Jet van Gulik schreef op vrijdag 22 juni 2007, 15:11:


Nou... heb door de omstandigheden waarin ik al 2,5 jaar verkeer het wel eens overwogen Maar nee hoor! Heb nu een keus gemaakt en daar blijf ik als alles gaat zoals het nu gaat bij. Mike is er nog hoor

Spirithorses schreef op zondag 24 juni 2007, 23:23:


Plus dat als je onderuit gezakt zit je achter kan blijven in de bewegingen van het paard.
B.v. je zit (wat je inderdaad bij sommige 'cowboys' ziet) als een zoutzak zal ik maar zeggen, en je paard schrikt en maakt een plotselinge versnelling vooruit, dan rol je door die manier van zitten onderuit. Dan voel je ook echt je paard voorwaarts onder je vandaan gaan omdat je achter bij zijn beweging blijft. Dan moet je de éénheid met de beweging van je paard snel herstellen om alsnog goed te kunnen reageren.

Spirithorses schreef op zondag 24 juni 2007, 23:06:


Ik koop geen vlees uit de bio industrie, dus dan heeft een volwassen dier een 'leven' gehad. Een jong dier krijgt niet eens de kans om te leven en dat vind ik een rot idee... Ik geef eigenlijk aan met het eten van paardenvlees dat ik omdat ik zelf een paard heb niet discrimineer. Bij een paard staat dat 'leven' alleen wel ter discussie, dat zagen we o.a. wel aan de 'kwaliteit' van de vele hoeven van slachtpaarden bij de natuurlijk bekappen cursus. Eigenlijk zou er een NH-keurmerk voor paardevlees moeten komen, zodat je ook van dit vlees weet dat het paard waar het van afkomstig is een goed leven heeft gehad...

Trouwens bij de melkvee houder vlak bij onze stal zie ik hoe belangrijk de melkproductie van de koe voor de mens is: als er een kalfje is geboren wordt het de volgende dag voorgoed weg gehaald bij dekoe omdat de melk voor ons mensen bedoelt is. Het kalfje krijgt als het moet handmatig biest in een fles gevoerd en daarna iets wat je vergelijken kunt met poedermelk voor baby's waar alle stoffen die de mens(!) er naast de natuurlijke in nodig vind toegevoegd zijn. Eigenlijk moeten we deze melk dus ook niet kopen! Weet alleen niet hoe dat met Bio-melk zit... Mag het kalfje dan wel bij mama blijven drinken..?

Zoals ik al schreef: hier komen we niet uit gewoon. Of misschien is dit te negatief... We komen er misschien ooit wel uit maar dan stapje voor stapje.

Danielle Schuwer schreef op zaterdag 23 juni 2007, 10:10:

Lijkt mij dat Joy door haar zeer jonge leeftijd nog de kudde regels moet leren, ze weet zich geen raad. En Cheyenne blijkbaar ook maar die is te overmoedig. Je ziet het nu ook gebeuren tussen die oudere merrie en Cheyenne. De oudere merrie tikt Cheyenne op de 'vingers'. Staat Joy nu ook in een kudde met een oudere merrie? Dan kan zij leren juist assertiever te zijn.

Dat is volgens mij de fout die veel mensen maken met de 'opfok' van veulens/enters/twenters: alleen leeftijdgenoten en geen volwassen ervaren paard(en) erbij die ze opvoed volgens de kudderegels.... Zie het bij mij op stal helaas ook. Volgens mij zijn mensen bang dat een volwassen ervaren paard de veulens wat aan doet of zo?

Peter Donck schreef op maandag 25 juni 2007, 14:36:


Shit! En ik ben juist ook zo gek op melk... Blijft er nog IETS over waar ik me niet schuldig bij hoef te voelen...? Zou dit misschien allemaal komen omdat we gewoon met te veel MENSEN zijn op dees aardkloot?!

Peter Donck schreef op maandag 25 juni 2007, 17:22:

Ach ja, niet onbekend toch? Of zijn er hier nog mensen aanwezig die denken dat een dier met een slaapliedje dood wordt gezongen? Dachten jullie dat het hier altijd in één keer goed gaat? Hebben we niet eens een nieuwsbericht gehad over een verkeerd aangeschoten rund dat het slachthuis uit wist te vluchten of zoiets?

Als het goed gaat is een dier in één klap dood. Maar ook slachten wordt routine. En slagers verharden hun gevoelens anders kunnen ze dit werk niet doen. Ze zien geen levende wezens maar vleesproducten voor zich. En dan gaat het wel eens mis... Onverschilligheid, routine: slecht voor wat voor uit te voeren opdracht dan ook!

Ik heb wel eens de discussie gevoerd dat omdat ik van vlees houd wel eens zelf in het slachthuis een dier die pen door de hersenen wil jagen. Voor mijzelf om te kunnen zeggen: "ik ben niet hypocriet!" Ik eet vlees maar wil niet weten hoe het er bij een slachthuis of slager aan toe gaat, en dat stuk vlees het liefst onherkenbaar op mijn bord dan hè! Dát is hypocriet namelijk.

Één ding zal ik in dat slachthuis dan weten, als ik dat dier het pistool tegen het voorhoofd zet zal ik het secuur doen en dan PANG in één keer weg.... Dan weet ik dat dát dier 'goed' af was tijdens het doden.

Er was een tijdje een serie over de Engelse dierenbescherming hier op tv. Op gegeven moment moesten de mensen die inspecteurs wilden worden daadwerkelijk in een slachthuis zelf een koe met het pistool doden! Om te weten hoe het hoort te gaan en hoe het is om dat te doen. Reken maar dat er een paar bij zaten die even flink in de knoei kwamen met hun gevoelens. Maar ik vond het wel een goede les. Zij zelf zagen het nut er achteraf ook van in.

Danielle Schuwer schreef op maandag 25 juni 2007, 19:38:

Niet alleen in Amerika hoor! Hier ook! Jouw paard had 'geluk' (klinkt lullig maar lees even verder) dat ze in de wei door een slager is geschoten. Dit was even geen routine, maar ineens een paard van een mens die er heel erg veel verdriet van had. Dat paard was ineens niet annoniem. Dán gebeurd het wél goed, geloof me...

Een nicht van mij liet haar paarden ook door een paardenslager schieten waarvan ze wist dat hij goed was in dat werk. Voordeel van een slager die zelf slacht is denk ik dat het geen massa vertoning is. Geen lopendebandwerk. Dus secuur.
Als bewijs wel altijd een afgesneden hoef te zien gevraagd als bewijs dat haar paard echt dood was... Ze kon er niet daadwerkelijk bij zijn, dat was te veel van het goede...