Ik lees niet alle topics.
Het topic 'Mok(voorEddy)' had ik nog niet geopend. Ik dacht dat het een specifiek antwoord voor ene Eddy zou zijn. Vandaar.

Nu begon het aantal reacties wat te groeien, waardoor ik besloot het eens te openen.
Wie schetst mijn verregaande verbazing en, boven dat, irritatie, toen ik daar ook dat gezever over zweepgebruik, vlaams en nederlands taalgebruik en wederzijds beledigen (al dan niet terecht) tegenkwam.

Toen ik een jaar of 8 was, gooide ik voor de gein eens een baksteen in hoop hondenstront. De flenters stront zaten overal.
Op een of ander manier, komt dit als een goede vergelijking naar boven. Het gekissebis loopt nu, meen ik, in een topic of 4 a 5.

Deze manier van forumgebruik is er de reden van dat ik nieuwe klanten, die niet via deze site bij mij komen, wel naar deze site verwijs, maar ze adviseer om niet naar het forum te gaan.

Stel ze hebben te kampen met Mok en denken in bovengenoemd topic nuttige informatie te vinden en ze komen dit geleuter tegen.
Niemand zit te wachten op persoonlijke discussies. Echt niet.
Als iedereen zo boos en beldigd is, waarom bel je elkaar dan niet op? Of ga mailen. Of bezoek elkaar. Of gebruik dit specifieke topic voortaan om elkaar af te kammen. Dan weten de meelezers dat ze dit topic verder niet hoeven te openen.

Ik wil jullie vertellen dat ik erg vaak hoor, dat dit forum een bijzonder slechte naam heeft. En ik denk dat het daar niet snel afkomt.

Ik ben in elk geval voorlopig uitgelezen.

Doei.

<kn>

Ben ondertussen hoogst nieuwsgierig met wie ik over 1 kam wordt geschoren als verenigingslid zijnde.

Natuurlijk zijn er mensen die wat handiger zijn met het deeg dan anderen, die de juiste oven bezitten, die wat meer ervaring met brood bakken hebben opgedaan en graag anderen willen helpen. Dat die mensen zichzelf de titel "bakker" toekennen is wat mij betreft prima. En uiteraard is het vragen van een financiele vergoeding voor het bakken van brood daarbij gerechtvaardigd.

En dat terwijl brood bakken verbluffend eenvoudig is. De kunst van het brood bakken past in een dun boekje dat je in één uurtje uitleest.

Zonder te smijten met indrukwekkende medische termen, zonder mijn klanten te imponeren, of rookgordijnen op te trekken, ben ik gisteren en vandaag weer de hele dag op pad geweest. En ook morgen weer een hoop mensen die ik, ondanks mijn lidmaatschap van een vereniging van medebakkers, wijs op het belang van zelfbekappen, goede voeding, weidegang, beweging en nog zo wat.

Ik moet leren beter mijn buikspieren te gebruiken, want heb wel wat last van mijn rug. Niet iedereen leert nml. zijn paard netjes mee te werken. Laat staan dat ze zelf aan de gang gaan. Zelfs als ze het willen komt het er niet altijd van.

He, en toch zie ik elke keer weer wat verbetering. Want elke keer dat ik er ben, stuur ik weer een beetje bij naar wat mij -en de meesten van jullie- goed lijkt voor het paard.
En ik ben blij dat ik daar aan kan bijdragen.

En mijn markt beschermen: laat me niet lachen. Voor je 'lastige' paard ruim ik rustig een uur extra in om op basis van rust en vertrouwen aan het werk te gaan. Als de centen voor gingen, zou ik in dat uur drie paarden kunnen doen.

En ik weet: alleen wie de schoen past, trekke hem aan. Maar het lijkt wel een soort teenslipper, one size, fits all.

Ja spijtig toch dat de wereld zich niet altijd houdt aan bedoelingen.

Ik mis het ouderwetse 'in de leer gaan' in dit rijtje. Gewoon een flinke tijd mee op pad gaan met iemand die jaren ervaring heeft, vakkennis, inzicht, die goed met probleempaarden om kan gaan, de psychologie van de klant kent, ziektes herkent en dat alles ook nog eens inspirerend en geduldig over kan brengen.
kortom, iets meer dan ' een beetje ervaring opdoen'

Dat ben ik met je eens.
Ziektres en problemen herkennen is overigens een tweede.
Ik kom zeer regelmatig schimmels, bacterieën, dubbele zolen, kneuzingen en ondergeschoven hielen tegen tot grote verbazing van de eigenaar.
Vandaar mijn vraag om aandacht aan wat meer basiservaring alovorens te beginnen met andermans paarden.

verder: je zou ze te eten moeten geven die niet met paarden of mensen overweg kunnen, maar er toch hun vak van maken.
Ik ben zelf redelijk handig met beide soorten. Toch heb ik tijdens mijn alnge stage erg veel bijgeleerd wat ik niet door eigen ondervinding, na bedrijfsstart, had willen leren.

Uiteraard. En dat geldt voor elk vak.
Goede leermeesters - in elk opzicht - geven een verhoogde kans op goede leerlingen.
In mijn post nr. 18489 omschreef ik al enkele aspecten

En hoe zou jij die mensen noemen in een term die de lading een beetje dekt en niet al te lang is?

Piet schreef op dinsdag 4 september 2007, 9:36:

Mensen die de voeten van hun paarden niet zelf kunnen of willen doen moeten dus op zoek naar een Bob of een Sjaak.
Iemand anders een betere term?

Piet schreef op dinsdag 4 september 2007, 10:41:


Als die groep groeit, worden het wat veel namen om te onthouden.

Michiel schreef op vrijdag 7 september 2007, 14:09:


Soms kun je opletten wat je wilt en gebeurt er een ongeluk.
Ik brak mijn voet onder een Belgenhoef en raakte hem door complicaties bijna kwijt.

Michiel schreef op zaterdag 8 september 2007, 10:52:


Altijd welkom. Neem maar contact op.

en deze niet te vergeten:

Verwarm de oven voor op 50 graden C.
Doe de krenten/rozijnen in een bakje met lauw/warm water.
Roer de bloem, gist, suiker en kaneel door elkaar in een kom.
Maak in het midden van de kom een holletje.
Strooi langs de rand het zout.
Doe de melk en de olijfolie in het holletje.
Roer tot het te droog wordt.
Voeg met kleine beetjes het water toe tot het een plakkerig deeg wordt.
Voeg de krenten/rozijnen toe.
Doe het geheel in een ingevette cakevorm.
Laat 60 minuten op 50 graden C. rijzen.
Bak daarna in 45 minuten op 200 graden C. af
Afgekoeld het lekkerste.

Dat is een krentenbrood.

Esther schreef op dinsdag 11 september 2007, 22:35:


ik draag preventief ovenhandschoenen 24/7
Ben geen bare-hander, helaas.

4bozzza schreef op zaterdag 8 september 2007, 12:11:


Het loopt niet bepaald storm