Ik heb hier op dit moment een beetje hetzelfde probleem. Neel ons Belgje heeft haar lip lelijk opengehaald, er zit een fikse jaap in van wel 2 cm lang (helemaal doormidden dus die lip) en meer dan een cm diep. Dat moet natuurlijk schoongemaakt worden en er mot wat op om ontsteking te voorkomen (vooral bij Neel want die heeft zo een infectie).

Neel paniekt dus helemaal niet maar weigert wel stelselmatig om mij aan het wondje te laten komen. Net op het juiste moment rukt ze haar hoofd omhoog en dan is het alweer mislukt om er iets op of in te doen.

Ik ben maar begonnen met approach en retreat, m.a.w. eerst vooraan de lip aanraken, zodra ze het accepteert helemaal loslaten en belonen. En zo verder tot ik uiteindelijk m'n hand direct op de wond had. Eerst heel, heel licht (niet echt aanraken), zodra ze dit accepteerde meteen weer LOS en belonen. Na een keer of 4 lukte het om m'n vinger ook echt op de wond te leggen en bleef ze redelijk rustig staan. Zo is het wel gelukt om haar uiteindelijk te behandelen. Heb er wat op kunnen druppelen en dat liet ze toen (met moeite) toe.

hoe't morgen gaat weet ik nog niet hoor. Het is net gebeurd.

Misschien kan ik hier ook even reageren.

Ik vind persoonlijk drie ook te vroeg om te beginnen met echt rijden. Maar dat betekent immers niet dat je niets kunt doen?

Wij hebben een Belgje van 3+. Normaal gesproken zou je nu beginnen met zadelmak maken en inrijden. Dat vind ik dus te vroeg. Maar ik merk wel dat ze nu inmiddels wel wat meer aan kan. Dus we beginnen wel met van alles te introduceren, hoewel ... alles wel heel miniem en kort. Wat het in het zadel-zitten betreft, dat heb ik haar spelenderwijs aangeleerd, door met borstelen met een been over haar heen te hangen of even op haar rug te hangen. Zo leerde ze ook mooi netjes stil staan. Uiteindelijk heb ik er een paar keer opgezeten, en toen was ze overal al zo aan gewend dat ze dat helemaal prima en best gezellig vond.

Voor de rest ben ik van plan - en daar ben ik nu ook mee bezig - om haar zoveel mogelijk praktische dingen vanaf de grond te leren en dit af en toe in het zadel te bevestigen gedurende 5 minuutjes. Zo leer ik haar op de grond reageren op het sturen en afwenden of draaien voor iets druk van het been. Ik wil graag dat juist zij als grote groffe Belg weet hoe het voelt om een kleine hulp te krijgen. Ik leer haar goed stilstaan bij het opstappen (ik ga dan een paar seconden zitten en stap dan weer af). Ik leer haar aandraven, ook vnl vanaf de grond maar ik bevestig dat dan wel 1 of 2 x in het zadel. Dat vind ik voorlopig genoeg. De rest komt later wel.

Zo vind ik het wel prettig gaan, ik merk dat ze het allemaal heel leuk vindt, dat gepruts. ALS ik al eens een keertje op haar zit, is dat slechts 5 minuutjes in stap en ik ben dus een paar keer aangedraafd (wat ze geweldig vond en ze wilde telkens opnieuw draven, maar dat vind ik dus nog veel te vroeg). Ze vindt het duidelijk allemaal nog leuk.

Ik merk ook heel duidelijk dat drie jaar nog gewoon te jong is voor andere dingen. Ze is b.v. nog te jong en te onrustig om me van het terrein af te gaan in d'r eentje, dat zou staken worden. Daar is ze nog niet aan toe.

Ik denk dat ik zo bereik dat als ik eenmaal zover ben dat ik echt op haar ga rijden, we al een heel duidelijke communicatie hebben. Dat scheelt een stuk in de rust.

Ik snap dat jij het een heel normale leeftijd vindt om een paard in te rijden. Ik vind dat zelf erg jammer dat het als normaal wordt gezien, het levert veel paarden op die al veel te jong versleten zijn. Mijn oudere paard is nu 17 maar met 2,5 ingereden voor de renbaan, en ik hou m'n hart vast voor straks, .... hij zal waarschijnlijk wel jong te maken krijgen met slijtageverschijnselen, dat kan bijna niet anders. Ik ben blij dat ik in elk geval met ons Belgje zelf de zaak in de hand kan houden.

Nils Vellinga schreef op maandag 2 juli 2007, 21:35:


***************
Een trekpaard is iets heel anders om in handen te hebben, al was het alleen maar om het gewicht. Wat ik bij haar heel goed geleerd heb is dat je beter niet iets aan kunt gaan waar je twijfelt of je dat wel tot een goed einde kunt brengen. Als wij samen het terrein af gaan is ze nog erg onrustig, blijft stil staan, probeert soms om te draaien en vertrouwt ze dus nog te weinig op mij (nu zul jij ongetwijfeld denken dat ik dan onrustig ben maar dat is het niet). Ik wil niet het risico lopen dat ze op een gegeven moment omdraait en terugholt want dan kun je vergeten dat je haar houdt. Dat heeft dus gewoon nog wat tijd, vertrouwen en oefening nodig en die tijd hebben we ook. Dat is verder helemaal geen punt. Tis jammer dat ik meestal in m'n eentje ben, ik zou anders eens een wat ouder ervarener paard mee kunnen nemen voor de eerste paar keren van het terrein af.

Ik zou niet zo supersnel oordelen als ik jou was of had eerst even gevraagd wat we verder nog doen bijvoorbeeld (laten we nu net bezig zijn met een karretje). Of kom anders even kijken (kun jij dat andere paard even leiden, terwijl ik Neel leidt).