Geertje schreef op maandag 18 juni 2007, 20:38:


Natuurlijk krijgt elke winkel zijn eigen klantenkring. Maar ik weet en een aantal mensen van hier met mij, hoe ze nagedacht heeft, bezig is geweest met aangepaste maneges, om bedrijven over te nemen en ze naar haar idealen om te vormen. Hoe het uiteindelijk allemaal niet haalbaar bleek en ze gedwongen werd, omdat het geen eerste klas oplossingen voor paarden zouden blijken te zijn, om zo door te gaan zoals ze nu bezig is.
Ik weet nog goed wat een armoe het die eerste winter is geweest, maar dat ze niet van hun principes wilden afwijken. (want haar partner is er ook he) Hoe gemakkelijk was het niet geweest.......
Logisch dat, wanneer je maar lang genoeg de manege-ellende hebt gezien, er in hebt gewerkt en ervan braakt, wanneer je dan de moed hebt om een eigen bedrijf te beginnen je dat wilt doen vanuit je eigen principes, zoveel mogelijk rekening houdend met de paarden die voor je werken.
Daar wijkt alles voor. Dat is de norm.
Wie mee wil doen, mag dat, anders is er een deur 200 meter verder.
Prachtig Pien! Mijn steun heb je en hou je, maar dat wist je al he?
En dan is er een kwezel die roept dat er mensen zijn die hun geld verdienen met waar we allemaal mee bezig zijn. Was jij hier al niet voordat je een cent ermee verdiende? Hebben jou inzichten niet geholpen met de ontwikkeling van iedereen die hier leest en schrijft?
Op welke manier dan ook?
Voor mij is Sprithorses DE PaardNatuurlijk manier als het op andere mensen ontwikkelen in hun omgang met paarden gaat.
Je 10 lessenkaart zou verplicht bij elke manege ingevoerd moeten worden, voordat ze ooit 1 ster konden krijgen.

Piet

Risah schreef op maandag 18 juni 2007, 21:06:


Er is een Yahoo cushing mailgroup, misschien is dat iets voor je om er meer van te weten te komen?
Piet

Marcia schreef op maandag 18 juni 2007, 23:58:


Dank je wel Marcia! 'k zit niet vlug om woorden verlegen...
Daarom maar over Shiny
Ik vind het moeilijk om het hier in het openbaar als antwoord op jouw bericht te schrijven omdat het zweverig over zal komen.
Ik geloof dat het een soort dwang van iets (om het simpel te houden) is geweest om hem te kopen. Een 2 jarig klein ruintje, alleen gezien vanaf een fotootje op Marktplaats , 200 kilometer verder. Helemaal niks bijzonders, een kruising Arabier en nog wat. Telefonisch gekocht (!), met als enige ontbindende voorwaarde dat hij gezond moest zijn en misschien had ik dan nog.....
Vanaf dag 1 had ik hem, als ik een "normaal" paard had willen hebben eigenlijk weer moeten verkopen, ik kwam met mijn beetje Hempfling en beetje Dorrance kennis.aan alle kanten te kort om hem iets te kunnen leren. -Conrad zei later dat zulke paarden van hand tot hand gaan en dat de laatste hand die van de slager is, omdat niemand er iets mee kan- Maar verkopen is nooit aan de orde geweest. Ik ben een Zeeuw: Luctor et Emergo!
Shy, heette hij toen, ik heb er als eerste Shiny! van gemaakt, heeft ervoor gezorgd dat ik de laatste jaren fantastische mensen ontmoet heb, die bereid waren hun kennis, soms gratis, soms duur betaald, met me te delen, zodat ik op hun schouders kon gaan staan om weer verder te kijken, in mijn eindeloze zoektocht naar hoe om te gaan met mijn kleine paardje.
Ik ben ervan overtuigd dat ik deze kennis op mijn beurt moet delen met iedereen die erin geinteresseerd is. Er zijn meer paarden als Shiny, er zijn meer mensen als ik.
Inmiddels is hij, je hebt het gezien, lief, zacht, aanhankelijk als een hondje, maar wel met een dikke gebruiksaanwijzing. We zijn nog lang niet klaar, we zijn nooit klaar.
Misschien is mijn angst wel ongegrond dat ik dringend een "normaal" paard van hem moet maken, omdat hij anders "waardeloos" voor iemand anders zou zijn. Hoe langer onze gezamenlijke reis duurt, hoe meer mensen zoals jullie, zijn waarde als therapeut, als leermeester en vriend, in gaan zien.
Laat mij dan de tolk zijn.

Piet

Spirithorses schreef op dinsdag 19 juni 2007, 11:41:


Tja, ik heb een hele lieve vrouw, maar als het om kinderen gaat heeft ze een klein leeftijdsprobleempje.
Iemand een voorstel ? Oplossingen wil ik altijd proberen

e m kraak schreef op dinsdag 19 juni 2007, 16:58:


Yes! Dit is beter geformuleerd dan wat ik schreef, ik ben snel wat emotioneler, vooral als het om de reincarnatie van een rode lap gaat, maar, hier sluit ik me bij aan.

Piet.

Marcia schreef op dinsdag 19 juni 2007, 19:08:


Come on Marcia!, heb ik nou een hele dag voor niks tegen je aan geouwoerd?
Maak een trainingsplan, verzin stappen om met zo weinig mogelijk stress naar je doel te komen, deel het in 4 en je hebt hele kleine stapjes om daar te komen waar je wil. Train elk klein stapje drie keer. Kijk naar haar hoofd en beloon.
Je kan het!

piet

Huertecilla schreef op dinsdag 19 juni 2007, 19:28:


Bedankt voor de echo

van lennep schreef op dinsdag 19 juni 2007, 20:00:


Voor alle meer stofjes hebbende dames.
Al had je tig stofjes meer! Vergeet ze. Werk als een machine. Maak het duidelijk voor jezelf en plan! Ga zitten aan tafel, pak een pen en papier.
Beeld je in dat je aan de gang gaat met je paard.
Verzin 4 stappen om daar te komen wat je wilt bereiken n.l de spray gebruiken op je paard.
deel dan de eerste stap weer in 4 stapjes. verzin de stapjes, ook al lijken ze je nog zo klein, zo lullig.
Dan ben je BIJVOORBEELD zover dat je de spraybus laat zien, Yes en beloon als hij er niet op reageert, omdat het zien van de bus geen bedreiging meer is. Oefen dit stapje drie keer, ga je te snel ? ga 2 stapjes terug, oefen die weer drie keer en neem 1 stapje verder, doe dit drie keer enz.
Stop als het goed gaat.! Laat je niet verleiden om verder te gaan dan het aantal stapjes wat je doel was. Pauzeer een poosje of ga morgen verder met de volgende sessie.
Bedenk intussen en schrijf de vier volgende kleine stapjes op!, zodat je op de helft bent van je planning enz. Oefen 1 of 2 stapjes per sessie.
Sla geen stapje over, ook al gaat het heel goed, ga 2 stapjes terug als het er nog niet in zit na drie keer.
Maak het makkelijk voor je paard, zet hem op voor succes, als het niet lukt heb jij het niet goed gedaan, je hebt te grote stappen genomen, gedacht het gaat wel en voor je het weet ben je de interesse en wil van het paard kwijt.

Misschien is het grappig als clikkeraars hier hun planning neerzetten , inclusief de stapjes om daar te komen waar ze willen, dan doen we een clikkeroefening online Wennen aan een spuitbus is dan een leuke oefening.
Maar dan wel alleen mensen die echt al clikkeren, die geleerd hebben hun paard beleefd te laten zijn, dus de beginselen van het clikkeren kennen, anders krijgewn we ongelukken.

Piet

Esther schreef op dinsdag 19 juni 2007, 21:00:


naomi.nederlof@hetnet.nl Ik heb dit email adres.
Piet

Esther schreef op dinsdag 19 juni 2007, 21:14:

Piet schreef op dinsdag 19 juni 2007, 21:18:


oow, fout Es, aan de andere kant staan we hier ook bij de leden met ons hebben en houwen....

Piet schreef op dinsdag 19 juni 2007, 21:02:


achteraf is het risico me toch te groot.
Zet je plan maar op mijn mail, dan stuur ik het door aan de andere deelnemers, voorzien van mijn altijd vriendelijk commentaar.

e m kraak schreef op woensdag 20 juni 2007, 2:26:


Natuurlijk snap ik dat er andere manieren zijn om een paard aan een spuitbus te laten wennen. Als het paard doet wat je wilt haal je de prikkel weg. Negatief belonen..... en net zo goed een onderdeel van operant conditioneren als postitief belonen, bekrachtigen.
Hoewel ik de oplossing die iedereen hier aandraagt niet mijn manier is omdat ik het dwingen vind, (je dringt de spuitbus op aan je paard net zolang totdat hij hem accepteert ) en ik zoveel mogelijk positief probeer te werken, want doe je dat bv ook met een paraplu? Je achtervolgt hem net zolang totdat hij de open en dicht klappende plu niet meer eng vindt en haalt hem dan weg? Lekker kalm trainen zal dat zijn! Als ik Shiny zo getraind had, had ik hem elke dag uit een lantaarnpaal naar beneden kunnen halen. Vooral dus met een nerveus paard zal dit de verhouding niet ten goede komen denk ik.
Aardig voorbeeldje hiervan is ook wat Marcia me vertelde, een hypernerveus paard leren dat aanraken overal geen punt hoort te zijn.
Je zet je paard in een stal, dwingt haar met 2 mensen in een hoek zodat ze moet blijven staan en een derde legt legt zijn hand op haar been en laat pas los als het paard niet meer reageert. Tsja, het zal uiteindelijk ook wel geaccepteerd worden, paardje leert dat aanraken geen pijn doet, maar ten koste van wat? Hoe lost ze dat geestelijk op?

Het ging me eigenlijk ook helemaal niet om die spuitbus.
Mij ging het om de dames met "een stofje meer" na te laten denken over het maken van een doordacht trainingsplan, omdat ze ( met respect dames, want jullie zijn op andere vlakken heel goed) in mijn ogen als enige probleem hebben dat ze nooit geleerd hebben iets structureel te trainen. Esther ontdekt nu bv bij Conrad hoe dat werkt, (Subtiel trainen is zeer gestructureerd, het is de kracht ervan. Maar ook alle andere trainingsvormen, ook het clikkeren horen volgens een bepaalde structuur, opbouw, te verlopen) maar haar kwartje is blijkbaar toch nog niet zover gevallen, dat ze dit in ALLE gevallen kan toepassen.

Daarom die spuitbus. Het is een simpel te overzien trainingsdoel. Je kunt je hierbij nog voorstellen, of hebt gezien, hoe je paard reageert als hij er bang voor is en waar de "pijnpunten" zitten die je op moet lossen.
Een goed doordacht stapsgewijs trainingsplan is ook wat zorgt dat een paard ( het is van de week nog aan de orde geweest) bij het laden in een trailer nooit meer problemen heeft, omdat je bv het rijden vergeten bent te trainen, of dat hij de schrik van zijn leven krijgt als een hooinet ineens een rare zwieper maakt. Of niet geleerd heeft dat hij zijn benen moet verzetten in een rechtse bocht en zich dus niet hoeft te laten vallen. Als je het allemaal voorzien hebt en traint is het geen issue meer. Exact zo ook bij het zadelmak maken van een paard en noem alle grote gebeurtenissen in het leven van een paard maar op.
In wezen gaat het niet om het einddoel, het gaat om de weg erheen.
Die hoort hetzelfde te zijn. Structureel, elk mogelijk verzetspuntje wegtrainen, kalm en duidelijk, zonder grote stappen gauw thuis, want dan heb je kans dat je problemen over het hoofd ziet, die je later opbreken.of het nu bij een spuitbus is of op zijn voorbenen lopen.

Piet

Eva Saegerman schreef op woensdag 20 juni 2007, 10:09:


Ik ga weer even miepen :) watje dat ik ben :)
Ik krijg hoe langer hoe meer het gevoel dat een paard een maffe opeenhoping is van een hond, een kat en nog iets en dat daar later een paard van gebouwd is. Dat we nog niet voor de helft weten hoe een paard ook kan zijn.
Ik voel me ook nog steeds een roepende in de woestijn als het gaat om te zeggen dat er zoveel meer is wat je met een paard kunt doen dan rijden. Natuurlijk is rijden leuk en is een paard daar bij uitstek geschikt voor. Soms ...... en helaas is er dan natuurlijk niemand bij die het ook ziet, nee meestal worden dan onze spelletjes vergald door een zooitje dazen of andere ongebruikelijke omstandigheden,... soms zie ik mijn paard met volle teugen genieten, als we bv zijn 'achtervolg de baas' spelletje gedaan hebben. Als ik hem daarna van pure gein nog een rondje bokkend en jumpend zie rennen heb ik zo'n medelijden met paarden waar bv het grondwerk alleen maar uit een half uur longeren bestaat.

Kynshiri schreef op woensdag 20 juni 2007, 9:45:


En zo is dat