Daisy van Ginneken schreef op donderdag 5 juli 2007, 16:22:


Gefeliciteerd Daisy! Je bent op de goede weg...

Peter Donck schreef op donderdag 5 juli 2007, 17:03:

Die zeekapitein had misschien wél verstand van zeepaardjes!

Christel Provaas schreef op donderdag 5 juli 2007, 16:44:


Ja maar in dit geval wel kapiteins op het land, nou ja ijs (is ijs ook land?)! Dus eigenlijk landrotten.

Peter Donck schreef op donderdag 5 juli 2007, 16:34:


Zevenhonderd jaar een geheim bewaren... Alhoewel misschien geen geheim, alleen een wetenschap die mee ging het ijs graf in. Maar waar komt deze conclusie inderdaad vandaan...

Sneeuwschoenen voor paarden die zich op glad ijs moeten begeven = hoefschoenen voor paarden met vaste grond onder de hoefjens.

Of kwamen die er niet door omdat ze toen al kalkoenen onder de ijzers schroefden om op nat gras en ander glibber gevaar niet uit te glijden?

Piet schreef op vrijdag 6 juli 2007, 13:48:

Piet, terwijl ik net een paar lessen van Conrad had gehad, moest ik Mike op stel en sprong verhuizen van Bergen NH, waar ik hem 2 maanden had staan omdat ik dacht dat het daar beter was, terug naar de huidige stal waar we vandaan kwamen.

Trailerladen is al een tijdje een probleem. Ik weet hoogstwaarschijnlijk ook hoe dat gekomen is. Heb dit met Conrad echter nog niet geoefend.
Die middag MOEST Mike de trailer in, maar volgens Conrads ST methode wilde ik geen geweld gebruiken. Ik heb (echt waar!) 2 uur lang het geduld weten op te brengen, allerlij NH manieren te gebruiken om Mike die trailer in te krijgen. Zelfs Trudy heeft nog even geprobeerd hem te lokken met een wortel

Nul-komma-nul-nada!

Ondertussen werd het al donker en begon het te regenen, en ik raakte uitgeput. Toen Mike zich ook nog eens losrukte, een manier die hij al eerder met succes had uitgevonden, en de tuin van de stalhouder in banjerde met zijn platbodems, was de maat voor mij vol!
Ik geef toe: dit moest aan mij liggen, maar ik was nog niet zo ver met hem om dit op te kunnen lossen. Maar hij MOEST MEE!

Ik ben hem toen resoluut gaan halen uit die tuin, heb hem meegenomen, en zodra ik voelde dat hij voor de 100e keer een paar meter vóór de trailer weigerde, hem een tik op zijn komt gegeven met de leadrope.

En HOPPA... In één keer die trailer op! Zonder nog maar een greintje weigering. Een stalgenote zei dat hij dit gewoon even nodig had om te aanvaarden dat het mij menens was.
Mijn vriend Wout vond het zeer bewonderingswaardig dat ik het nog zolang op paardvriendelijker manieren heb geprobeerd. Hij stond al die tijd ook te wachten want hij is altijd de chauffeur.

Piet, ik denk dat dit heel goed te vergelijken is met jouw verhaal. En ik denk dat ondanks dat het LEEK, dat die tik 'nodig' was om het paard te overtuigen, het helaas maar één ding heeft gedaan: het heeft de paarden weer overtuigt dat wij op dat moment te kort schoten en naar geweld moesten grijpen.
Dat ik en Angela gewoon nog niet 100% het vertrouwen hebben van deze paarden. Wij worden nog niet 100% leiderswaardig bevonden!

In jouw geval had ik Angela gevraagd toch terug naar stal te rijden. Om Don nou niet het idee te geven dat Angela helemaal aan zijn wens was overgeleverd, desnoods Angela iets als een paar passen achterwaarts laten gaan met Don en dán pas om draaien terug. Op die manier had het initiatief van Angela af gekomen (zo lijkt het voor het paard) en niet van Don.
Of b.v. Don 5 á 10 minuten keurig op de plaats stil gehouden en dán omgekeerd naar stal.

Er moet gewoon op dat moment iets geweest zijn waardoor Don niet volledig het vertrouwen had in Angela: vergeet niet dat een paard je niet dwarsligt om 'mensje te pesten'; als een paard iets tegenovergestelds doet dan wat jij vraagt, is dit een test aan jouw. Een controlevraag...

Het betekend dat er toch nog gewerkt moet worden aan het vertrouwen tussen Don en Angela. En in mijn geval, tussen Mike en mij. Conrad heeft mij dit allemaal doen inzien.

Ik had geantwoord op Piet zijn vraag namelijk.... Heel veel antwoorden staan nu los in het overzicht van Topics. Hebben jullie dat ook?

clarissa ruijgrok schreef op vrijdag 6 juli 2007, 21:21:


Ja wie weet... Het forum schrikt zich zeker af en toe rot van de pittige discussies!

Esther schreef op zondag 8 juli 2007, 0:36:


Piet, jij vandaag: ondanks het verdriet wat je nog zal voelen - een fijne zonnige verjaardag, en nog vele gezonde, en veelal gelukkige jaren toegewenst!
Kusxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxen!

En Esther voor morgen: natuurlijk hetzelfde!!!
En je mag kiezen:
1) Kusxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxen!
(voor het geval je jezelf t.o. Piet achter gesteld voelt hihihi)
of dames onder elkaar
2) Kusxxxen

Wanneer weet je nou of een paard zijn maantop en staart schuurt vanwege 'gewoon' jeuk of omdat hij SeMe heeft?

Het zit namelijk zo:
Mike kan op de wei niet schuren, er staan geen stevige dingen waartegen dat kan namelijk...
Laatst had ik hem even in zijn stal gezet en toen begon hij me toch een partij zijn maantop aan de rand van de voerbak en zijn staart basis tegen de deur te schuren...! Als ik hem lekker met mijn vingers masseer/krab op die plaatsen zijn mijn vingers daarna helemaal grijs van het vet/vuil.

Als hij op de wei staat is hij niet onrustig of zo... Je ziet daar dus niet dat hij erg jeuk heeft. Hoe zie je dus aan een SeMe paard dat nergens aan kan schuren dat het die aandoening heeft?

Als ik hem in de stal gang aangebonden heb staan schuurt hij amper...

Vraag aan Egon:
zie jij de Koniks in de natuur regelmatig even ergens aan schuren? Zonder dat ze de boel kapot schuren? Zou het kunnen zijn dat een paard zich op deze plaatsen als hij jeuk heeft zou moeten KUNNEN schuren op zijn tijd, van nature uit? Als ik vet haar heb gaat mijn hoofdhuid ook meer kriebelen tenslotte...

van lennep schreef op maandag 16 juli 2007, 13:47:

Net weer terug uit de Duitse Eifel... Net over de grens met België tussen Prüm en Bitburg. Prima weertje, en de boeren daar als een gek aan het hooien geslagen! Dus hooi uit de Eifel een optie?!

Wil schreef op donderdag 19 juli 2007, 15:14:


Okee Wil, dat doet Mike dus niet. Maar omdat ik het vermoeden heb dat de jeuk komt omdat er zich op de manenkam en staartwortel vet, schilvers en vuil ophopen als een paard niet de kans heeft om te schuren, heb ik hem daarstraks op die twee plaatsen met teetree shampoo gewassen. Vooral de staartwortel boven aan vind ie zaaaaaaaaaaaalig... teetree zou ook tegen jeuk moeten werken. Nu dat schoon is zie ik nog wel wat huidschilfers maar niet meer dan van een normaal vernieuwende huid, dus hopelijk is de jeuk nu minder het komend aantal maanden.

Hij staat wel te stampen, en happen naar vliegen, en natuurlijk met de staart als vliegenmepper, maar niet meer dan ik andere 'gezonde' paarden zie doen. Hopelijk blijkt het geen ontwikkelende SeMa te zijn maar dat moet de toekomst uitwijzen. Hier in Noordholland halen we het water tekort van het voorjaar nu ruimschoots in... Bij ons op stal en weide nog geen Dars gezien! Hopelijk blijft dat zo. Wel 'gewone' vliegen, vooral op stal en die kleintjes die als groepje op je paard gaan zitten. Maar die laatsten lijken met de stortbuien even uit het zicht...

Monique Meijer schreef op donderdag 19 juli 2007, 15:51:

Monique, je woont in Duitsland toch, dus neem ik even aan dat je Duits kunt lezen....

Wederom uit mijn Duitse Medizin-Kompendium voor paarden, even wat samengevat:

ATAXIE

Ataxie ist keine Krankheit, sondern ein Sammelbegriff für gestörte oder fehelende koordination der Bewegungsabläufe.
Tiermediziner unterscheiden zwischen der spinalen Ataxie sowie der zerebralen und zerebellaren Ataxie. Am häufigsten kommt die spinale Ataxie vor, die von der Halswirbelsäule ausgeht.
bei der zerebralen Ataxie sitzt die Ursache im Gross- (kan de Ringel-s niet vinden ), Zwischen- oder Mittelhirn.
Pferde die an der sogenannten spinalen Ataxie erkrankt sind, reagieren ausserdem extrem empfindlich auf Berührungen am Hals.

Quetscht sich das Pferd das Rücken- oder Halsmark in der Wirbeln, werden die im Halswirbelkanal verlaufenden Nervensträngen geschädigt. Die Anatomie des Halswirbelskanals erklärt auch, warum die Pferde in erster Linie mit der Koordination der Hinterbeine Probleme haben: Weil die für die Bewegungen der Hinterhand zuständigen Nervenbahnen aussen liegen, werden sie als erste in Mitleidenschaft gezogen.

Bei vielen ältere Ataxie-Pferden (t.o.v. Veulens en jonge paarden) sind dagegen arthrotisch geschwollene Halswirbelgelenke an den gefährlichen Quwtschungen schuld. Nicht immer handelt es sich allerdings um altersbedingten Verschleiss. Oft führen auch Brüche oder Risse in der Halswirbeln zu Wirbelgelenksarthrose. Sie entstehen zum Beispiel, wenn das Pferd bei Streitereien in der Herde gegen die Halswirbelsäule geschlagen wird, wenn es in einer zu engen Box festliegt oder beim Toben oder Reiten stürtzt.

Auch wenn die Halswirbel nur teilweise verrenkt werden, drücken sie häufig auf das empfindliche Halsmark.
Bei den zerebralen und zerebellaren Ataxie-formen, die vom Gehirn ausgehen, spielen neben schweren Kopfverletzungen vor allem Virusinfektionen, zum beispiel mit dem Herpes-Virus EHV1, eine Rolle.
Aber auch Bakterien schädigen manchmal das zentrale Nervensystem.
So greift das Bakterium Borrelia burgdorferi, der Erreger der Borreliose, sowohl Gehirn als auch Rückenmark an. Die Larven der Strongyliden und andere Parasiten können ebenfalls Ataxien auslösen, indem sie durch das Rückenmark ins Gehirn wandern und sich dort festsetzen. Sogar Vergiftungen, zum beispiel durch Buchsbaumblätter, Eibennadeln oder Goldregenblüten, können die Nerven schädigen.

KRANKHEITSVERLAUF
Je nach Ursache verlaufen Ataxien sehr unterschiedlich. Bei Verletzungen der Halswirbelsäule kann plötzlich die Koordination aller beine gestört sein. Meistens entwickeln sich die Symptome aber so schleichend, dass man sie am Anfang nicht bemerkt.
Zeigen sich erstmal Beschwerden, verschlechtert sich der Zustand der meisten Patienten schnell.
Geht die Funktionsstörung vom Gehirn aus, knicken die Pferde meist zunächst auf der Vorhand ein, dann setzt das typische Zittern im Kopf- und Halsbereich ein. Später fallen die Tiere auf die Seite oder überschlagen sich rückwärts. Im Endstadium legen sich die Pferde schliesslich fest und sterben.

FOLGEERSCHEINUNGEN
Die meiste Ataxien beeinträchtigen zumindest die Rittigkeit des Pferds oder machen es sogar unreitbar.

BEHANDLUNG
Eine Ataxie-Behandlung setzt eine gründliche Diagnose voraus. Manche Ataxien sind nämlich so schwach ausgeprägt, dass selbst ein Tierartzt sie nicht von einer Lahmheit unterscheiden kann. Zwar erhält der Veterinär erste Hinweise, indem er das Pferd rückwärtsrichtet, die Hautreflexe überprüft oder andere Hilfsuntersuchungen durchführt.
Klarheit verschafft ihm aber nur die sogenannte Myelographie, bei der ein Kontrastmittel in den Rückenmarkskanal gespritzt wird, um beim Röntgen krankhafte Veränderungen sichtbar zu machen.
Die Myelographie, an die sich unter Umständen eine Computertomographie anschliesst, klärt den Tierartzt über die Heilungschancen auf. Dr. Nowak hält sie deshalb für besonders wichtig. Weichteilerkrankungen haben meist die beste Prognose. Bei diesen Patienten verringern entzündungshemmende und abschwellende Medikamente den Druck, der auf dem Halswirbelkanal lastet.
Bei knöchernen Veränderungen hilft nur eine Operation. Dabei wird das kranke Wirbelgelenk versteift.

Zerebellare und zerebrale Ataxien therapiert man, indem man die zugrundeliegende Virus- oder Bakterieninfektion auskuriert. Während sich solche Erkrankungen heilen lassen, ist bei spinalen Ataxien oft nur eine Linderung möglich. Dr. Nowak: "Je nach Schwere teilt man Ataxien von Grad 1 bis 5 ein. Eine Ataxie mit Grad 3 lässt sich bis auf ein halbes Grad oder ein Grad verbessern. Dann unterscheidet sich das Gangbild zwar noch von dem eines gesunden Pferds, aber das Pferd kann wieder geritten werden."

ALTERNATIVE BEHANDLUNG
Weil sie sich verkrampft bewegen, leiden viele Ataxie Pferden unter Muskelverspannungen. Akupunktur und Neuraltherapie können diese Verspannungen lösen.

BEHANDLUNGSDAUER
Obwohl entzündungshemmende und abschwellende Medikamente spätestens nach vier Monaten abgesetzt werden, ist das Pferd in der Regel erst nach einem bis anderhalb Jahren wieder reitbar. Bis dahin braucht es konsequentes Bewegungstraining, das häufig mit Vitamin E, Selen und muskelaufbauenden Präparaten unterstützt wird. Beim Treten über Stangen lernen die Pferde, ihre Bewegungen zu koordinieren. Auch die Hydrotherapie, bei der sich das Tier in einem Wassertank bewegt, baut Muskeln auf und mobilisiert. Fachleute vermuten, dass durch das extreme Anziehen der beine unter Wasser und das Aufwölben der Rückenmuskulatur Bandscheiben entlastet und eingeklemmte Nerven befreit werden.

STREITFRAGEN
Uneinig sind die Tierärtzte bei der Einschätzung der Heilungsaussichten. Nach Dr. Nowaks Erfahrung lohnt sich oft ein Behandlungsversuch, weshalb er bei Verdacht auf Ataxie zur gründlichen Untersuchung rät. "Ich habe viele Pferde erlebt, deren Zustand sich durch vorsichtiges, konsequentes Training weitgehend stabilisiert hat", sagt er. "Deshalb weiss ich, das man nicht zu schnell aufgeben darf". (Monique, lees je dat laatste!!!!!!!!)

Hoop dat je hier wat mee kan, als je het nodig hebt kan ik het één en ander voor je vertalen. Sterkte en succes!

e m kraak schreef op donderdag 19 juli 2007, 18:26:


Tsja, dat begon ik me al te realiseren... Is natuurlijk ook logisch. Zou ik dus iets moeten bedenken waardoor er op de wei ook wanneer nodig geschuurd kan worden. Is alleen natuurlijk niet mijn spulletje daar. En het paard wat bij Mike staat is van iemand anders. Wat zou ik kunnen doen?

Jacqueline v d Berg schreef op donderdag 19 juli 2007, 18:18:


Wat erg zeg! Lekker weer... Blijkbaar toch altijd oppassen geblazen met hengsten en merries ookal verschillen ze behoorlijk in grootte. Blijkbaar kan een veulen toch wel degelijk te groot zijn voor de dragende merrie. Ik wens je veel sterkte met dit verlies!!!! Ook van het veulen want dat is toch ook de dupe geworden.

Esther schreef op donderdag 19 juli 2007, 23:30:


Kan me niet voorstellen dat deze van één van de 'hoofdpersonen' van de ruzie zijn. Lijken me gewoon de mensen niet voor. Zoals je al gemerkt hebt reageren die fair op het forum zelf. Er zal hier vast meegelezen worden door mensen die niet actief meediscutiëren of mensen die het niet met onze denkwijzen eens zijn en het leuk vinden als de gemoederen over een onderwerp weer eens hoog oplopen. Vast iemand die wil zitten griepen!
Niet eens lezen en direct wegpleuren die zooi Esther.