Piet schreef op dinsdag 19 juni 2007, 9:36:
>
Dank je wel Marcia! 'k zit niet vlug om woorden
> verlegen...
> Daarom maar over Shiny
> Ik vind het moeilijk om het hier in het openbaar als
> antwoord op jouw bericht te schrijven omdat het zweverig
> over zal komen.
Nee hoor, niks zweverig! Wel héél oprecht en menselijk!!
> Ik geloof dat het een soort dwang van iets (om het
> simpel te houden) is geweest om hem te kopen. Een 2
> jarig klein ruintje, alleen gezien vanaf een fotootje op
> Marktplaats , 200 kilometer verder.
Ik blijf me verbazen over de gelijkenissen! Op ongeveer dezelfde manier is Rasta bij mij gekomen!
>Helemaal niks bijzonders, een kruising Arabier en nog wat. Telefonisch
> gekocht (!), met als enige ontbindende voorwaarde dat hij
> gezond moest zijn en misschien had ik dan nog.....
> Vanaf dag 1 had ik hem, als ik een "normaal" paard had
> willen hebben eigenlijk weer moeten verkopen, ik kwam met
> mijn beetje Hempfling en beetje Dorrance kennis.aan alle
> kanten te kort om hem iets te kunnen leren. -Conrad zei
> later dat zulke paarden van hand tot hand gaan en dat
> de laatste hand die van de slager is, omdat niemand er
> iets mee kan-
Zelfde boodschap heb ik ook al meermaals moeten horen ivm Rasta!
>Maar verkopen is nooit aan de orde
> geweest. Ik ben een Zeeuw: Luctor et Emergo!
> Shy, heette hij toen, ik heb er als eerste Shiny! van
> gemaakt, heeft ervoor gezorgd dat ik de laatste jaren
> fantastische mensen ontmoet heb, die bereid waren hun
> kennis, soms gratis, soms duur betaald, met me te delen,
> zodat ik op hun schouders kon gaan staan om weer verder
> te kijken, in mijn eindeloze zoektocht naar hoe om te gaan
> met mijn kleine paardje.
> Ik ben ervan overtuigd dat ik deze kennis op mijn beurt
> moet delen met iedereen die erin geinteresseerd is. Er
> zijn meer paarden als Shiny, er zijn meer mensen als ik.
jaaa, ikke bv
> Inmiddels is hij, je hebt het gezien, lief, zacht,
> aanhankelijk als een hondje, maar wel met een dikke
> gebruiksaanwijzing. We zijn nog lang niet klaar, we zijn
> nooit klaar.
> Misschien is mijn angst wel ongegrond dat ik dringend een
> "normaal" paard van hem moet maken, omdat hij anders
> "waardeloos" voor iemand anders zou zijn. Hoe langer onze
> gezamenlijke reis duurt, hoe meer mensen zoals jullie,
> zijn waarde als therapeut, als leermeester en vriend, in
> gaan zien.
> Laat mij dan de tolk zijn.
Waw Piet, héél mooi gezegd, ontroerend!!
Verdorie, ben ik blij dat ik je ontmoet heb en mag leren kennen!
Warboel
