trea hoex schreef op maandag 25 juni 2007, 19:37:


Ja maar Trea... Wat dacht je dan van een dierenarts! Die moet ook vaak doden, en snijdt ook in een dier, zelfs meestal een levende, die als het even kan ook levend moet BLIJVEN.
En een dierenarts heeft het zelfs nog moeilijker! Die heeft te maken met mensen die gek op dat dier zijn en er verdriet om hebben. Die ziet mensen huilend zijn praktijk verlaten...

Hoe denk je dat die dat doen?

Hoe denk je dat ik het heb gekund om 2 cavia's, 12 ratten, 3 katten waarvan 1 van mijn ouders waarvan mijn vader net overleden was en een moeder die nooit meer thuis zou komen omdat ze tia's had en net in een verpleegtehuis zat (en reken maar dat dát extra klote is!), en 1 doodzieke zwerfkat, en 2 fretten te laten afspuiten en er tot de dood bij ben gebleven? Weet je dat zelfs dát een beetje went, na zoveel keren!?
Alle ratten liggen in de tuin hier in Nederland en in Duitsland begraven. De andere dieren zijn naar het crematorium gegaan.

En hoe doen arten dat? Verpleegkundigen? Enz.? In deze gevallen zul je om door te kunnen gaan je gevoelens zoveel mogelijk moeten afsluiten. Anders wordt je gek.

Peter Donck schreef op maandag 25 juni 2007, 21:28:


Rest my case...

Moniek schreef op maandag 25 juni 2007, 14:55:

Zou dat een kwestie kunnen zijn van een voor paarden te rijk grasmengsel? Als je het weiland opnieuw in zou kunnen zaaien met grassen en kruiden die écht geschikt zijn voor paarden, zou het dan wel goed gaan met álle paarden?

trea hoex schreef op dinsdag 26 juni 2007, 9:58:

Zeker! Ben ik het mee eens. Maar ook deze groep mensen heeft (dagelijks) met de dood te maken. Dat gaat je niet in de kouwe kleren zitten als je jezelf daar niet op een manier voor afsluit... Dat bedoel ik te zeggen.

Die lui op het slachthuis kunnen dat eigenlijk makkelijker omdat ze al die (nog) levende dieren zich als stukken vlees voor op je bord voor kunnen stellen.

De bovengenoemde groep kan dit niet en heeft ook nog eens met menselijk verdriet te maken...

yondan schreef op dinsdag 26 juni 2007, 10:25:


Deze vraag kan Eddy denk ik best beantwoorden... Egon ook... Het komt wel voor dat paarden elkaar gewoon niet liggen da's een feit. Ik denk dat bij elk nieuw paard wat ergens bij gezet gaat worden een gewenningsperiode ingelast moet worden. Stroomdraadje ertussen zodat ze wel kunnen 'neuzen'. Je zou een hengst of ruin een maandje op proef moeten kunnen hebben. Zie je snel genoeg of ze elkaar in ieder geval liggen...

4bozzza schreef op dinsdag 26 juni 2007, 10:23:

Ja ik moet toegeven dat ik me dat al vele malen heb afgevraagd.
Koop ook vaak vegetarisch 'vlees'. Vind ik ook vaak lekker smaken. Rooktofu, Vegetarische burgers met vanalles erin, tegenwoordig ook het merk Valess, smaakt ook lekker.
Dus ik consumeer al minder vlees. Ben gewoon een slappeling... Smaakt toch erg lekker, écht vlees.

Vandaar dat ik al schreef dat ik best een keer bij een échte slager of slachthuis zelf dat pistool zou willen hanteren. Om in ieder geval niet hypocriet te zijn. Of direct voorgoed van mijn trek in vlees te genezen...

kim_nozem schreef op dinsdag 26 juni 2007, 16:15:

Hoi Kim. Wat een ellende met die hoeven, kun je zien wat het allemaal teweeg brengt als een veulen niet goed wordt verzorgt, waaronder regelmatig hoefjes bekappen hoort, juist vanwege eventuele graasvoetjes...

Ik denk toch dat ijzers zowiezo absoluut geen goede oplossing zijn! IJzers zijn star, blokkeren het werk van het hoefmechanisme, wat met slechte hoeven JUIST zo belangrijk is!!! Je paard zal dan echt wekelijks, misschien nog wel vaker, met bekappen bij gehouden moeten worden.
Aan b.v. een Franse stand is nu hij al ouder is volgens mij dwangmatig niets meer te doen. De gewrichts en beenderstand is al zo gegroeid, probeer je daar door een bepaalde manier van bekappen iets aan te doen, krijgt je paard alleen maar last van die gewrichten.

Belangrijkste is dat zijn hoeven goedkomen, de zool weer mooi hol gaat optrekken etc. Het laatste waar je op zit te wachten is dat het hoefbeen ook nog in een verkeerde stand staat.

En inderdaad het liefst niet op stal. Hier kan hij niet genoeg bewegen, wederom het hoefmeganisme wat zijn werk niet kan doen, dus ook slechte doorbloeding van de benen.

Kijk eens op deze site voor een natuurlijk hoefverzorger. Iemand die hierin dus gespecialiseerd is. En laat diegene in ieder geval snel komen voor een eerste beoordeling van wat er zou moeten en kunnen...

Muguet schreef op maandag 25 juni 2007, 14:13:

O help, en dan al die bijen en wespen maar van je lijf zien te houden...

En die mieren!

wojnowska schreef op dinsdag 26 juni 2007, 7:43:


Ook ik denk dat je voorzichtig moet zijn met de koop van dit paard. Ook al lijkt ze een goed karakter te hebben. En is de prijs lekker laag. Dit heeft niet voor niets een reden! Ze is al 5 jaar én sulky getrained dus die combinatie laat mij denken dat ze inderdaad gekoerst heeft en nu afgeschreven is.

5 Jaar is oud voor een draver namelijk. Ze beginnen de training geloof ik al met 2 jaar. Was deze merrie niet geschikt voor de sport waren ze daar bij de training al achter gekomen en was ze verkocht, of aan een particulier óf aan het slachthuis. Dan had ze de 5 niet eens gehaald.

Is ze toch vanwege ongeschiktheid voor de sport afgeschreven en verkocht aan een particulier, zou deze toch bezig moeten zijn geweest met het omscholen van draver naar rijpaard. Dan zou er ook 'zadelmak' (wat overigens niet betekend 'ingereden'!) of 'ingereden' bij vermeld worden.

Dit paard is aangezien dat er niet bijstaat (toch?) ook nooit bereden geweest. Is in die zin dus grasgroen, én kent alleen, min of meer stap, maar in ieder geval heel hard moeten draven. Door het vele terughouden tot het paard voluit mag, zal de mond ook niet zo gevoelig meer zijn, of er moet juist schade in de mond zijn (geweest). Heb je wel eens gezien hoe de mond van een draf- of renpaard opengespert is als het dier wordt tegengehouden?!

Net wat de anderen al zeggen: jij en je dochter moeten heel veel ervaring hebben alleen al in het omscholen van dit paard.

Laat je je toch verleiden: doe niet alleen een klinische test maar ook een röntgenologische!!!! Als er al slijtage aan de gewrichten is wil je dat écht weten voor je het paard koopt! Stel dat er iets met de pezen is zal hopelijk de klinische test dit uitwijzen.

marjolijn schreef op dinsdag 26 juni 2007, 11:54:


Daar gaat het niet om. Juist doordat wij als vlees/kip/viseters zo ver van het hierom doden af staan, zijn er massa-slachthuizen ontstaan en gebeuren er zoveel wantoestanden tijdens de slacht! Als we allemaal, net als vroeger zelf ons beest moesten laten slachten om het vlees op je bord, zou het waarschijnlijk een snelle dood betekenen.

Mijn voormalig buurman houdt kippen, voor de eieren en het vlees. Maar hij hakt ze zelf de kop af als hij een kippetje in de pan wil. Dan weet hij dat het dier een goed leven heeft gehad en in een seconde gedood, zonder lijden, en zo min mogelijk angst. Ander vlees haalt hij bij de bio-slager.

Nee het dier maakt het inderdaad niet uit wie het uit het leven rukt, maar weldegelijk HOE...

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 26 juni 2007, 15:45:

Ik moet toegeven Eddy, dat ik hetzelfde dacht bij de foto's als net door anderen opgemerkt. En weet je waarom? Ik verwachtte inderdaad ook, juist door hoe jij met paarden omgaat, foto's waarop het resultaat van jouw omgang met getraumatiseerde paarden te zien zou zijn. Dus Eddy op een paard wat zich weer kan ontspannen en fier durft te zijn.

Zoals jij het stelt kan ik me ook wat bij voorstellen. Maar het is een feit dat foto's meer zeggen dan woorden. Kijk, na die verwondering over de foto keuze dacht ik wel direct aan waar ik denk dat jij voor staat, en leg het naast me neer. Maar iemand die je nog niet 'kent'...?

Heb het Poedertoren team ook een mailtje gestuurd om te vragen of Mike eventueel ook bij jullie zou kunnen komen staan. Om mijzelf een lange periode te geven om gezond te worden... Mike bleek zeker welkom
Maar de redenen dat ik Mike toch laat waar hij is hebben niets met de foto's van doen hoor!

wojnowska schreef op donderdag 28 juni 2007, 22:25:


Dan hoop ik dat ze door de keuring komt. En jullie er een fijn paard aan zullen hebben. Houd toch ook die röntgenologische keuring in gedachte... Hoor vaker dat Klinisch niet altijd 100% zekerheid bied. Veel succes en geluk ermee! En laat ons weten hoe het is gegaan. Heel benieuwd!

Spirithorses schreef op donderdag 28 juni 2007, 16:24:


Als je ze houdt, laat je ze toch wel steriliseren? Lopen al te veel zwerfkatten in de rondte. Hier op stal ook een poes aan komen lopen. Zomaar op een dag was ze er. Heel gek op aandacht van mensen. Bleek alleen wel drachtig. 5 Schattige kittens geworpen en allemaal zijn de kleintjes na het voorgeschreven aantal weken naar een goed huis gegaan (stalgenoten etc.) Maar de eigenaar van stal heeft haar wel laten steriliseren!

Piet schreef op zaterdag 30 juni 2007, 10:04:
Ook helemaal mee eens! Timing is zéér belangrijk maar ook CONTINUITEIT! Da's even mij aanvulling op het verhaal. Je kunt niet het vertrouwen van je paard winnen en dan ineens een tijd buiten beeld blijven. Dan moet je min of meer opnieuw alles doorlopen. Dat is iets waar ik tegen aan loop momenteel, en daarom heb ik even een leer- en werkpauze met Conrad en Mike ingelast. Conrad zag het nut hier ook van in.

Wel heb ik een hoogstwaarschijnlijk zeer geschikte verzorgster/bijrijdster voor Mike gevonden die nu eerst de SubtielTrainen methode met Mike moet gaan doorlopen van stap 1 af aan. Kortom verplicht les van Conrad. Ze ziet het helemaal zitten, dus wie weet is ze met enkele maanden al veel verder met Mike dan ikzelf

Maar da's niet erg tenslotte: zodra ik er weer voor kan gaan komt het tussen Mike en mij ook helemaal goed. Ik was met Mike eigenlijk toe aan grondwerk m.b.v. de lange lijnen... Daarvoor kwam het 'achtje' maar ik merk dat het enige waarmee ik nog redelijk goed weg kom alleen het Mike leiden van A naar B is. Dat is voorlopig voor mij ook even genoeg.

Nu ik maar hooguit 2x in de week naar Mike toe ga, soms alleen maar even bij hem de wei op en kroelen, is het logisch dat mijn positie als 'leidinggevende' vaker weer in twijfel wordt getrokken door Mike. Al valt het mij op dat als ik alleen al tijdens het aan het touw meenemen op de SubtielTrainen wijze met hem omga, hij het toch redelijk weer oppakt. Maar ik denkniet dat ik nu met hem in een heel vreemde/onbekende situatie terecht zou moeten komen. Dan zal hij waarschijnlijk de leiding over nemen... De manier van omgaan blijft dus wel degelijk 'hangen' bij een paard. Je moet als geaccepteerd leider alleen wel in de picture blijven wat naar de natuur van een paard heel logisch is.

Nathalie Lagasse schreef op zaterdag 30 juni 2007, 13:48:
...KNIP...

Achteraf gezien dan eigenlijk humor dat ik mijn Level 1 bij Eddy Modde indertijd met Mike, mijn KLOPHENGST, heb kunnen halen.

Dit was mogelijk omdat ikzelf toendertijd nog niet wist dat Mike geen ruin WAS. Én het coole karakter van Mike. Wil best graag met een merrie neuzen maar op die 3-daagse clinic hielden we zowiezo de, voor elkaar vreemde, paarden redelijk uit elkaars buurt... Was er één hengstig geworden is Mike er toch al het paard niet naar om zich op te gaan dringen. Hij gedroeg zich trouwens als een engel die dagen. Hij vond het volgens mij zelf allemaal zéér interessant. Al die paarden die moesten leren wat wij samen al hadden geleerd. De reacties van de verschillende paarden was dan ook heel divers.

Nou waren Mike en ik ook de enige die er voor het examen waren, de rest deed de clinic om kennis met PP NH te maken. Een enkeling was al daadwerkelijk begónnen met Level 1.

Ondanks dat ik van Parelli ben afgestapt hebben Mike en ik ons prima vermaakt die dagen. Omdat we ons Level 1 met deze dagen officieel gingen afronden, stonden we samen tussendoor regelmatig even rustig de andere menselijke en equine deelnemers te observeren In ons foto-album staan drie foto's van Mike en ik tijdens die dagen. Je ziet de rust die van Mike afstraalde... De oortjes...

Ondanks dat ik de dag vóór we naar het hoge noorden reden mijn overleden vader hadden laten cremeren. ( Die dagen samen met mijn paard zo intensief aan het werk te zijn geweest was een goede afleiding van het verdriet.