezen maar reacties.....?

Huertecilla schreef op maandag 18 juni 2007, 12:23:


Amen!

Risah schreef op maandag 18 juni 2007, 9:42:


Hoe heeft je dierenarts op Cushing getest?

BELANGRIJK: 'Kortisol' is de benaming die de Duisers gebruiken! Is misschien Cortison? Kan het woord in het D-N woordenboek niet vinden:

De beste testresultaten geeft de Dexamethason-supressionstest (volgens de artsen van de 'Tierärztlichen Hochschule Hannover'). Hierbij laat de dierenarts in het lab de Kortisol grondwaarde meten en spuit daarna Dexamethason, dat gelijkwaardig is aan het lichaamseigen Kortisol. Na enkele uren wordt opnieuw de Kortisol grondwaarde getest. Is deze gedaald dan heeft het paard geen Cushing. Omdat de zelfregulerende mechanismen van de Hersenaanhangselklier (op z'n Duits: Hirnanhangsdrüse), waar Cushing Syndroom ontstaat, de Kortisol productie doen afnemen wat in het geval van Cushing Syndoom niet zou gebeuren.

Ik zou geen veulen met haar fokken als ze Cushing heeft! Een paard met Cushing is in toenemende mate ziek. En o.a. het immuunsysteem heeft te lijden. Dan ook nog een nieuw leven in het toch al zieke lichaam laten groeien lijkt mij daardoor foute boel. Met een ziek dier fok je niet!

Heeft ze nog meer symptomen van Cushing? Overmatig veel drinken en dus vaak veel urineren doordat de Insuline productie wordt afgeremd waardoor de bloedsuikerspiegel stijgt, spierverlies, hoefbevangenheid meestal wel in milde vorm, eet meer maar vermagert toch, alleen bij de schoft, kruis en boven de ogen vormen zich vetlagen.

Zal je nog laten weten wat de Duitsers van de behandeling vinden (het medische paardenboek wat ik heb is namelijk Duits

Cushing Syndroom is ongeneeslijk. Maar dat betekend niet dat een paard wat hieraan lijdt afgemaakt of tot aan de dood lijden moet!
Met medicatie zijn de symptomen goed in de hand te houden.

Één van de medicaties is Bromocriptine. Dit doet zijn werk maar kan echter koliekachtige darmproblemen veroorzaken, met nog talrijke andere bijwerkingen.

Daarom gebruiken ze in Hannover liever het beter verdraagbare Pergolid. In Duitsland (hoe zit dat in ons land?) is dit medicijn echter alleen voor mensen verkrijgbaar. Bij mensen wordt er de Ziekte van Parkinson mee behandeld.

Dierenartsen kunnen ook Pergolid tabletten (voor mensen) leveren maar deze zijn erg duur. In Hannover maken ze daarom Pergolid zelf aan voor Cushing paarden, waar wel wat ervaring bij komt kijken. (Misschien kan dat in Nederland b.v. Veeartsenijschool Utrecht ook?)

Even over de dosering (dit heb ik van internet):
Dr. Gerhard Assmann: In de Vakliteratuur worden twee zeer verschillende waarden genoemd: een hoge dosis tot aan 0,01 en een lage van 0,002 Milligram per Kilogram lichaamsgewicht per dag. Een 500 Kilo zwaar paard heeft bij de hoge dosering tot 5 mg, bij de lagere dosering daarentegen maar 1 mg Pergolid per dag nodig.
De meeste dierenartsen vinden de hoge dosering nodig. Naar mijn (dr. Gerhard Assmann) mening is de laagste dosering genoeg om in de meeste gevallen werkzaam te zijn, wat de kosten enorm drukt.
Belangrijk: Als de lage dosering na zes tot acht weken niet werkt, zal de hoge dosering ook niet helpen.

Als 2e middel wordt Trilostan genoemd.

Met Sulfur en andere Homeopathische medicijnen kan de afweer van het aan Cushing Syndroom lijdende paard versterkt worden. Homeopathie kan echter niets aan de gevolgen van het Cushing Syndroom doen.

eddy DRUPPEL schreef op maandag 18 juni 2007, 14:03:


Eddy! Way to go!!! Dit zoek ik voor Mike! Ga van de week bij zo'n stal in Gelderland kijken maar als Mike het de oudste leidende ruin (28) jaar te 'moeilijk' maakt en deze daar onder lijdt zal Mike weer weg moeten. Mike zal een proeftijd krijgen. Hier in Nederland ben ik nu enkele pensions tegen gekomen die de paarden zo houden, alleen dat met (klop)hengsten is nog steeds een probleem.

Had gisteren nog een echt leuk telefoontje met de eigenares van nog zo'n NH stal, maar het probleem daar was dat ze er paarden opvangen met lichamelijke problemen. Een merrie met rugproblemen of artrose willen ze niet besprongen zien, wat ik me in zo'n geval goed kan voorstellen. Heb een hele tijd met deze vrouw gesproken over NH en als Mike nou niet dekte had ik welkom geweest. Zij rijdt Endurance met een paardje op blote hoeven en laat haar paard ook niet 'koelen' omdat zij dat niet nodig vind. Heeft daarmee ook nog nooit problemen bij haar paard gezien. Het commentaar wat ze krijgt is af en toe niet van de lucht.

Eddy als het bij jouw van start gaat wat zou het dan per maand gaan kosten? Heb ook al contact gehad met HIT stal De Maesberg hier in NL. Maar de kosten zijn te veel voor ons budget: 275 euro p/maand. Plus dat ze waarschijnlijk pas tegen de winter plaats hebben. Wel incl. ontwormen. Inentingen weet ik even niet meer... We proberen de boerderij in Duitsland al te verkopen maar het zal mazzel zijn als dat snel gaat lukken. Tot die tijd moet ik toch op de euries letten. Wout moet al meer dan 2 jaar alles alleen ophoesten.

O had ik maar zo'n boompje in de tuin...

Heb namelijk met vriend Wout besloten om me zeker een jaar geheel aan mijn gezondheid te wijden, maar dan moet ik óf een goed verzorger/bijrijder v/m zien te vinden wat ik ook al niet gauw zie gebeuren, anders wil ik hem naar een NH pension zodat hij zich zonder mij prima kan vermaken. Op ALLE fronten, dus ook hormonaal Redelijk in de buurt is natuurlijk wat bezoeken betreft het mooist maar als dat simpel weg niet gaat lukken moet het maar verder weg. Weet alleen niet hoe dat gaat: een NL paard in B op pension zetten. Mijn verzekering zal ik wel moeten consulteren. Die gaat tot 10 km over de grens van NL.
Op pension waar hij nu staat met 2 ruinen verveeld hij zich. Als ik kom hangt hij bijna aan me vast geplakt... Te weinig uitdagingen.

Piet schreef op maandag 18 juni 2007, 13:13:

Ik zei AMEN! op dit stukje van HC omdat het sec genomen zo is. Ik denk dat HC dat ook zo bedoelt. Want ook HC rijdt tenslotte zijn paarden! En inderdaad Piet, dit geldt voor bijna alle levende wezens die wij in 'gevangenschap' houden. Ik heb ook 2 fretten en een cavia beertje. Ook hier probeer ik ze zo veel mogelijk naar hun natuur te houden, voor zo ver dat dus gaat. Ik zal de fretten toch maar even gescheiden houden van mijn cavia want dat leverd dan misschien een natuurlijk schouwspel op, uit de richting van mijn fretten maar is niet zo gezond voor de cavia. Ook zou dit verspilling of zelfs marteling van de cavia opleveren omdat de fretjes niet eens weten wat ze, nadat ze hem hebben gegrepen, met hem aan moeten!

Dat ik ze heb is inderdaad voor mijzelf: ik vind het leuke dieren en wil mij ermee vermaken. Kanttekening: mijn fretten die afstammen van de Bunzing en ooit 'gedomesticeerd' zijn door de mens voor de jacht op ratten en konijnen hoef ik niet in de natuur uit te zetten. Ze zouden het niet meer kunnen overleven, zeker albino Bibi niet! Ook mijn goudkleurige cavia met rode ogen hoef ik niet, in zuid Amerika dan hè, want daar komen deze diertjes vandaan, niet in het wild terug te zetten. Hij overleeft het vermoedelijk geen dag met zijn niet-schutkleur.

Gegeven: de dieren hadden überhaubt nooit door mensen 'gedomesticeerd' moeten worden. Dan waren ze 'natuurlijk' gebleven. Maar dat is ooit nou éénmaal wel gedaan. Omdat mensen er destijds niet over nadachten of het wel zo eerlijk naar deze dieren toe was. Wat ik wel afkeur is dat we tegenwoordig, met de kennis over de natuur en vele diersoorten precies dát doen wat onze voorouders ook deden: nieuwe dieren uit het wild halen omdat 'wij' ze zo interessant vinden of omdat er even een 'show off' naar anderen nodig is. Voorbeelden: wasberen, reptielen, amfibiën etc. Nu anno 2007 zou de mens toch beter moeten weten!

En ik ben ZEKER niet van plan Mike dood te laten spuiten omdat ik hem (nog) niet het meest natuurlijk benaderde leven kan bieden wat ik zou willen. Ben hier trouwens wel hard mee aan het werk... Als ik Mike zou kunnen uitleggen wat 'dood' betekend (ik ben overigens atheïst) en hem dan de keus zou geven tussen het leven wat hij nu leidt of die man (of in dit geval paard?) met de zeis denk ik zijn keus wel te weten! Vergeet niet dat wij diersoorten, ik zeg expres WIJ want ook wij zijn 'gewoon' zoogdieren, een zeer sterke drang tot overleven kennen, VAN NATURE...

4bozzza schreef op dinsdag 19 juni 2007, 18:18:

Weet ik wel zeker...

Ellen Spikker schreef op woensdag 20 juni 2007, 23:31:


Hoi Ellen, welkom hoor! Heb je op de site niets kunnen vinden over natuurijk voeren? Zou ergens moeten staan. Een schrale wei is juist gevaarlijk omdat het gras hierop continu 'gestresst' is. Het wil eigenlijk groeien oftewel zich herstellen/overleven. Hier komt dan fructaan bij kijken. Een weide met hoog gras (liefst niet zo'n 'vette' koeiengras weide) is beter en dan laten grazen volgens het principe van strookbegrazing. Doen Frans en Ilona van deze site ook. Daarom moet hier volgens mij op de site wat van te vinden zijn... Zoek anders eens op het woord 'strookbegrazing' hier op de site!

Ellen Spikker schreef op donderdag 21 juni 2007, 9:19:

Schuurt ze ook haar staart en manen kapot? Zou ze Staart-manen exceem kunnen hebben? Of zie je kale plekjes over haar lichaam ontstaan? Een paard kan ook mijt krijgen of schimmel, maar dat kan alleen een dierenarts beoordelen door een huidschraapseltje te onderzoeken...

Zoek op dit forum topic nummer 69912 eens op. Daar staat een link naar een presentatie over huidaandoeningen bij paarden. Hele duidelijke foto's over hoe de verschillende aandoeningen eruit zien.

Esther schreef op donderdag 21 juni 2007, 23:41:


Van TOMTOM? Navigeren kan hij zeker...

Huertecilla schreef op vrijdag 22 juni 2007, 8:42:

Als je het zo bekijkt helemaal mee eens. Maar ook met de lesmethode van Parelli kan een mens helemaal de mist in gaan met haar/zijn paard! Vergis je niet! Heb hier vaak genoeg over gehoord, dat paarden zelfs aggressief werden naar hun mens toe. Niet om op te scheppen maar om aan te geven dat ik blijkbaar (in eerste instantie) het gedachtegoed van PP samen met mijn paard goed doorliep is dat wij officieel Level 1 zijn. Level 2 lag al klaar voor de volgende leerfase...

Heb hem net verkocht, samen met de carrotstick en de 22ft line. Ikzelf kwam bij Mike toch wel wat dingetjes tegen, die achteraf gezien, toch door het gebruik van die c-stick wat dwang/angst bij hem opriepen. Maakte niet uit dat de 'Friendly Game' wordt doorgevoerd, (voor diegene die niet bekend zijn met Parelli: je paard eerst met diezelfde carrotstick overal kunnen aanraken en aaien, totdat je er zelfs mee om je paard heen kunnen zwaaien en zwiepen) tot aan een niveau toe dat het paard niet eens meer blikt of bloost als je keihard met de string die aan de stick zit rondom het paard op de grond slaat (mét zwiepend geluid) en de string zelfs als een helicopter wiek (mét zwiepend geluid) boven je paard zijn hoofd in de rondte laat zwaaien.

Het paard weet (na een leerperiode) heel goed dat het tijdens de Friendly Game niets van de stick met zijn touw te vrezen heeft. De stick wordt niet gebruikt om het paard op een bepaalde manier in beweging te zetten.

Zodra je de Games van hem gaat vragen waarbij met behulp van dezelfde stick actie wordt gevraagd wordt het echt een ander verhaal.

Als mens kun je regelmatig je handelingen verkeerd timen of de verkeerde lichaamstaal gebruiken voor wat je van je paard vragen wilt. Het minst kwaad kan dit als je helemaal geen kunstmatige middelen hebt om het paard te raken, dus een pijnprikkel te geven, wat in bepaalde gevallen in fase 4 bij Parelli NH het geval is!. Je leert van Parelli dat je Fase 4, dus de hoogste fase van druk, zó hoog moet zijn als voor jouw paard nodig is om te reageren.

Daarom ben ik gaan nadenken en uiteindelijk terecht gekomen bij Conrad. Nix geen middelen om je paard mee aan te moeten raken wanneer nodig, nix geen druk opvoeren tot een fase 4 wat ongemak of zelfs pijn betekend. Okee, nu is het nóg belangrijker geworden om goed te timen, anders doet Mike het gewoon niet of verkeerd... Maar dat is alles wat er dan fout gaat. Een miscommunicatie tussen twee verschillende wezens. En weer met geduld opnieuw proberen of je het dit keer wel duidelijk genoeg kan vragen wat je verwacht van hem...

Kun je dat geduld op dat moment niet opbrengen: doe iets simpels wat wel al lukt en stop ermee. Kies een ander moment waarin je wel lekker in je geest en vel zit en ga dan weer verder... No harm done!